محمد آقاتی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
| نام خانوادگی = |
| نام خانوادگی = |
||
| تاریخ تولد = [[۱۳۰۴]] |
| تاریخ تولد = [[۱۳۰۴]] |
||
| شهر تولد= [[کاهو( |
| شهر تولد= [[کاهو (درگز)]]، [[استان خراسان رضوی]] |
||
| کشور تولد= [[ایران]] |
| کشور تولد= [[ایران]] |
||
| تاریخ مرگ = [[۱۸ مهر]] [[۱۳۷۲]] |
| تاریخ مرگ = [[۱۸ مهر]] [[۱۳۷۲]] |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| وبگاه = |
| وبگاه = |
||
}} |
}} |
||
'''شیخ محمد آقاتی'''([[۱۳۰۴]]، [[کاهو( |
'''شیخ محمد آقاتی'''([[۱۳۰۴]]، [[کاهو (درگز)]] - [[۱۸ مهر]] [[۱۳۷۲]] [[تهران]]) روحانی، قاری قرآن و مؤذن خراسانی بود. وی قدیمی ترین مؤذن برجسته و صاحب سبک [[آستان قدس رضوی]] و از پیشکسوتان تلاوت اذان در رادیوی ایران بود. او صاحب یکی از مشهورترین اذانهای تلاوت شده در یک قرن اخیر است که از نظر لحن، صوت و نوع اجرا در تلفیقی از موسیقیهای دستگاه شور، تاکنون نمونه و الگویی از آن در سطح ملی دیده نشدهاست.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.razavi-chto.ir/?portal=MainPortal&modules=content&ref=202| عنوان = اذان ملکوتی شیخ محمد آقاتی در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسید| نویسنده = روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی | تاریخ بازدید =| تاریخ = ۱۸/۰۷/۱۳۹۰| ناشر = پایگاه اطلاع رسانی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی| صفحه = | زبان = فارسی}}</ref> |
||
اذان وی در تاریخ [[۲۹ شهریور]] [[۱۳۹۰]] در فهرست آثار ملی ایران جای گرفت. |
اذان وی در تاریخ [[۲۹ شهریور]] [[۱۳۹۰]] در فهرست آثار ملی ایران جای گرفت. |
||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۴:۱۱
محمد آقاتی | |
---|---|
نام هنگام تولد | محمد آقاتی |
زادهٔ | ۱۳۰۴ |
درگذشت | ۱۸ مهر ۱۳۷۲ |
ملیت | ایرانی |
پیشه(ها) | مؤذن حرم علی بن موسیالرضا، مؤذن سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران، مؤذن صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران |
شناختهشده برای | اذان |
سبک | شور |
جوایز | لوح ویژه تقدیر سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران |
شیخ محمد آقاتی(۱۳۰۴، کاهو (درگز) - ۱۸ مهر ۱۳۷۲ تهران) روحانی، قاری قرآن و مؤذن خراسانی بود. وی قدیمی ترین مؤذن برجسته و صاحب سبک آستان قدس رضوی و از پیشکسوتان تلاوت اذان در رادیوی ایران بود. او صاحب یکی از مشهورترین اذانهای تلاوت شده در یک قرن اخیر است که از نظر لحن، صوت و نوع اجرا در تلفیقی از موسیقیهای دستگاه شور، تاکنون نمونه و الگویی از آن در سطح ملی دیده نشدهاست.[۱] اذان وی در تاریخ ۲۹ شهریور ۱۳۹۰ در فهرست آثار ملی ایران جای گرفت.
زندگینامه
محمد آقاتی در سال ۱۳۰۴ شمسی در روستای کاهو از توابع بخش چناران در استان خراسان رضوی و در خانوادهای روحانی چشم به جهان گشود. وی در سنین کودکی قرائت قرآن را نزد پدرش ملّا علی اکبر آقاتی آموخت. در سنین نوجوانی به دلیل مهارتی که در تلاوت اذان داشت به سرعت در زادگاهش مشهور شد و در حسینیه کاهو که پدرش بانی آن بود به تلاوت اذان و مناجات پرداخت.
در سال ۱۳۱۸ متولّی وقت حرم علی بن موسیالرضا هنگام حضور در روستای کاهو متوجه صدای رسای محمد در گفتن اذان شد که به دلیل این شایستگی، او را برای اجرای مراسم دعا و اذان به مسجد گوهرشاد دعوت کرد. از این مقطع، آقاتی همزمان با تلاوت اذان و قرآن، تحصیلات دینی خود را در مشهد ادامه داد و در سن ۱۶ سالگی برای تحصیل علوم دینی وارد مدرسه نواب شد.
آغاز اذان گویی محمد آقاتی در حرم علی بن موسیالرضا با نصب نخستین بلندگوها در این حرم همزمان بود.
در سال ۱۳۲۷ شمسی وی جهت اجرای مراسم دعا و اذان در رادیو به تهران دعوت شد و در استودیو رادیو تهران سه بار صدای اذان خود را ضبط کرد. او در این زمان تلاوت زنده اذان را در مسجد سلطانی (تهران) بر عهده گرفت.
نام محمد آقاتی سالیان متمادی تا سال ۱۳۵۹ بعنوان یکی از بزرگترین مؤذنین ایران مطرح بود. اذان وی به همراه اذانهای متعلق به شیخ عبدالکریم اردبیلی، رحیم مؤذن زاده اردبیلی، سید جواد ذبیحی و حاج علی بهاری از نخستین اذانهای پخش شده از رادیو تهران بود.[۲] پس از انقلاب اسلامی نیز اذان مشهور آقاتی توسط شورای عالی قرآن جهت پخش در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مصوب شد و کماکان از رادیو و تلویزیون ایران پخش میشود.
سبک اذان
اذان آقاتی دارای یک حسن مطلع و حسن ختـام است و در ابتدای اذان علاوه بر ذکر کلمات و عبارات اذان، تسبیحاتی خوانده شدهاست. یکی از ویژگیهای این اذان فرود آمدن صدا در انتهای اذان در درآمد شور میباشد، این کار به نحوی است که لا اله الا الله انتهای اذان در مرتبه دوم، در در آمد شور به پایان میرسد.[۳]
ثبت اذان در فهرست میراث معنوی ایران
با توجه به غنای موسیقیایی و معنوی اذان محمد آقاتی و برای نگهداری از اذان قدیمی وی، این اثر در ۲۹ شهریور ۱۳۹۰ به شماره ۱۹۷ در فهرست میراث معنوی ایران ثبت شد و در گروه سنتها و نمودهای شفاهی در شاخه موسیقی قرار گرفت.[۴] [۵] همچنین در مراسم اختتامیه ششمین همایش علمی-پژوهشی جاده ولایت که ۱۵ مهر ۱۳۹۰ در جهاد دانشگاهی مشهد برگزار شد، از اذان مرحوم آقاتی به عنوان دومین اذان ثبت ملی شده در کشور پرده برداری شد.[۱]
مرگ
محمد آقاتی روز ۱۸ مهر ۱۳۷۲ پس از یک دوره بیماری طولانی در تهران درگذشت و در قطعه ۷۶ بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
منابع
پیوند به بیرون
- اداره کل میراث فرهنگی خراسان رضوی: تصاویر شیخ محمد آقاتی
- ایران صدا: دانلود اذان استاد محمد آقاتی با کیفیت بالا
- خبرگزاری فارس: نامگذاری یکی از میادین مشهد به یاد مرحوم آقاتی
- پایگاه اطلاع رسانی خراسان رضوی: بیستمین دوره مسابقات اذان دانش آموزان سراسر کشور یادبود موذن خراسانی مرحوم آقاتی
- خبرگزاری مهر: اذان "شیخ محمد آقاتی" در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسید
- دانلود اذانهای مصوب شورای عالی قرآن جهت پخش از صدا و سیما
پانویس
- ↑ روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی (۱۸/۰۷/۱۳۹۰). «اذان ملکوتی شیخ محمد آقاتی در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسید». پایگاه اطلاع رسانی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ روح الله مهرپارسا (۱۳/۱۲/۸۴). «حاج علی بهاری یکی از اولین مؤذنهای رادیو». روزنامه همشهری. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ روح الله پارسا (۲۴/۳/۸۸). «نوای روح نوازی که ازگلدستهها به گوش میرسد». روزنامه ایران. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ واحد مرکزی خبر (۱۴/۰۷/۱۳۹۰). «ثبت اذان شیخ محمد آقاتی در فهرست میراث معنوی». IRIB news. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ خبرگزاری جمهوری اسلامی (۱۸/۰۷/۱۳۹۰). «اذان مرحوم آقاتی در فهرست میراث معنوی ثبت شد». IRNA. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک)