جایزه پناهندگان نانسن
| جایزه پناهندگان نانسن | |
|---|---|
 لوگو جایزه پناهندگان کمیساریای عالی سازمان ملل متحد | |
| توصیف | خدمات عالی به موضوع پناهندگان |
| مکان | ژنو |
| برگزارکننده | کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان |
| نخستین دوره | ۱۹۵۴ |
| وبگاه | |
جایزه پناهندگان نانسن (انگلیسی: Nansen Refugee Award) سالانه توسط کمیساریایی عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان به فرد، گروه یا سازمانی اعطا می‌شود که خدمات برجسته‌شان به افراد پناهجو و بی خانمان به رسمیت شناخته شود. اهدای این جایزه از سال ۱۹۵۴ پایه‌گذاری شد.[۱]
پیشینه[ویرایش]
این جایزه به نام برنده جایزه فریتیوف نانسن، سیاح، سیاستمدار و دانشمند نروژی برنده جایزه صلح نوبل نامگذاری شده‌است. نانسن به عنوان اولین کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان در جامعه ملل گام‌های بزرگی در جهت رساندن صدای آوارگان و مهاجرین اجباری برداشت. جایزه پناهندگان نانسن شامل یک مدال افتخار، مدال نانسن و یک جایزه نقدی ۱۰۰٫۰۰۰ دلاری است که توسط دولتهای نروژ و سوئیس اهداء می‌شود. برای اینکه در مشورت با کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان صرف پروژه کمک به مهاجرت اجباری شود. شورای پناهندگان نروژی (NRC) و بنیاد ایکه‌آ از برنامه اهداء جایزه نانسن حمایت می‌کنند.[۲]
مراسم اهداء جایزه[ویرایش]
همه ساله جایزه نانسن کمیساریایی عالی ملل متحد برای پناهندگان طی مراسم ویژه ای در ژنو، سوئیس یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان اهدا می‌شود. این مراسم در سالن اکسام و با حضور کمیته اجرایی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان برگزار می‌شود.[۳]
میزگرد بحث و بررسی نانسن[ویرایش]
در سال ۲۰۱۱ کمیساریای عالی پناهندگان سازمان مل متحد در همکاری با دانشگاه ژنو، بنیاد ژنو و آکادمی بین‌المللی حقوق بشر برای برگزاری اولین مراسم بحث و تبادل نظر نانسن را برگزار کردند. در حال حاضر این رویداد سالانه با بحث و بررسی در خصوص عملکرد کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد و موضوعات مربوط به پناهندگان در بین کانون جامعه روشنفکران ژنو، رسانه‌ها و جوانان صورت می‌گیرد. در سال ۲۰۱۲ بحث و گفتگویی تحت عنوان زنان و بازسازی سومالی از آشفتگی به امید با حضور لیما گبوی برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۱۱ و از فعالان حقوق بشر اهل لیبریا، الیزابت راسموسن دبیرکل کمیساریا و باربارا هندریکس هنرپیشه آمریکایی و سفیر حسن نیت مادام العمر کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در آن حضور داشتند.[۴]
نامزدها[ویرایش]
قویترین نامزدها کسانی هستند که فراتر از دعوت به وظیفه عمل کرده‌اند و در عمل پایبندی شان و شجاعت خود را در کمک مستقیم به افراد آواره نشان داده‌اند.
نامزدها باید از طریق وب سایت نانسن کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان ارائه شوند. کارکنان کنونی و پیشین کمیساریا واجدین نامزدی برای جایزه نانسن نیستند. همچنین کسانی که خود را نامزد کرده‌اند یا انتخاب داخل سازمانی نیز به شدت نکوهیده‌است.[۵]
لیست برندگان[ویرایش]
- ۱۹۵۴: النور روزولت (ایالات متحده آمریکا)
- ۱۹۵۵: یویلیانای هلند (هلند)
- ۱۹۵۶: دروتی دی. هوتون (ایالات متحده) گریت یان فان هیون گدارت (بعد از مرگ) (هلند)
- ۱۹۵۷: لیگ انجمن کمیته بین‌المللی صلیب سرخ
- ۱۹۵۸: دیوید هوگوت (انگلستان) و پیر جاکوبسون (بعد از مرگ) (فرانسه)
- ۱۹۵۹: اسکار هلمر (اتریش)
- ۱۹۶۰: کریستوفر چاتاوی، کالین جونز، ترور فیلپوت و تیموتی ریزن (بریتانیا)
- ۱۹۶۱: اولاف پنجم نروژ
- ۱۹۶۲: تزمن هایز (استرالیا)
- ۱۹۶۳: شورای بین‌المللی سازمان‌های داوطلبانه
- ۱۹۶۴: آن کورون (بریتانیا)، فرانسوا پرزیوسی (بعد از مرگ) (ایتالیا) و ژان پیکه (بعد از مرگ) (فرانسه)
- ۱۹۶۵: لوسی شوالی (فرانسه)، آنا رزا اسلیپر دی مارتینز گررو (بعد از مرگ) (آرژانتین)
- ۱۹۶۶: یورگن نوردرام (بعد از مرگ) (دانمارک)
- ۱۹۶۷: پرنس برنهارد هلند
- ۱۹۶۸: برنارد آرکنز (سنگال) و چارلز اج جوردن (پس از مرگ) (ایالات متحده)
- ۱۹۶۹: شاهزاده پرنسپ شاه (نپال)
- ۱۹۷۱: لوئیس والت هولبورن (ایالات متحده آمریکا)
- ۱۹۷۲: اسوانا فدریکدوتیر (ایسلند)
- ۱۹۷۴: هلموت فرنز (شیلی)
- ۱۹۷۵: جیمز جری نوریس (ایالات متحده)
- ۱۹۷۶: اولاف هودنه (نروژ) و ماری لوئیس برتشینگر (بعد از مرگ) (سوئیس)
- ۱۹۷۷: انجمن هلال احمر مالزی (مالزی)
- ۱۹۷۸: سترتسی خاما (بوتسوانا)
- ۱۹۷۹: والری ژیسکار دستن (فرانسه)
- ۱۹۸۰: ماریلوز شلوتر پاردس (ونزوئلا)
- ۱۹۸۱: ژنرال پاول کولن (استرالیا)
- ۱۹۸۲: ملکه سونیای نروژ (نروژ)
- ۱۹۸۳: موالیو جولیوس کامباراگ نایرره (تانزانیا)
- ۱۹۸۴: لوییز ام میلر، گرگ توری و جف کس (ایالات متحده)
- ۱۹۸۵: پائولو اواریستو آرنز (برزیل)
- ۱۹۸۶: «مردم کانادا» (توسط ژن سونوی فرماندار از طرف الیزابت دوم، ملکه کانادا پذیرفته شده‌است)
- ۱۹۸۷: خوان کارلوس اول (اسپانیا)
- ۱۹۸۸: سید منیر حسین (پاکستان)
- ۱۹۸۹: دایساکو ایکدا (ژاپن)
- ۱۹۹۱: پائول وایس (بعد از مرگ) (اتریش) و لیبرتینا آپولوس آمارتیلا (نامیبیا)
- ۱۹۹۲: ریچارد فون ویزساکر(آلمان)
- ۱۹۹۳: پزشکان بدون مرز
- ۱۹۹۵: گراسا ماشل(موزابیک)
- ۱۹۹۶: معلولیت بین‌المللی
- ۱۹۹۷: جوآن کلاس(ایالات متحده)
- ۱۹۹۸: مصطفی عبدالجمیل کریم اوغلو (اوکراین)
- ۲۰۰۰: ژولنا سیلادجیچ (بوسنی و هرزگوین)، آبون پائولوس (اتیوپی)، لائو مونگ‌های (کامبوج)، میگل آنخل استرلا (آرژانتین) و داوطلبان سازمان ملل متحد
- ۲۰۰۱: لوچیانو پاواروتی (ایتالیا)
- ۲۰۰۲: آرن رینان (نروژ)، خدمه کشتی تامپا ام وی و والنیوس ویلهلم‌سون ASA (ماجرای تامپا)
- ۲۰۰۳: آنالنا تونلی، (ایتالیا)
- ۲۰۰۴: مرکز حقوق بشر یادبود (روسیه)
- ۲۰۰۵: مارگریت بارانکیتسه (بوروندی)
- ۲۰۰۶: آکیو کانای (ژاپن)
- ۲۰۰۷: کاترین کامیلیاری (مالت)
- ۲۰۰۸: کریس کلارک (بریتانیا) و کارکنان لبنانی و بین‌المللی در برنامه عملیات معدنی ملل متحد در جنوب لبنان.
- ۲۰۰۹: ادوارد کندی (ایالات متحده)
- ۲۰۱۰: الکساندرا فازینا (بریتانیا)
- ۲۰۱۱: انجمن همبستگی بشردوستانه (یمن)
- ۲۰۱۲: هاوا آدن محمد (سومالی) برای کار خود با مرکز آموزش و پرورش صلح و توسعه گلاکیو.
- ۲۰۱۳: آنجلیک نامایکا(جمهوری دموکراتیک کنگو)[۶]
- ۲۰۱۴: پروانه‌ها با بال‌های جدید ساختن آینده (پروانه‌ها) - یک شبکه حقوق زنان کلمبیایی که برای کمک به قربانیان جابجایی اجباری و سوء استفاده جنسی تلاش می‌کنند
- ۲۰۱۵: آکیلا عاصفی (پاکستان) - پناهنده از افغانستان که به پناهندگان دختر کمک می‌کند آموزش و پرورش
- ۲۰۱۶: داوطلبان یونانی تیم نجات هلنیک،[۷] و افی لاتسودی از روستای پیکپا با تلاش‌های داوطلبانه دائمی خود به پناهندگانی که در حال ورود به یونان هستند در بحران پناهندگان اروپا کمک می‌کند.[۸]
- ۲۰۱۷ Zannah Mustapha, نیجریه
منابع[ویرایش]
- ↑ Refugees, United Nations High Commissioner for. "Our Winners". UNHCR (به انگلیسی). Retrieved 2017-12-18.
- ↑ Refugees, United Nations High Commissioner for. "Nansen Refugee Award". UNHCR (به انگلیسی). Retrieved 2022-05-02.
- ↑ Refugees, United Nations High Commissioner for. "Nansen Refugee Award". UNHCR (به انگلیسی). Retrieved 2022-05-02.
- ↑ University of Geneva Communication Service
- ↑ Refugees, United Nations High Commissioner for. "Nansen Refugee Award". UNHCR (به انگلیسی). Retrieved 2022-05-02.
- ↑ Congolese nun named winner of prestigious Nansen Refugee Award UNHCR 17 September 2013
- ↑ "The Hellenic Rescue Team". Archived from the original on 15 January 2018. Retrieved December 3, 2016.
- ↑ Refugees, United Nations High Commissioner for. "Greek Volunteers share UNHCR Nansen Refugee Award". UNHCR (به انگلیسی). Retrieved 2022-05-02.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nansen Refugee Award». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Official homepage for the UNHCR Nansen Refugee Award
- UNHCR
- Pictures of the 2012 Nansen Refugee Award ceremony
- Interview with “Mama” Hawa Aden Mohamed, 2012 Nansen Refugee Award, by Global Education Magazine, in the special edition of World Refugee Day.
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ جایزه پناهندگان نانسن موجود است. |