پرش به محتوا

تصرف مالایا توسط ژاپن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تصرف مالایا توسط ژاپن

Malai (マライ Marai؟)
تصرف مالایا توسط ژاپن
۱۹۴۱–۱۹۴۵
شعار: Eight Crown Cords, One Roof (八紘一宇 هاکو ایچیو؟)
وضعیتفهرست نواحی اشغال شده توسط امپراتوری ژاپن توسط امپراتوری ژاپن
پایتختNone de jure
سنگاپور (de facto, 1942-44)
تایپینگ (de facto, 1944-45)
حکومتاشغال نظامی
دوره تاریخیجنگ جهانی دوم
۸ دسامبر 1941a
• سربازان ژاپنی در کوتا بهارو پیاده شدند

۸ دسامبر ۱۹۴۱
• عقب‌نشینی نیروی زمینی بریتانیا به سنگاپور
۳۱ ژانویه ۱۹۴۲
۱۸ اکتبر ۱۹۴۳
۱۵ اوت ۱۹۴۵

۱۲ سپتامبر ۱۹۴۵
• شکل‌گیری Malayan Union

۱ آوریل ۱۹۴۶
واحد پولJapanese-issued dollar ("Banana money")
پیشین
پسین
Federated Malay States
Straits Settlements
Unfederated Malay States
British Military Administration (Malaya)
امروز بخشی از مالزی
  1. جنگ اقیانوس آرام از ۸ دسامبر ۱۹۴۱ در مناطق زمانی آسیا آغاز شد، اما اغلب به عنوان شروع از ۷ دسامبر نامیده می‌شود، زیرا این تاریخ در مناطق زمانی اروپا و آمریکا است (مانند حمله به پرل هاربر در ایالات متحده قلمرو هاوایی).

تصرف مالایا توسط ژاپن (انگلیسی: Japanese occupation of Malaya) تصرف مالایای بریتانیا توسط امپراتوری ژاپن در طول جنگ جهانی دوم بود که از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ ادامه داشت.

حدود ۸۰٬۰۰۰ سرباز انگلیس، هندی و استرالیایی در سنگاپور اسیر جنگی شدند و به ۵۰٬۰۰۰ اسیر ژاپنی‌ها در نبردهای اولیه شبه‌جزیره مالایا پیوستند. بسیاری از آنها با انجام کار اجباری می‌مردند. حدود ۴۰۰۰۰ سرباز هندی به ارتش ملی هند پیوستند و در کنار ژاپنی‌ها جنگیدند. بسیاری از آن‌ها بعدها به عنوان نیروی کار اجباری برای ساخت راه‌آهن برمه، محل پل رودخانه کوای به کار گرفته شدند.

پس از شکست ژاپن

[ویرایش]

روند استعمارزدایی در شبه‌جزیره مالایا شامل مالزی، سنگاپور و برونئی، که از آسیایی‌های استعمارشده توسط انگلیس بودند، نسبتاً آرام پیش رفت، که در مقایسه با کشورهای همسایه جنوب شرقی آسیا کاملاً تضاد داشت.

مالایا در سال ۱۹۵۷ موفق به کسب استقلال سیاسی شد و در سال ۱۹۶۳ تشکیل فدراسیون مالزی اعلام شد. طبق قانون اساسی، مالزی از ۱۸ ایالت تشکیل شده‌است که ۹ ایالت از آنها ایالت‌هایی هستند که در راس آنها پادشاهان موروثی قرار دارند. پادشاهان از ترکیب خود برای مدت هفت سال عالی‌ترین حاکم کشور را انتخاب می‌کنند. دولت مرکزی به ریاست نخست‌وزیر نقش مهمی دارد. تونکو عبدالرحمان اولین نخست‌وزیر مالزی مستقل بود.

سنگاپور، که در یک زمان به عنوان یک بندر حمل و نقل رایگان ایجاد شده بود، پس از تشکیل فدراسیون مالزی بخشی از این کشور شد. با این حال، به زودی سنگاپوری‌ها احساس نابرابر بودن موقعیت خود را در این شکل‌گیری ایالتی کردند. در اوت ۱۹۶۵، تونکو عبدالرحمان و سیاستمدار مشهور سنگاپور لی کوآن یو (از ۱۹۵۹ تا ۱۹۹۰ اولین نخست‌وزیر جمهوری سنگاپور بود) توافق‌نامه ای در مورد خروج سنگاپور از مالزی را امضا کردند. در ۹ اوت ۱۹۶۵، استقلال سنگاپور اعلام شد و در دسامبر همان سال، وضعیت جمهوری به‌طور رسمی به آن اختصاص یافت.

در مورد برونئی، این کشور سلطنتی در سال ۱۹۶۴ استقلال خود را اعلام کرد. فعالیت نسبتاً ضعیف جنبش آزادی ملی در برونئی در درجه اول با ثبات سطح معیشتی نسبتاً بالای جمعیت و احترام سنتی به قدرت سلطان مرتبط است. اساس رونق کشور تولید و صادرات نفت است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]