واج‌شناسی انگلیسی

مثل بسیاری زبان‌های دیگر، انگلیسی تنوع گسترده‌ای در تلفظ، هم از نظر تاریخی و هم از گویشی به گویش دیگر دارد. گرچه، به طور کلی گویش‌های منطقه‌ای انگلیسی سیستم واجی بسیار مشابهی (ولی نه یکسان) با یکدیگر دارند. در کنار سایر قضایا، بیشتر گویش‌ها کاهش واکه‌ای در هجاهای بدون تکیه و مجموعه‌ای پیچیده از مشخصه‌های واجی که همخوان‌های سخت و نرم (انسدادی، انسایشی و سایشی) را از هم متمایز می‌کنند، دارند.

همخوان‌ها

بیشتر لهجه‌های زبان انگلیسی ۲۴ همخوان دارند.

	لبی		دندانی		لثوی		پسالثوی		کامی		نرم‌کامی		چاکنایی
خیشومی		m				n						ŋ
انسدادی	p	b			t	d					k	ɡ
انسایشی							tʃ	dʒ
سایشی	f	v	θ	ð	s	z	ʃ	ʒ					h
ناسوده						l		ɹ*		j		w

واکه‌ها

نحوه تلفظ واکه‌ها در زبان انگلیسی در لهجه‌های متفاوت بسیار متغیر است. این تفاوت در نحوه ادا کردن حروف صدادار یکی از عمیق‌ترین تفاوت‌های لهجه‌های متفاوت زبان انگلیسی است.

واکه‌های ساده

فصیح	عمومی	واژه
i:	i	need
ɪ		bid
e̞	ɛ	bed
æ		back
ɑ:	ɑ	bra
ɒ		box
	ɔ, ɑ	cloth
o		paw
u:	u	food
ʊ		good
ɐ		but
ə	ɚ	bird
ə		comma

واکه‌های مرکب بسته

فصیح	عمومی	واژه
eɪ		bay
əʊ	oʊ	road
aɪ		cry
aʊ		cow
ɔɪ		boy

واکه‌های مرکب مرکزی

فصیح	عمومی	واژه
ɪə	ɪɹ	peer
ɛ	ɛɹ	pair
ʊə	ʊɹ	poor

جستارهای وابسته

• انگلیسی فصیح

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «English phonology». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ مه ۲۰۲۰.