شمس‌الدین اصفهانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Saeidpourbabak (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۰:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

شمس‌الدین اصفهانی
درگذشت۱ ژانویهٔ ۱۲۴۹

صاحب شمس‌الدین محمد اصفهانی وزیر غیاث‌الدین کیخسرو و عزالدین کیکاوس از سلجوقیان روم بوده و از ادیبان نامی زمان خود. او به زبان عربی و فارسی شعر نیکو می‌سروده‌است.

یکی از شخصیت‌های ایرانی حاضر در قلمرو سلجوقیان روم بود که پس از ورود به دربار این دولت توانست طی یک دوره تقریباً سی ساله، بین سالهای ۶۱۶ تا ۶۴۶ ه‍.ق - یعنی از دوره سلطنت سلطان عزالدین کیکاووس یکم تا دوره سلطنت سلطان عزالدین کیکاووس دوم- مراحل ترقی را پشت سر بگذارد. وی در دربار سلجوقیان روم پس از دستیابی به مناصبی همچون ناظر (اشراف) مطبخ، منشی خاص سلطان (طغرایی)، سرداری سپاه، نایب (نیابت) سلطان و سرانجام وزارت، نقشی چشمگیر در اوضاع سیاسی و فرهنگی قلمرو سلجوقیان روم ایفا کرد.[۱]

شمس‌الدین محمد اصفهانی سرانجام به دستور رکن‌الدین قلج ارسلان چهارم کشته شد.

منابع

  1. روستا، جشمید و دیگران: تحلیلی بر خدمات سیاسی و فرهنگی صاحب شمس‌الدین محمد اصفهانی به دولت سلجوقیان روم (از ۶۱۶ تا ۶۴۶ه‍.ق). در نشریه: پژوهش‌های تاریخی. دوره ۴، شماره ۱. بهار ۱۳۹۱.