گلستان ارم
منظومهٔ گلستان ارم یا بکتاش نامه اثر رضاقلیخان هدایت، شاعر دوره قاجاریه است که در ۲۶۴۲ بیت در بحر هزج و در چهل و چهار باب نگاشته شده‌است.[۱] و یکی از شش منظومهٔ کتابِ او با عنوان «سِتّهٔ ضروریّه» می‌باشد.[۲] مشروح افسانهٔ عاشقی و دلدادگی رابعه بنت کعب، از نخستین زنان سخنگوی پارسی که در قرن چهارم هجری می‌زیسته‌است، نسبت به بکتاش را که غلامی از غلامان برادرش بوده، در آن به نظم کشیده شده‌است.[۳]
نخست شاعر به تبعیت از سنت شاعران بلند مرتبه پارسی گوی به توحید و تقدیس ذات پروردگار و نعت پیامبر پرداخته و پس از آن به منقبت شاه اوصیا و اولیا، امیرالمؤمنین، می‌پردازد. سپس مقدمه ای را در صفت عشق و جذبات آن بیان می‌کند. حکایت رابعه و بکتاش از باب چهاردهم کتاب آغاز می‌شود و در ۲۳۴۲ بیت به انجام می‌رسد.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ شبنم قدیری یگانه (زمستان ۱۳۸۹). «بررسی دو سبک فکری در حکایت رابعه و بکتاش». فصلنامه تخصصی سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب). سال سوم: ۱۴۳-۱۶۶.
- ↑ محمدابراهیم ایرج پور (بهار و تابستان ۱۳۸۹). «شناخت نامه هدایت» (PDF). آینه میراث (۴۶).
- ↑ ترابی، سیدمحمد (۱۳۸۲). نگاهی به تاریخ و ادبیات ایران. تهران: ققنوس. صص. ۱۶۰. شابک ۹۶۴۳۱۱۱۷۱۷.
