کورتیس اس‌بی۲سی هل‌دایور
| SB2C Helldiver A-25 Shrike | |
|---|---|
| |
| عکس پرواز یک هل‌دایور در سال ۱۹۴۵ میلادی | |
| کاربری | بمب‌افکن شیرجه‌ای |
| کشور سازنده | ایالات متحده |
| تولیدکننده | کورتیس-رایت فیرچایلد ایرکرفت کانادا (SBF) انجمن خودرو کانادا |
| طراح | دان برلین |
| نخستین پرواز | ۱۸ دسامبر ۱۹۴۰ |
| معرفی‌شده در | دسامبر ۱۹۴۲ |
| بازنشستگی | ۱۹۵۹ (در نیروی هوایی ایتالیا) |
| وضعیت | بازنشسته |
| کاربر اصلی | نیروی دریایی آمریکا نیروی هوایی آمریکا نیروی دریایی فرانسه نیروی هوایی پادشاهی تایلند |
| ساخته‌شده | ۱۹۴۳–۱۹۴۵ |
| تعداد ساخته‌شده | ۷٬۱۴۰ |
| توسعه‌یافته به | طرح Curtiss XSB3C |
کورتیس اس‌بی۲سی هل‌دایور (به انگلیسی: Curtiss SB2C Helldiver) به معنی «شیرجه‌روندهٔ دوزخ» یک بمب‌افکن شیرجه‌ای ساخت ایالات متحده آمریکا در خلال جنگ جهانی دوم بود.[۱]
کاربران
[ویرایش]
- نیروی هوایی ایتالیا operated 42 aircraft from 1950 until 1959[۲]
- نیروی دریایی پرتغال (until 1952)
- نیروی هوایی پرتغال (after 1952)
_(14568831439).jpg)
- نیروهای هوایی ایالات متحده
- سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا
- نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
مشخصات
[ویرایش]
داده‌ها از United States Navy Aircraft since 1911[۴]
ویژگی‌های کلی
- خدمه: ۲
- طول: ۳۶ فوت ۸ اینچ (۱۱٫۱۸ متر)
- پهنای بال: ۴۹ فوت ۹ اینچ (۱۵٫۱۶ متر)
- ارتفاع: ۱۳ فوت ۲ اینچ (۴٫۰۱ متر)
- مساحت بال‌ها: ۴۲۲ فوت مربع (۳۹٫۲ متر مربع)
- ماهی‌واره: root: ایرفویل ناکا; tip: ایرفویل ناکا[۵]
- وزن خالی: ۱۰٬۵۴۷ پوند (۴٬۷۸۴ کیلوگرم)
- وزن ناخالص: ۱۶٬۶۱۶ پوند (۷٬۵۳۷ کیلوگرم)
- پیشرانه هواگرد: ۱ عدد 14-cylinder air-cooled radial piston engine رایت آر-۲۶۰۰ تویین سایکلون، ۱٬۹۰۰ اسب بخار (۱٬۴۰۰ کیلووات)
- ملخ‌ها: ۴-bladed constant-speed propeller
عملکرد
- حداکثر سرعت: ۲۹۵ مایل بر ساعت (۴۷۵ کیلومتر بر ساعت؛ ۲۵۶ گره) at ۱۶٬۷۰۰ فوت (۵٬۱۰۰ متر)
- سرعت کروز: ۱۵۸ مایل بر ساعت (۲۵۴ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۳۷ گره)
- بُرد رزمی: ۱٬۱۶۵ مایل (۱٬۰۱۲ مایل دریایی؛ ۱٬۸۷۵ کیلومتر) with ۱٬۰۰۰ پوند (۴۵۰ کیلوگرم) bomb-load
- حداكثر ارتفاع: ۲۹٬۱۰۰ فوت (۸٬۹۰۰ متر)
- نرخ صعود: ۱٬۸۰۰ فوت بر دقیقه (۹٫۱ متر بر ثانیه)
جنگ‌افزار
- سلاح‌ها ** ۲ × ۲۰ میلیمتر (۰٫۷۸۷ اینچ) AN/M2 cannon in the wings
- ۲ × ۰٫۳۰ اینچ (۷٫۶ میلیمتر) ام۱۹۱۹ برونینگs in the rear cockpit
- 4 X ۰٫۵۰ اینچ (۱۳ میلیمتر) ام۲ برونینگs, two each in gunpods mounted on underwing hardpoints (optional)
- راکت‌ها: ۸ × ۵ اینچ (۱۳۰ میلیمتر) high velocity aircraft rockets
- بمب‌ها: in internal bay: ۲٬۰۰۰ پوند (۹۱۰ کیلوگرم) of bombs or 1 × Mark 13-2 torpedo[۶]
on underwing hardpoints: ۵۰۰ پوند (۲۳۰ کیلوگرم) of bombs each
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Shettle 2001, p. 29.
- ↑ aeroflight
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ World Air Forces – Historical Listings Thailand (THL), archived from the original on 25 January 2012, retrieved 30 August 2012
- ↑ Swanborough, Gordon; Bowers, Peter M. (1990). United States Navy aircraft since 1911 (3rd ed.). London: Putnam. pp. 166–168. ISBN 0-87021-792-5.
- ↑ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Retrieved 16 April 2019.
- ↑ Donald 1995, pp. 80–151.
 | این یک مقالهٔ خرد هواگرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |