پرش به محتوا

کنسرتو برای دو ویولن (باخ)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کنسرتو برای دو ویولن
یوهان سباستیان باخ
مایه‌نمار مینور
شمارهٔ اثرBWV 1043
ژانرباروک
شکلکنسرتو
آفرینش۱۷۱۷-۱۷۲۳ (۱۷۱۷-۱۷۲۳)
موومان‌ها۳ موومان
سازبندی۲ ویولن سولو، ارکستر زهی، هارپسیکورد

کنسرتو برای دو ویولن (انگلیسی: Concerto for Two Violins) در ر مینور (BWV 1043) که همچنین به عنوان «دوبل کنسرتو برای ویولن» هم شناخته می‌شود، یکی از مشهورترین آثار یوهان سباستیان باخ و از بهترین نمونه‌های موسیقی دوره باروک محسوب می‌شود.[۱][۲]

تاریخچه

[ویرایش]

ممکن است باخ این کنسرتو را بین سالهای ۱۷۱۷ و ۱۷۲۳ میلادی هنگامی که «سرپرست گروه کر» (کاپل‌مایستر) در دربار «آنهالت-کوهن»[الف] آلمان بود، نوشته باشد. هر چند مطالب روشن‌تری وجود دارد که این اثر از سری کنسرتوهایی است که باخ بین سالهای ۳۱–۱۷۳۰ در زمانی که مدیر کالجیوم موزیکوم در لایپزیک بوده، ساخته است. وی بعدها در سال ۱۷۳۹ این اثر را برای دو هارپسیکورد تنظیم کرد و به دو مینور (BWV 1062) انتقال داد.

ساختار

[ویرایش]
تم‌های اصلی کنسرتو (تنظیم برای پیانو)

این کنسرتو بیان‌گر رابطهٔ ظریف و احساسی است که بین دو ویولن، در طولِ قطعه جریان دارد. علاوه بر آن از ارکستر زهی و «باسو کونتینو»[ب] (یا هارپسیکورد) در این اثر استفاده شده‌است. ساختارِ قطعه در فرم فوگ و سرشار از کنترپوان است.[۳]

این کنسرتو شامل سه موومان است:

  1. ویواچه
  2. لارگو ما نون تانتو
  3. آلگرو

زمان اجرای کنسرتو از کمتر از ۱۳ دقیقه تا بیش‌تر از ۱۸ دقیقه متغیر است.[۴][۵]

یادداشت

[ویرایش]
  1. Anhalt-Köthen
  2. basso continuo

یادکرد

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • Staines, Joe, ed. (2010). The Rough Guide to Classical Music (5th ed.). Rough Guides. p. 24. ISBN 9781848366770.
  • Miller, Michael (2008). "Bach's Musical Legacy". The Complete Idiot's Guide to Music History: From Pre-Historic Africa to Classical Europe to American Popular Music. Complete Idiot's Guides. Penguin. ISBN 9781440636370.

پیوند به بیرون

[ویرایش]