چارلز ادوارد استوارت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
چارلز ادوارد استوارت
"چارلز سوم"
Jacobite pretender
مدعی امپراتوری۱ ژانویه ۱۷۶۶ – ۳۱ ژانویه ۱۷۸۸
پیشینجیمز "سوم و هفتم"
جانشین"هنری نهم"
زاده۳۱ دسامبر ۱۷۲۰
Palazzo Muti, رم, ایالات پاپی
درگذشته۳۱ ژانویهٔ ۱۷۸۸ (۶۷ سال)
Palazzo Muti, رم, ایالات پاپی
آرامگاه
همسر(ان)Louise of Stolberg-Gedern
فرزند(ان)Charlotte Stuart, Duchess of Albany (illegitimate)
نام کامل
چارلز ادوارد لوئیس جان کازیمیر سیلوستر سورینو ماریا استوارت[۱]
خانداندودمان استوارت
پدرجیمز سوم
مادرماریا کلمانتین سوبیسکی

چارلز ادوارد استوارت (به انگلیسی: چارلز ادوارد لوئیس جان کازیمیر سیلوستر سورینو ماریا استوارت) (۳۱ دسامبر ۱۷۲۰ تا ۳۱ ژانویه ۱۷۸۸)، که معمولاً در بریتانیا در طول عمر خود به عنوان جوان مدعی امپراتوری و «جوان شوالیه»، و بر پایهٔ گذشته‌نگری به عنوان «شاهزاده چارلی برازنده»[۲]شناخته می‌شد، پس از مرگ پدرش در ۱۷۶۶، (به‌عنوان چارلز سوم) دومین یعقوبی مدعی تاج و تخت انگلستان، اسکاتلند، فرانسه و ایرلند است. این ادعا به عنوان و بر مبنای پسر ارشد جیمز فرانسیس ادوارد استوارت بودنش، که او خود فرزند جیمز هفتم و دوم بود صورت می‌گرفت. چارلز شاید بیشتر به‌خاطر راه‌اندازی قیام ناموفق یعقوبی ۱۷۴۵، که در آن؛ او با رهبری یک قیام برای بازگرداندن خانواده‌اش به تاج و تخت بریتانیای کبیر، که با شکست او در نبرد کالودن که به گونه‌ای جدی در پایان دادن به جنبش یعقوبی مؤثر بود، شناخته شده‌باشد.

پشتیبانی یعقوبی‌گرایان از ادعای استوارت به خاطر امید آنان به اجرای آسان‌گیری مذهبی در کلیسای کاتولیک و اصل باور به حق‌الهی پادشاهان بود. گریختن چارلز از اسکاتلند پس از قیام- از او در برخی از نوشته‌های پس از او یک چهرهٔ رؤیایی و رمانتیک ساخته و عدم پیروزی او را به یک «شکست قهرمانانه» تبدیل کرده‌اند.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. Additional Manuscripts, British Library, 30,090, quoted in Frank McLynn, Charles Edward Stuart: A Tragedy in Many Acts (London: Routledge, 1988), 8.
  2. Bonnie Prince Charlie
  3. https://books.google.co.uk/books?id=UIsOAAAAQAAJ&pg=PP2&lpg=PP2&dq=Charles+Edward+Stuart+romantic+figure&source=bl&ots=w4V-p6iUxI&sig=chGV3jxGJSE6-ihGdUQ5gX33SjQ&hl=en&ei=HaBUTYGgJI6msQOqo9SFBg&sa=X&oi=book_result&ct=result&redir_esc=y