پائولو وولپونی

مائوریتسیو ماجانی
مائوریتسیو ماجانی
زاده	۶ فوریهٔ ۱۹۲۴; اوربینو، ایتالیا
درگذشته	۲۳ اوت ۱۹۹۴ (۷۰ سال); آنکونا، ایتالیا
پیشه	نویسنده، شاعر و سیاست‌مدار

پائولو وولپونی (ایتالیایی: Paolo Volponi)؛ زادهٔ ۶ فوریهٔ ۱۹۲۴ - درگذشته ۲۳ اوت ۱۹۹۴) نویسنده، شاعر و سیاست‌مدار اهل ایتالیا بود. وی برنده جوایز ویارجیو (۱۹۷۵) و استراگا (۱۹۹۱) شده‌است.

زندگی‌نامه[ویرایش]

وولپونی در ۶ فوریه ۱۹۲۴ در اوربینو ایتالیا به دنیا آمد.^[۱] او در سال ۱۹۴۳ به پارتیزان‌های ایتالیایی پیوست. او در دانشگاه اوربینو در رشته حقوق تحصیل کرد و در سال ۱۹۴۷ از آنجا فارغ التحصیل شد. او در سال ۱۹۵۰ به عنوان یک نویسنده شدیداً تحت تاثیر متفکر اجتماعی و صنعتگر روشنفکر آدریانو اولیوتی بود.^[۲] وولپونی برای اولیوتی به عنوان دستیار و سپس به عنوان مدیر خدمات اجتماعی در کارخانه اولیوتی در ایوریا کار می‌کرد.^[۳] او در سال ۱۹۷۲ برای پیوستن به فیات به تورین نقل مکان کرد و در سال ۱۹۷۵ به ریاست بنیاد آنیلی منصوب شد،^[۴] اما به دلیل حمایت آشکار از حزب کمونیست ایتالیا مجبور به استعفا شد. او در سال ۱۹۸۳ به عضویت سنای ایتالیا انتخاب شد.

وولپونی در ۲۳ اوت ۱۹۹۴ درگذشت.^[۵]

منابع[ویرایش]

↑ «Volponi, Paolo - Memorie di Marca». www.memoriedimarca.it. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۹-۲۴.
↑ «Volponi Paolo - Biografie scrittori, poeti, artisti - Wuz.it». www.wuz.it. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۹-۲۴.
↑ Encyclopedia of Contemporary Italian Culture, edited by Gino Moliterno (Routledge, 2000).
↑ La Fiat: da Giovanni a Luca, Alberto & Giancarlo Mazzucca, Baldini Castoldi Dalai Editore, Milan, 2004, p.314.
↑ ""Paolo Volponi dimenticato: ma le sue idee sono attuali" - Cronaca - ilrestodelcarlino.it". il Resto del Carlino (به ایتالیایی). 2020-08-25. Retrieved 2022-09-28.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Paolo Volponi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ سپتامبر ۲۰۱۵.

این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایش‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] «Volponi, Paolo - Memorie di Marca». www.memoriedimarca.it. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۹-۲۴.

[2] «Volponi Paolo - Biografie scrittori, poeti, artisti - Wuz.it». www.wuz.it. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۹-۲۴.

[3] Encyclopedia of Contemporary Italian Culture, edited by Gino Moliterno (Routledge, 2000).

[4] La Fiat: da Giovanni a Luca, Alberto & Giancarlo Mazzucca, Baldini Castoldi Dalai Editore, Milan, 2004, p.314.

[5] ""Paolo Volponi dimenticato: ma le sue idee sono attuali" - Cronaca - ilrestodelcarlino.it". il Resto del Carlino (به ایتالیایی). 2020-08-25. Retrieved 2022-09-28.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

ن ب و برندگان جایزه ویارجو
دهه ۱۹۳۰	آنسلمو بوچی – Lorenzo Viani (۱۹۳۰) Corrado Tumiati (۱۹۳۱) Antonino Foschini (۱۹۳۲) آکیله کامپانیله (۱۹۳۳) رافائله کالتسینی (۱۹۳۴) Mario Massa – Stefano Pirandello (۱۹۳۵) ریکاردو باکلی (۱۹۳۶) Guelfo Civinini (۱۹۳۷) ویتوریو جی. روسی – Enrico Pea (۱۹۳۸) Arnaldo Frateili – Orio Vergani – ماریا بلونچی (۱۹۳۹)
دهه ۱۹۴۰	Silvio Micheli – اومبرتو سابا (۱۹۴۶) • آنتونیو گرامشی (۱۹۴۷) • آلدو پالاتسسکی – الزا مورانته – سیبیلا آلرامو (۱۹۴۸) • Arturo Carlo Jemolo – Renata Viganò (۱۹۴۹)
دهه ۱۹۵۰	فرانچسکو یووینه – کارلو برناری (۱۹۵۰) • Domenico Rea (۱۹۵۱) • Tommaso Fiore (۱۹۵۲) • کارلو امیلیو گادا (۱۹۵۳) • Rocco Scotellaro (۱۹۵۴) • واسکو پراتولینی (۱۹۵۵) • کارلو لوی – جانا مانتسینی (۱۹۵۶) • ایتالو کالوینو – پیر پائولو پازولینی (۱۹۵۷) • Ernesto de Martino (۱۹۵۸) • مارینو مورتی (۱۹۵۹)
دهه ۱۹۶۰	جووانی باتیستا آنجولتی (۱۹۶۰) • آلبرتو موراویا (۱۹۶۱) • Giorgio Bassani (۱۹۶۲) • Antonio Delfini – Sergio Solmi (۱۹۶۳) • جوسپه برتو (۱۹۶۴) • Goffredo Parise (۱۹۶۵) • Ottiero Ottieri – آلفونسو گاتو (۱۹۶۶) • Raffaello Brignetti (۱۹۶۷) • Libero Bigiaretti (۱۹۶۸) • Fulvio Tomizza (۱۹۶۹)
دهه ۱۹۷۰	Nello Saito (۱۹۷۰) • Ugo Attardi (۱۹۷۱) • Romano Bilenchi (۱۹۷۲) • آکیله کامپانیله (۱۹۷۳) • Clotilde Marghieri (۱۹۷۴) • پائولو وولپونی (۱۹۷۵) • ماریو توبینو – داریو بلتسا – Sergio Solmi (۱۹۷۶) • Davide Lajolo (۱۹۷۷) • Antonio Altomonte – ماریو لوتسی (۱۹۷۸) • Giorgio Manganelli (۱۹۷۹)
دهه ۱۹۸۰	Stefano Terra (۱۹۸۰) • Enzo Siciliano (۱۹۸۱) • پریمو لوی (۱۹۸۲) • جولیانا موراندینی (۱۹۸۳) • Gina Lagorio – Bruno Gentili (۱۹۸۴) • Manlio Cancogni (۱۹۸۵) • Marisa Volpi (۱۹۸۶) • Mario Spinella (۱۹۸۷) • رزتا لوی (۱۹۸۸) • سالواتوره مانوتسو (۱۹۸۹)
دهه ۱۹۹۰	Luisa Adorno – Cesare Viviani – Maurizio Calvesi (۱۹۹۰) • Antonio Debenedetti (۱۹۹۱) • لوئیجی مالربا (۱۹۹۲) • الساندرو باریکو (۱۹۹۳) • آنتونیو تابوکی (۱۹۹۴) • مائوریتسیو ماجانی – Elio Pagliarani (۱۹۹۵) • Ermanno Rea – آلدا مرینی (۱۹۹۶) • Claudio Piersanti – Franca Grisoni – Corrado Stajano (۱۹۹۷) • جورجو پرسبورگر – Michele Sovente – کارلو گینتسبورگ (۱۹۹۸) • Ernesto Franco (۱۹۹۹)
دهه ۲۰۰۰	جورجو وان استراتن – Sandro Veronesi (۲۰۰۰) • نیکولو آمانیتی – Michele Ranchetti – جورجو پستلی (۲۰۰۱) • Fleur Jaeggy – Jolanda Insana – Alfonso Berardinelli (۲۰۰۲) • Giuseppe Montesano (۲۰۰۳) • Edoardo Albinati – Andrea Tagliapietra – Livia Livi (۲۰۰۴) • رافائله لا کاپریا – آلبرتو آربازینو – میلو د آنجلیس (۲۰۰۵) • جانی چلاتی – Giovanni Agosti – جوزپه کونته – روبرتو ساویانو (۲۰۰۶) • Filippo Tuena – Paolo Mauri – Silvia Bre – Simona Baldanzi – Paolo Colagrande – Paolo Fallai (۲۰۰۷) • فرانچسکا سانویاله – Miguel Gotor – Eugenio De Signoribus (۲۰۰۸) • Edith Bruck – Adriano Prosperi – Ennio Cavalli (۲۰۰۹)
دهه ۲۰۱۰	نیکولا لاجویا – Michele Emmer – Pierluigi Cappello (۲۰۱۰) Alessandro Mari – Mario Lavagetto – Gian Mario Villalta (۲۰۱۱) Nicola Gardini – Franco Lo Piparo – Antonella Anedda (۲۰۱۲)