فرانچسکو یووینه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرانچسکو یووینه

زاده	۲ اکتبر ۱۹۰۲ گواردیالفیرا، ایتالیا
درگذشته	۳۰ آوریل ۱۹۵۰ (۴۷ سال) رم، ایتالیا
پیشه	نویسنده، روزنامه‌نگار مقاله‌نویس
ملیت	ایتالیایی

فرانچسکو یووینه (ایتالیایی: Francesco Jovine)؛ ۲ اکتبر ۱۹۰۲ – ۳۰ آوریل ۱۹۵۰) یک نویسنده، روزنامه‌نگار مقاله‌نویس اهل ایتالیا بود. وی برنده جایزه ویارجو (۱۹۵۰) شده است. او بیشتر با رمان‌های خانم آوا و سرزمین ساکرامنتو به شهرت رسید.^[۱]

منابع[ویرایش]

↑ «JOVINE, Francesco in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (به ایتالیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۳۰.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Francesco Jovine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ایتالیایی، بازبینی‌شده در ۷ سپتامبر ۲۰۱۵.

ن ب و برندگان جایزه ویارجو
دهه ۱۹۳۰	آنسلمو بوچی – Lorenzo Viani (۱۹۳۰) Corrado Tumiati (۱۹۳۱) Antonino Foschini (۱۹۳۲) آکیله کامپانیله (۱۹۳۳) رافائله کالتسینی (۱۹۳۴) Mario Massa – Stefano Pirandello (۱۹۳۵) ریکاردو باکلی (۱۹۳۶) Guelfo Civinini (۱۹۳۷) ویتوریو جی. روسی – Enrico Pea (۱۹۳۸) Arnaldo Frateili – Orio Vergani – ماریا بلونچی (۱۹۳۹)
دهه ۱۹۴۰	Silvio Micheli – اومبرتو سابا (۱۹۴۶) • آنتونیو گرامشی (۱۹۴۷) • آلدو پالاتسسکی – الزا مورانته – سیبیلا آلرامو (۱۹۴۸) • Arturo Carlo Jemolo – Renata Viganò (۱۹۴۹)
دهه ۱۹۵۰	فرانچسکو یووینه – کارلو برناری (۱۹۵۰) • Domenico Rea (۱۹۵۱) • Tommaso Fiore (۱۹۵۲) • کارلو امیلیو گادا (۱۹۵۳) • Rocco Scotellaro (۱۹۵۴) • واسکو پراتولینی (۱۹۵۵) • کارلو لوی – جانا مانتسینی (۱۹۵۶) • ایتالو کالوینو – پیر پائولو پازولینی (۱۹۵۷) • Ernesto de Martino (۱۹۵۸) • مارینو مورتی (۱۹۵۹)
دهه ۱۹۶۰	جووانی باتیستا آنجولتی (۱۹۶۰) • آلبرتو موراویا (۱۹۶۱) • Giorgio Bassani (۱۹۶۲) • Antonio Delfini – Sergio Solmi (۱۹۶۳) • جوسپه برتو (۱۹۶۴) • Goffredo Parise (۱۹۶۵) • Ottiero Ottieri – آلفونسو گاتو (۱۹۶۶) • Raffaello Brignetti (۱۹۶۷) • Libero Bigiaretti (۱۹۶۸) • Fulvio Tomizza (۱۹۶۹)
دهه ۱۹۷۰	Nello Saito (۱۹۷۰) • Ugo Attardi (۱۹۷۱) • Romano Bilenchi (۱۹۷۲) • آکیله کامپانیله (۱۹۷۳) • Clotilde Marghieri (۱۹۷۴) • پائولو وولپونی (۱۹۷۵) • ماریو توبینو – داریو بلتسا – Sergio Solmi (۱۹۷۶) • Davide Lajolo (۱۹۷۷) • Antonio Altomonte – ماریو لوتسی (۱۹۷۸) • Giorgio Manganelli (۱۹۷۹)
دهه ۱۹۸۰	Stefano Terra (۱۹۸۰) • Enzo Siciliano (۱۹۸۱) • پریمو لوی (۱۹۸۲) • جولیانا موراندینی (۱۹۸۳) • Gina Lagorio – Bruno Gentili (۱۹۸۴) • Manlio Cancogni (۱۹۸۵) • Marisa Volpi (۱۹۸۶) • Mario Spinella (۱۹۸۷) • رزتا لوی (۱۹۸۸) • سالواتوره مانوتسو (۱۹۸۹)
دهه ۱۹۹۰	Luisa Adorno – Cesare Viviani – Maurizio Calvesi (۱۹۹۰) • Antonio Debenedetti (۱۹۹۱) • لوئیجی مالربا (۱۹۹۲) • الساندرو باریکو (۱۹۹۳) • آنتونیو تابوکی (۱۹۹۴) • مائوریتسیو ماجانی – Elio Pagliarani (۱۹۹۵) • Ermanno Rea – آلدا مرینی (۱۹۹۶) • Claudio Piersanti – Franca Grisoni – Corrado Stajano (۱۹۹۷) • جورجو پرسبورگر – Michele Sovente – کارلو گینتسبورگ (۱۹۹۸) • Ernesto Franco (۱۹۹۹)
دهه ۲۰۰۰	جورجو وان استراتن – Sandro Veronesi (۲۰۰۰) • نیکولو آمانیتی – Michele Ranchetti – جورجو پستلی (۲۰۰۱) • Fleur Jaeggy – Jolanda Insana – Alfonso Berardinelli (۲۰۰۲) • Giuseppe Montesano (۲۰۰۳) • Edoardo Albinati – Andrea Tagliapietra – Livia Livi (۲۰۰۴) • رافائله لا کاپریا – آلبرتو آربازینو – میلو د آنجلیس (۲۰۰۵) • جانی چلاتی – Giovanni Agosti – جوزپه کونته – روبرتو ساویانو (۲۰۰۶) • Filippo Tuena – Paolo Mauri – Silvia Bre – Simona Baldanzi – Paolo Colagrande – Paolo Fallai (۲۰۰۷) • فرانچسکا سانویاله – Miguel Gotor – Eugenio De Signoribus (۲۰۰۸) • Edith Bruck – Adriano Prosperi – Ennio Cavalli (۲۰۰۹)
دهه ۲۰۱۰	نیکولا لاجویا – Michele Emmer – Pierluigi Cappello (۲۰۱۰) Alessandro Mari – Mario Lavagetto – Gian Mario Villalta (۲۰۱۱) Nicola Gardini – Franco Lo Piparo – Antonella Anedda (۲۰۱۲)

این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایش‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.