لوچیانو پاواروتی: تفاوت میان نسخهها
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۴) +املا+مرتب+تمیز (۸.۸): + رده:خوانندگان اپرای اهل ایتالیا |
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +املا+مرتب+تمیز (۸.۸): + رده:خوانندگان تنور اهل ایتالیا |
||
خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
[[رده:خوانندگان اپرا]] |
[[رده:خوانندگان اپرا]] |
||
[[رده:خوانندگان اپرای اهل ایتالیا]] |
[[رده:خوانندگان اپرای اهل ایتالیا]] |
||
[[رده:خوانندگان تنور اهل ایتالیا]] |
|||
[[رده:خوانندگان مرد اهل ایتالیا]] |
[[رده:خوانندگان مرد اهل ایتالیا]] |
||
[[رده:درگذشتگان ۲۰۰۷ (میلادی)]] |
[[رده:درگذشتگان ۲۰۰۷ (میلادی)]] |
نسخهٔ ۱۱ مهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۵:۴۴
لوچیانو پاواروتی | |
---|---|
اطلاعات پسزمینه | |
زاده | ۱۲ اکتبر ۱۹۳۵مودنا |
درگذشته | ۶ سپتامبر ۲۰۰۷ (۷۱ سال)مودنا |
ژانر | اپرا |
نوع صوت | تنور |
جایزه(ها) | جایزه گرمیجایزه مرکز کندیجایزه اسطوره گرمی |
لوچیانو پاواروتی (به ایتالیایی: Luciano Pavarotti) (زادهٔ شنبه ۱۲ اکتبر ۱۹۳۵ در مودنا[۱] ایتالیا - مرگ ۶ سپتامبر ۲۰۰۷ در مودنا[۲] ایتالیا)، از خوانندههای تنور بسیار مشهور اپرا بود.
زندگی
پدر لوچیانو پاواروتی خواننده آماتور ارتش موسولینی و نانوا بود. او در جوانی عاشق فوتبال و یکی از اعضای تیم فوتبال شهر بود. لوچیانو بعد از سالها تمرین صدا و نمایشهای آماتوری، با پدرش برای شرکت در مسابقات بینالمللی لینگلین به شهر والس رفت و موفق به کسب جایزه اول این مسابقه گردید و این مقدمهای شد که اولین نقش حرفهایاش را سال ۱۹۶۱ با عنوان رودولفو[۳] اپرای خواننده دوره گرد[۴] اثر جاکومو پوچینی، در سالن اپرای رجیو امیلیا اجرا کند.
با اجرای این نقش، وی به عنوان خواننده اپرا رسمیت یافت و در سال ۱۹۶۵ در سالن کاونت گاردن لندن بود که توجه خانم جوان ساترلند خواننده سوپرانوی استرالیایی را به خود جلب کرد و این آغازی بود بر فعالیت جهانی او. او به استرالیا رفت و چیزهای زیادی درباره تنظیم صدا و آوازخوانی از او، که سه سال هم از او کوچکتر بود، یاد گرفت. آن دو در اپراهای زیادی باهم ظاهر شدند؛ از جمله خوابگرد[۵] اثر وینچنزو بلینی و فریب اثر جوزپه وردی. آن دو همچنین صفحات زیادی را نیز باهم پر کردند.
از سال ۱۹۷۰ پاواروتی حضور گستردهای در سالنهای مشهور سراسر جهان پیدا کرد. گرچه در ابتدا تخصص وی اجرای نقشهای تند و تیز و سبکی چون الوینو در خوابگرد بود، اما بعدها توانایی اجرای نقشهای سنگین تر مانند ریکاردو در اپرای یک بالماسکه[۶] اثر وردیا کاوارادوسی در توسکای[۷] پوچینی را پیدا کرد. همچنین وی کنسرتها و نمایشهای بیشماری را از جمله در استادیومهای چندین هزار نفری اجرا کرد. به عنوان مثال اجرای نقش دوک مانتوا از اپرای ریگولتوی[۸] وردی با حضور ۲۰۰ هزار نفری مردم در پارک مرکزی نیویورک. او امیدوار بود به این وسیله اپرا را به مردمی که تا کنون چیزی از آن نمیدانستند، بیشتر معرفی کند و آنها را با این سبک موسیقی آشتی دهد.
پاواروتی در گروهی به نام «پاواروتی و دوستان» که در آن خوانندگان مشهور بینالمللی پاپ دنیا از جمله برایان آدامز، آناستازیا، سلین دیون، التون جان، اریک کلاپتون، انریکه ایگلسیاس، ریکی مارتین، استینگ و بسیاری دیگر، به او ملحق شده بودند، کنسرتهای خیرخواهانهٔ زیادی جهت کمک به کودکان جنگزده اجرا کرد.
او در سال ۱۹۹۰ همراه با خوزه کارراس و پلاسیدو دومینگو، دو خوانندهٔ تنور اسپانیایی گروهی را تحت عنوان سه تنور تشکیل دادند و در فینال جام جهانی فوتبال یک کنسرت تلویزیونی در رم اجرا کردند که در سال بعد جایزه گرمی را از آن خود کرد. این تیم سه نفره محبوبیت زیادی یافت و در مناسبتهای زیادی از جمله مراسم فینال جام جهانی لوس آنجلس در ۱۹۹۴، پاریس در ۱۹۹۸ و یوکوهومای ژاپن در ۲۰۰۲ برنامه اجرا کردند. این سه آلبوم از جمله پرفروشترین آثار کلاسیک جهان به شمار میآیند.
او زندگینامه خود را به نامهای «پاواروتی: داستان خود من»[۹] در سال ۱۹۸۱ و «پاواروتی: دنیای من»[۱۰] در سال ۱۹۹۵ منتشر کرد.
پاواروتی در ۱۳ مارس ۲۰۰۴ در سالن متروپولین نیویورک با اجرای آخرین برنامهاش رسماً از دنیای اپرا خداحافظی کرد. وی از سال ۲۰۰۶ به خاطر سرطان لوزالمعده تحت درمان بود.
در ساعت ۵ بامداد روز پنجشنبه، ۶ سپتامبر، لوچانو پاواروتی در خانه شخصی اش در شهر مودنا، در حالی که زن و سه دختر بزرگش در کنارش بودند درگذشت.
این درحالی است که پاواروتی سال ۲۰۰۶ به خاطر ابتلای به بیماری سرطان لوزالمعده تحت درمان قرار گرفت و در ماه اوت سال ۲۰۰۷ نیز دوباره برای مدتی در بیمارستان بستری بود.
قرار بود لوچانو پاواروتی در آخرین هفتهٔ زندگیاش، به پاس گسترش فرهنگ ایتالیایی، جایزهٔ فرهنگ این کشور را دریافت کند.
روز سهشنبه ۳ مهر ماه سال ۱۳۸۶ مراسم بزرگداشت پاواروتی در تهران برگزار شد. این نخستین بار بود که در ایران پس از مرگ یک موسیقیدان معاصر خارجی برای او مراسم بزرگداشت برپا میشد. از برنامههای اجرا شده در این مراسم میتوان به سخنرانی محمد سریر (مدیر خانهٔ موسیقی ایران)، سخنرانی روبرتو توسکانو (سفیر ایتالیا در ایران)، و امضای دفتر یادبود پاواروتی از طرف شرکت کنندگان اشاره کرد.[۱۱]
پانویس
منابع
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Luciano Pavarotti». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی.
پیوند به بیرون
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ لوچیانو پاواروتی موجود است. |
- اهالی مودنا
- برندگان جایزه گرمی
- برندگان جایزه مرکز کندی
- جایزه اسطوره گرمی
- خوانندگان اپرا
- خوانندگان اپرای اهل ایتالیا
- خوانندگان تنور اهل ایتالیا
- خوانندگان مرد اهل ایتالیا
- درگذشتگان ۲۰۰۷ (میلادی)
- درگذشتگان به علت سرطان
- درگذشتگان به علت سرطان لوزالمعده
- زادگان ۱۹۳۵ (میلادی)
- کاتولیکهای رومی اهل ایتالیا
- مرگها بر اثر سرطان در ایتالیا