اعتراف اجباری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←در ایران |
Pazel1001+1 (بحث | مشارکت‌ها) سپیده رشنو برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{تغییرمسیر|اعترافات اجباری|اعترافات اجباری (فیلم مستند)|اعترافات اجباری (فیلم مستند)}}[[پرونده:Peinliches Verhoer.jpg|بندانگشتی|400px|شکنجه]] |
{{تغییرمسیر|اعترافات اجباری|اعترافات اجباری (فیلم مستند)|اعترافات اجباری (فیلم مستند)}}[[پرونده:Peinliches Verhoer.jpg|بندانگشتی|400px|شکنجه]] |
||
'''اعتراف اجباری''' یا '''اقرار تلویزیونی''' وضعیتی است که [[زندانی]] در مقابل دوربین اقدام به انتقاد از اندیشه‌ها و کارهای گذشتهٔ خود می‌کند. به این عمل که معمولاً پس از [[شکنجه]] یا تحتِ فشارگذاشتنِ قربانی انجام می‌گیرد، اعترافِ اجباری گفته می‌شود.<ref name=":0"/> اعتراف اجباری در کشف حقیقت، ''بی‌اعتبار'' است<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Palazz Castellania|نشانی=https://web.archive.org/web/20160730125955/http://www.illum.com.mt/ahbarijiet/socjali/42432/palazz_castellania|وبگاه=web.archive.org|تاریخ=2016-07-30|بازبینی=2020-09-12}}</ref> و اقرارِ خارج از دادگاه، ارزش و اعتبار اقرار در دادگاه را ندارد.<ref>{{یادکرد خبر|عنوان=اعتبار اقرار خارج از دادگاه در امور کیفری- اخبار رسانه‌ها تسنیم - Tasnim|نشانی=https://www.tasnimnews.com/fa/news/1396/03/20/1432373/اعتبار-اقرار-خارج-از-دادگاه-در-امور-کیفری|کوشش=خبرگزاری تسنیم - Tasnim|تاریخ بازبینی=2020-09-12|زبان=fa}}</ref> معمولاً به افرادِ موردِ بازجویی، داستانی برایِ بازگویی ارائه می‌شود. شخصِ موردِ بازجویی، ممکن است با داستان ارائه شده به او موافقت کند یا حتی خودش دروغ بسازد تا [[بازجو]] را راضی کند تا مگر رنجی که —به تحمیل— می‌برد، متوقف شود.<ref name="illum2016-07-08">{{cite news|last1=Boffa|first1=Christa|title=Palazz Castellania|url=http://www.illum.com.mt/ahbarijiet/socjali/42432/palazz_castellania#.V5yZyPl961t|work=Illum|date=8 July 2016|archive-url=https://web.archive.org/web/20160730125955/http://www.illum.com.mt/ahbarijiet/socjali/42432/palazz_castellania|archive-date=30 July 2016|language=mt}}</ref> اعتراف‌گیری تلویزیونی اغلب با [[شکنجه|شکنجه جسمی]] و [[شکنجه روانی]] همراه است.<ref>{{یادکرد خبر|عنوان=آزادی متهمان به قتل دانشمندان هسته‌ای، معجزه یا بیگناهی؟|نشانی=http://www.bbc.com/persian/iran-49221220|تاریخ=2019-08-03|تاریخ بازبینی=2019-08-04|زبان=fa|نام=ژیار|نام خانوادگی=گل|ناشر=BBC Farsi|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref> |
'''اعتراف اجباری''' یا '''اقرار تلویزیونی''' وضعیتی است که [[زندانی]] در مقابل دوربین اقدام به انتقاد از اندیشه‌ها و کارهای گذشتهٔ خود می‌کند. به این عمل که معمولاً پس از [[شکنجه]] یا تحتِ فشارگذاشتنِ قربانی انجام می‌گیرد، اعترافِ اجباری گفته می‌شود.<ref name=":0"/> اعتراف اجباری در کشف حقیقت، ''بی‌اعتبار'' است<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Palazz Castellania|نشانی=https://web.archive.org/web/20160730125955/http://www.illum.com.mt/ahbarijiet/socjali/42432/palazz_castellania|وبگاه=web.archive.org|تاریخ=2016-07-30|بازبینی=2020-09-12}}</ref> و اقرارِ خارج از دادگاه، ارزش و اعتبار اقرار در دادگاه را ندارد.<ref>{{یادکرد خبر|عنوان=اعتبار اقرار خارج از دادگاه در امور کیفری- اخبار رسانه‌ها تسنیم - Tasnim|نشانی=https://www.tasnimnews.com/fa/news/1396/03/20/1432373/اعتبار-اقرار-خارج-از-دادگاه-در-امور-کیفری|کوشش=خبرگزاری تسنیم - Tasnim|تاریخ بازبینی=2020-09-12|زبان=fa}}</ref> معمولاً به افرادِ موردِ بازجویی، داستانی برایِ بازگویی ارائه می‌شود. شخصِ موردِ بازجویی، ممکن است با داستان ارائه شده به او موافقت کند یا حتی خودش دروغ بسازد تا [[بازجو]] را راضی کند تا مگر رنجی که —به تحمیل— می‌برد، متوقف شود.<ref name="illum2016-07-08">{{cite news|last1=Boffa|first1=Christa|title=Palazz Castellania|url=http://www.illum.com.mt/ahbarijiet/socjali/42432/palazz_castellania#.V5yZyPl961t|work=Illum|date=8 July 2016|archive-url=https://web.archive.org/web/20160730125955/http://www.illum.com.mt/ahbarijiet/socjali/42432/palazz_castellania|archive-date=30 July 2016|language=mt}}</ref> اعتراف‌گیری تلویزیونی اغلب با [[شکنجه|شکنجه جسمی]] و [[شکنجه روانی]] همراه است.<ref>{{یادکرد خبر|عنوان=آزادی متهمان به قتل دانشمندان هسته‌ای، معجزه یا بیگناهی؟|نشانی=http://www.bbc.com/persian/iran-49221220|تاریخ=2019-08-03|تاریخ بازبینی=2019-08-04|زبان=fa|نام=ژیار|نام خانوادگی=گل|ناشر=BBC Farsi|doi=|تاریخ بازدید=}}</ref>اگرجرات دارید سپیده رشنورااعدام کنید تاببینیدزنان ودختران چه کاری باهاتون می کنندکثافتها. |
||
== در ایران == |
== در ایران == |
||
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۰
اعتراف اجباری یا اقرار تلویزیونی وضعیتی است که زندانی در مقابل دوربین اقدام به انتقاد از اندیشه‌ها و کارهای گذشتهٔ خود می‌کند. به این عمل که معمولاً پس از شکنجه یا تحتِ فشارگذاشتنِ قربانی انجام می‌گیرد، اعترافِ اجباری گفته می‌شود.[۱] اعتراف اجباری در کشف حقیقت، بی‌اعتبار است[۲] و اقرارِ خارج از دادگاه، ارزش و اعتبار اقرار در دادگاه را ندارد.[۳] معمولاً به افرادِ موردِ بازجویی، داستانی برایِ بازگویی ارائه می‌شود. شخصِ موردِ بازجویی، ممکن است با داستان ارائه شده به او موافقت کند یا حتی خودش دروغ بسازد تا بازجو را راضی کند تا مگر رنجی که —به تحمیل— می‌برد، متوقف شود.[۴] اعتراف‌گیری تلویزیونی اغلب با شکنجه جسمی و شکنجه روانی همراه است.[۵]اگرجرات دارید سپیده رشنورااعدام کنید تاببینیدزنان ودختران چه کاری باهاتون می کنندکثافتها.
در ایران
در ایران اعتراف‌گیری تلویزیونی به وسیله ساواک در اوایل دهه ۵۰ خورشیدی آغاز شد و بعد از انقلاب ۱۳۵۷، توسط مقامات امنیتی نظام جمهوری اسلامی ایران، اوج گرفت. بین سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۴ تعدادی از فعالان سیاسی و نویسندگان مخالف پهلوی در تلویزیون به اعتراف پرداختند که با اعتراض سازمانهایی نظیر عفو بین‌الملل، صلیب سرخ جهانی و کمیته سارتر قرار گرفت و با فشار دولتِ جیمی کارتر، رئیس‌جمهور آمریکا متوقف شد. دستگاه قضایی جمهوری اسلامی همواره گفته‌است که افراد مصاحبه‌شده داوطلبانه و بر اساس بحث‌های اقناعی و استدلالی علیه خود اعتراف کرده‌اند.[۶] در طول دهه ۱۹۸۰ میلادی، برنامه‌های انکارِ تلویزیونی در تلویزیونِ دولتیِ ایران رایج بود.[۷][۸]
یرواند آبراهامیان در کتاب «اعترافاتِ شکنجه‌شدگان»[۹] می‌نویسد: «اگر در چند سال اول بعد از سقوط رژیم شاه، در اکثر موارد، شکنجه یا ضرب و شتم زندانی با دادن اطلاعات مورد نیاز بازجویان، معمولاً خاتمه پیدا می‌کرد، پس از خرداد ۱۳۶۰، شکنجه جسمانی و خصوصاً روانیِ زندانی (شکنجه سفید)، حتی پس از کسب اطلاعات ضروری، هم چنان ادامه یافت.»
سازمان عفو بین‌الملل، در پی سرکوب اعتراضات مردم ایران به نتایج انتخابات، در اطلاعیه‌ای مطبوعاتی هشدار داد که رهبران بازداشتی اپوزیسیون در ایران، در خطر شکنجه قرار دارند و مقامات نظام جمهوری اسلامی قصد دارند آنان را به «اعترافات تلویزیونی» وادارند.[۱۰] پس از رسوایی توسط مازیار ابراهیمی ،داریوش عمران زاده نیز اعتراف‌گیری تلویزیونی با شکنجه توسط وزارت اطلاعات را مطرح کرد.[۱۱]
به فتوای آیت‌الله منتظری آمر و متصدّی و مباشر اعترافات و مصاحبه‌های ساختگی تلویزیونی - با زور و شکنجه و تهدید - گناهکار و مجرمند و شرعاً و قانوناً مستحقّ تعزیر خواهند بود.[۱۲]
فدراسیون جهانی جامعه‌های حقوق بشر در پاریس و سازمان عدالت برای ایران در لندن در سال ۲۰۲۰ اعلام کردند که در جمهوری اسلامی ایران از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹ حد اقل ۳۵۵ اعتراف اجباری از تلویزیون حکومتی جمهوری اسلامی ایران پخش شده‌است. این گزارش ۵۷ صفحه ای تحت عنوان "حکومت اورولی: صدا و سیمای جمهوری اسلامی به‌مثابه سلاح سرکوب جمعی" ۵ تیر ۱۳۹۹ منتشر شد. عنوان "حکومت اوروِلی" در نام گزارش، برگرفته از نام رمان "۱۹۸۴" اثر جورج اوروِل است، که وضعیت شهروندان را در یک حکومت تمامیت‌خواه به تصویر می‌کشد.[۱۳][۱][۱۴]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Iran: New report demands end to the rampant use of forced confessions". International Federation for Human Rights (به انگلیسی). 2020-06-25. Retrieved 2020-06-26.
- ↑ «Palazz Castellania». web.archive.org. ۲۰۱۶-۰۷-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۲.
- ↑ «اعتبار اقرار خارج از دادگاه در امور کیفری- اخبار رسانه‌ها تسنیم - Tasnim». خبرگزاری تسنیم - Tasnim. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۱۲.
- ↑ Boffa, Christa (8 July 2016). "Palazz Castellania". Illum (به مالتی). Archived from the original on 30 July 2016.
- ↑ گل، ژیار (۲۰۱۹-۰۸-۰۳). «آزادی متهمان به قتل دانشمندان هسته‌ای، معجزه یا بیگناهی؟». BBC Farsi. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۸-۰۴.
- ↑ موساد در ایران؛ حفره یا تونل اطلاعاتی؟، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ Abrahamian, Ervand, Tortured Confessions, 1999, p. 222
- ↑ Abrahamian, Ervand, Tortured Confessions, University of California Press, 1999 p. 13
- ↑ اعترافات شکنجه شدگان (۲۰۰۳)، یرواند آبراهامیان، نشر باران، سوئد
- ↑ [هشدار عفو بین‌الملل: «تدارک اعترافات تلویزیونی در ایران»]، دویچه وله فارسی
- ↑ «داریوش عمران؛ مردی که قربانی اعتراف اجباری شد». IranWire | خانه. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۹-۱۳.
- ↑ «موازین عدم مشروعیت و علائم ولایت جائر». محسن کدیور. ۲۰۰۹-۰۴-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۸-۰۴.
- ↑ «صدا و سیمای جمهوری اسلامی در یک دهه 'اعتراف اجباری دست‌کم ۳۵۵ نفر را پخش کرده'». BBC News فارسی. ۵ تیر ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۲۶.
- ↑ «'بازجوها گفتند دخترت را سالم می‌خواهی یا نه؟'». BBC News فارسی. ۲۰۲۰-۰۶-۲۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۲۶.
منابع
- نگاهی روانشناسانه بر اعترافات علنی - بخش نخست - بی‌بی‌سی
- نگاهی روانشناسانه بر اعترافات علنی - بخش دوم - بی‌بی‌سی
- سرکوهی: حتی در اتاق خواب من شنود کار گذاشته بودند مصاحبه با فرج سرکوهی پیرامون چگونگی اعتراف‌گیری
پیوند به بیرون