ولسکیان
ولسکیان (به لاتین: Volsci) قومی ایتالیایی باستان بودند که بیشتر در سدهٔ نخست جمهوری روم (سال‌های ۵۰۰ تا ۴۰۰ ق. م) به‌عنوان همسایهٔ جنوبی رومیان شناخته می‌شدند. در آن زمان، آنان در بخش تپه‌ای و باتلاقیِ جنوب لاتیوم می‌زیستند و توسط آورونکیان و سامنیتان در جنوب، و هرنیکیان در شرق محدود می‌شدند، و قلمروشان از نوربا و کورا در شمال تا آنتیوم در جنوب گسترده بود.[۱] ایشان تا چند سده دشمنان روم بودند، و قلمروشان در سدهٔ چهارم ق.م. به دست رومیان افتاد و در آن حل شد. نخستین امپراتور روم، آگوستوس، اصل‌ونسبی ولسکیایی داشت.
توصیفات جغرافی‌دانان باستانی[ویرایش]
استرابون می‌گوید که ولسکیان دولتی در نزدیکی حوالی جنوب روم تشکیل داده بودند.[۲]
زبان[ویرایش]
ولسکیان به زبان ولسکی سخن می‌گفتند که از خانوادهٔ زبانی هندواروپایی، شاخهٔ زبان‌های ایتالی، شاخهٔ زبان‌های اوسکی-اومبری (اسکواومبری) بود و بسیار به زبان‌های اوسکی و اومبری و، به درجات دورتر، لاتین مرتبط بود.[۳]
جنگ‌های متعدد با دولت روم[ویرایش]
ولسکیان در شمار خطرناک‌ترین دشمنان تمدن روم بودند و بارها با اکوئیان متحد شدند، حال‌آنکه همسایهٔ خودشان، هرنیکیان، از ۴۸۶ ق.م. با روم متحد شدند.[۴]
بر طبق گفتهٔ تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، هفتمین و آخرین پادشاه روم، لوکیوس تارکوئینیوس متکبر، نخستین رومی‌ای بود که با ولسکیان در جنگ شد و جنگی را آغازید که تا دو سده میان این دو دولت‌شهر ادامه داشت.[۵]
نیائئوس مارکیوس کوریولانوس، جنگجوی احتمالاً افسانه‌ایِ جمهوری روم، پس از تصرف یکی از شهرهای ولسکیان به‌نام کوریولی[یادداشت ۱] ملقب به «کوریولانوس» شد. پلوتارک در کتابش، حیات مردان نامی، ظهور و سقوط این قهرمان رومی را شرح می‌دهد و شکسپیر نیز در نگارش نمایشنامه‌اش، کوریولانوس، از آن الهام گرفته‌است.[۶]
اما اگر گزارش تیتوس لیویوس در باب جنگ روم و اتروسکان در زمان لارس پورسنا (سال ۵۰۸ ق. م) را صحیح فرض کنیم، ظاهراً روابط میان روم و ولسکیان همیشه هم خصمانه نبوده‌است، زیرا لیویوس می‌نویسد که وقتی سپاه اتروسکان به روم نزدیک می‌شد، سنای روم، با پیش‌بینی احتمال محاصره‌ای سخت و طولانی، رسولانی فرستاد تا از دولت ولسکیان گندم بخرند و توده‌های کم‌بضاعت روم را سیر کنند.[۷]
افراد برجسته[ویرایش]
افراد برجستهٔ تماماً ولسکیایی[ویرایش]
- کامیلا، زن جنگجویی است که در انئید ویرژیل آمده‌است (همانند آمازون‌ها در اسطوره‌شناسی یونان)؛
- آتیوس تولیوس.
رومیان برجستهٔ با اصل‌ونسب ولسکیایی[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
یادداشت‌ها[ویرایش]
- ↑ Corioli
پانویس[ویرایش]
- ↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Conway, Robert Seymour (1911). "Volsci". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 28 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 197–198.
- ↑ Strabo. Geography. Tufts University, Perseus Digital Library. ص. Book ۵ Chapter ۳.
- ↑ James Clackson; Geoffrey Horrocks (23 May 2011). The Blackwell History of the Latin Language. John Wiley & Sons. pp. 59–. ISBN 978-1-4443-9358-3.
- ↑ Nathan Rosenstein; Robert Morstein-Marx (7 September 2011). A Companion to the Roman Republic. John Wiley & Sons. pp. 279–. ISBN 978-1-4443-5720-2.
- ↑ تیتوس لیویوس. از پیدایش روم. ج. یکم. صص. گفتار ۵۳.
- ↑ William Shakespeare (1969). Coriolanus. CUP Archive. ISBN 978-0-521-07529-9.
- ↑ تیتوس لیویوس. از پیدایش روم. ج. دوم. صص. گفتار ۹.
