پرش به محتوا

نبرد یورک (۸۶۷)

مختصات: ۵۳°۵۷′۳۰″ شمالی ۱°۴′۴۹″ غربی / ۵۳٫۹۵۸۳۳°شمالی ۱٫۰۸۰۲۸°غربی / 53.95833; -1.08028
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نبرد یورک
بخشی از یورش وایکینگ‌ها به انگلیس
تاریخ۲۱ مارس ۸۶۷
موقعیت۵۳°۵۷′۳۰″ شمالی ۱°۴′۴۹″ غربی / ۵۳٫۹۵۸۳۳°شمالی ۱٫۰۸۰۲۸°غربی / 53.95833; -1.08028
نتایج پیروزی وایکینگ‌ها
طرف‌های درگیر
ارتش عظیم پادشاهی نورثامبریا
فرماندهان و رهبران
ایوار بی‌استخوان
اوبه
Ælla of Northumbria 
Osberht of Northumbria 
موقعیت در یورک‌شر شمالی

نبرد یورک (به لاتین: Battle of York) بین وایکینگ‌ها و پادشاهی آنگلوساکسون نورثامبریا در ۲۱ مارس ۸۶۷ در شهر یورک درگرفت.

یورک که قبلاً توسط امپراتوری روم کنترل می‌شد، توسط آنگلوساکسون‌ها تصرف و به پایتخت پادشاهی نورثامبریا تبدیل شده بود. در سال ۸۶۶ این پادشاهی در میانه یک جنگ داخلی بود که آلا و اوزبرت هر دو ادعای تاج را داشتند. وایکینگ‌ها که به سواحل شرقی جزایر بریتانیا به رهبری اوبا و ایوار رسیده بودند توانستند شهر را تصرف‌کنند.[نیازمند منبع]

در بهار ۸۶۷ آلا و آزبرت در تلاشی برای بیرون راندن وایکینگ‌ها از یورک متحد شدند. علی‌رغم اینکه نورثامبریایی‌ها توانستند به داخل دیوارها راه پیدا کنند، نبرد بدون موفقیت به پایان رسید و آلا و اوزبرت هردو کشته شدند.

پس از پیروزی، وایکینگ‌ها ابتدا یک پادشاه دست نشانده به نام اکبرت قرار دادند، اما بعداً پادشاهی یورویک با مرکزیت یورک را ایجاد کردند.

زمینه

[ویرایش]

یورک

[ویرایش]
برج چندگوش، بخشی از دیوار رومی یورک

یورک که با نام Eoferwic شناخته می‌شود، پس از ترک امپراتوری روم در قرن پنجم توسط آنگلوساکسون‌ها تصرف شد. [۱] این شهر به پایتخت پادشاهی نورثامبریا تبدیل شد که هم نیازهای پادشاه و هم اسقف اعظم یورک را برآورده می‌کرد. [۲] تا سال ۸۶۷، دیوارهای روم باستان هنوز پابرجا بودند، اما در حال فرو ریختن و درحال خراب شدن بودند، و ثابت شد که دفاع کمی در برابر نورثامبریایی‌های مهاجم دارند. [۳]

تهاجم وایکینگ‌ها

[ویرایش]

حملات وایکینگ‌ها علیه بریتانیا از قرن هشتم آغاز شده بود، اما از دهه ۸۶۰ بود که ارتش وایکینگ‌ها به قصد تسخیر سرزمین‌ها شکل گرفت. [۴] در سال ۸۶۵ ارتش وایکینگ‌ها در شرق آنگلیا فرود آمد و حمله ای را آغاز کرد که منجر به ایجاد پادشاهی دانالا شد.[۵]

وایکینگ‌ها به رهبری اوبا و ایوار (که ممکن است همان شخصیت تاریخی عمار باشد) ابتدا یورک را در ۱ نوامبر ۸۶۶ تصرف کردند.[۳][۶] انگیزه ظاهری ایوار انتقام مرگ پدرش راگنار لودبروک بود.[۷] پادشاهی نورثامبریا در میانه یک جنگ داخلی بود، پس از آن که آلا پادشاه قبلی اوزبرت را به زور بیرون راند.[۸] وایکینگ‌ها برای تصرف یورک مشکل چندانی نداشتند، اما نتوانستند آلا را تصرف‌کنند.[۸]

نبرد

[ویرایش]

در بهار ۸۶۷ آلا و آزبرت اختلافات خود را کنار گذاشتند و در تلاش برای بیرون راندن مهاجمان از نورثامبریا متحد شدند که منجر به نبرد یورک در ۲۱ مارس شد.[۳][۹] نبرد به خوبی برای نیروهای نورثامبرین آغاز شد که توانستند دفاع شهر را بشکنند.[۸] در این مرحله بود که به دلیل تجربه جنگجویان وایکینگ‌ها و به دلیل خیابان‌های باریک که هر گونه مزیتی از اعدادی را که ممکن است نورثامبریایی‌ها داشته‌اند باطل کند،[۳][نیازمند منبع] نبرد با شکست ارتش نورثامبرین و کشته شدن آلا و اوزبرت به پایان رسید.[۸] روایتی متفاوت بیان می‌کند که وایکینگ‌ها در زیر دیوارهای یورک، بین مهاجمان و پادگان نورثامبرین یورک گرفتار شده‌اند. با این حال، دانمارکی‌ها گرد هم آمدند و نبرد علیه نورثامبرین‌ها تبدیل شد و منجر به کشته‌شدن هر دو پادشاه آنها شد.[۷]

سنت اسکاندیناوی معتقد است که ایوار و اوبا پیروز با هم برادر بودند و آلا را اسیر کردند و متعاقباً او را به صورت عقاب خونین کشتند.[۱۰][۱۱] در مقابل، کرونیکل آنگلوساکسون به سادگی بیان می‌کند که «هر دو پادشاه درجا کشته‌شدند».[۱۲]

عواقب

[ویرایش]
پادشاهی یورویک، در کنار پادشاهی دانلا نشان داده شده‌است

در یورک، رهبران وایکینگ‌ها یک پادشاه دست نشانده به نام اکبرت را پادشاه کردند.[۱۳] این وضعیت تا سال ۸۷۲ باقی ماند، زمانی که یک شورش اگبرت را به تبعید در مرسیا راند. هالفدان راگنارسون از وایکینگ‌ها در سال ۸۷۶ به شورش پایان داد و مستقیماً یورک و بقیه دیرا (جنوب شرقی نورثامبریا) را اشغال کرد و آن را بین پیروان خود تقسیم کرد.[۱۳] با گذشت زمان، این امر منجر به ایجاد پادشاهی یورویک شد، که تا سال ۹۱۰ تحت کنترل وایکینگ‌ها ماند تا زمانی که آنگلوساکسون‌ها آن را تصرف کردند.[۱۴] این پادشاهی از سال ۹۵۴ و از زمانی که تحت حکومت وسکس قرار گرفت، بارها توسط وایکینگ‌ها اشغال شد.[۱۴] هیچ تلاش دیگری در آینده برای ایجاد مجدد پادشاهی نورثامبریا انجام نشد.[۱۵]

قبل از اینکه این منطقه با وسکس ادغام شود، لردهای آنگلوساکسون بازمانده بر نورثامبرلند در شمال رودخانه تی از بامبورگ حکومت کردند.[۱۳]

منابع

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • Bessell, Craig (10 October 2018). "3 Key Battles of the Viking Invasions of England". History Hit (به انگلیسی). Retrieved 7 August 2020.
  • Cannon, John (2015). "Ælle". A Dictionary of British History (به انگلیسی). Oxford University Press. doi:10.1093/acref/9780199550371.001.0001. ISBN 978-0-19-955037-1. Retrieved 15 September 2020.
  • City of York Council (21 December 2006). "Eoferwic: Anglo-Saxon York". City of York Council - York's History. Archived from the original on 4 February 2008.
  • Edward, James (29 March 2011). "Overview: The Vikings, 800 to 1066". BBC - History. Retrieved 7 August 2020.
  • Frank, Roberta (1984). "Viking atrocity and Skaldic verse: The Rite of the Blood-Eagle". English Heritage Review. Longman Group Limited London: 332–343.
  • Gutenberg. "The Anglo-Saxon Chronicle". www.gutenberg.org. 867. Retrieved 14 September 2020.{{cite web}}: نگهداری CS1: موقعیت (link)
  • Hall, Richard. "The Viking Capture of York" (PDF). Jorvik Viking Centre. Retrieved 7 August 2020.
  • Loyn, Henry (2015). "Northumbria, kingdom of". The Oxford Companion to British History (به انگلیسی). Oxford University Press. doi:10.1093/acref/9780199677832.001.0001. ISBN 978-0-19-967783-2. Retrieved 15 September 2020.
  • Whitelock, Dorothy. "Fact and Fiction in the legend of St. Edmund". wmich.edu. pp. 225–227. Archived from the original on 4 September 2006. Retrieved 9 August 2020.
  • York History (2007). "York history timeline". YorkHistory.com. Archived from the original on 14 March 2007. Retrieved 9 August 2020.