راگنار لودبروک

لوثبروکوس و پسرانش ایوار و اوبا. مینیاتور قرن 15th در Harley MS 2278، folio 39r.

راگنار لودبروک یا لوثبروک (ایسلندی مدرن: Ragnar Loðbrók) یک شخصیت افسانه‌ای وایکینگ می‌باشد، وی همچنین با استناد به کتاب کهن تاریخ دانمارک گستا دانوروم، پادشاه افسانه‌ای دانمارک و سوئد بوده. درستی داستان‌های گفته‌شده پیرامون او و اساسا وجود داشتن یا نداشتنش از دید کهن‌نگاری مورد تردید است. آوازه وی برآمده از اشعار نورسای قدیم عصر وایکینگ‌ها، ساگاهای ایسلندی و تواریخ نزدیک به معاصر می‌باشد. بر پایه ادبیات سنتی، راگنار نام‌آوری خود را وام‌دار تاخت‌وتازهای بسیاریست که علیه جزایر بریتانیا و امپراتوری مقدس روم ترتیب داد و بدین‌گونه در قرن نهم میلادی سرشناس گردید. به گفته ساگاها، پدر راگنار لودبروک پادشاه افسانه‌ای سوئد، سیگارد رینگ بود.

داستان‌ها

افسانه‌های ایسلندی

برپایه حماسه راگنار لادبروک، داستان پسران راگنار، هاییمسکرینگلا، هرووار ساگا، ساگوبروت و بسیاری دیگر از منابع ایسلندی، راگنار فرزند پادشاه سوئد سیگارد رینگ بود. تقریباً تمامی ساگاها پذیرفته‌اند که پادشاه دانمارک راندور، پدر سیگارد بوده، برپایه حماسه هروارار همسر وی آسا نام داشته، دختر شاه هارالد سبیل قرمز از نروژ. همچنین، روایات اذعان دارند که به بیان دخترش آیود، راندور نوه پادشاه افسانه ای اسکاندیناوی آیوار ویدفمن بوده‌است. (کسی که حماسه هروارار او را آلفیلد نام می‌دهد) پس از مرگ شاه آیوار ویدفام، پسر ارشد آئود، توسط پادشاه دانمارکی هرورک رینگسلینگر، هارالد، تمام قلمر پدربزرگش را فتح نمود و خود را زیر نام هارالد وارتوث به دیگران شناساند. خواهرزاده هارالد، سیگورد رینگ، پس از مرگ رندور، پادشاه سوئد (یا دانمارک طبق حماسه هروارار) گشت، احتمالاً به عنوان فرمانروایی زیر نظر یک پادشاهی. سیگاورد و هارالد در نبرد (برالاوالا) در دشتهای اشترگاتلند جنگیدند، جنگی که هارالد در آن بسیاری از مردانش را از دست داد. پس از آن سیگارد بر دانمارک و سوئد حکمرانی کرد. او در کنار شاهدخت نروژی با تباری از مردم نیمه اسطوره ای آلفار به نام آلفیلد صاحب فرزندی به نام راگنار لادبروک گشت، راگنار بعدتر جانشین او شد. اویستین بیلی که به گفته حماسه هروارار پسر هارالد وارتوت بود، مدتی پس از سیگارد سوئد را فرمانروایی کرد تا اینکه توسط پسران راگنار و آسلاگ کشته شد.

بر پایه کتاب تاریخی دانمارک، گتسا دانوروم، مرگ راگنار توسط پادشاه آنگلوساکسون، آلا نورتومبریا، رقم خورد، وی پس از اسیر کردن راگنار او را در گودالی پر از مار انداخت.

منابع و دقت تاریخی

راگنار آسلاگ را دریافت می‌کند، چنان‌که آگوست مالم استورم به تصور می‌کشد.

در حالی که فرزندان راگنار همچون ایوار بی‌استخوان، هلفدان راگنارسان، بیورن آیرونساید، اوبه و سیگارد مار در چشم چهره‌هایی تاریخی هستند، دیدگاه‌ها در مورد هویت پدرشان یکسان نیست. آکادمی مدرن بیشتر داستانهای پیرامون او را زاده تخیل می‌داند. به گفته هیلدا الیس دیویدسون، نوشته شده در ۱۹۷۹،

برخی از محققان در سالهای اخیر حداقل بخشی از داستان راگنار را براساس واقعیت تاریخی پذیرفته‌اند.

با این وجود، نسلی بعد، کاترین هولمن در سال ۲۰۰۳ نوشت:

اگرچه پسران وی چهره‌های تاریخی هستند، اما هیچ مدرکی مبنی بر اینکه خود راگنار تا به حال وجود داشته‌است، در دسترس نیست و به نظر می‌رسد او برآمده از تلفیق چهره‌های تاریخی و زاده ادبیات است.

مهمترین منابع قرون وسطایی که از راگنار یاد می‌کنند عبارتند از:

• کتاب گستا دانروم، اثری از قرن دوازدهم به قلم مسیحی دانمارکی ساکسو گراماتیکوس
• داستان پسران راگنار (Ragnarssona trttr)، یک حماسه افسانه ای
• قصه راگنار لاثبروک، حماسه ای دیگر، دنبالهٔ دیگر از حماسه ساگا
• Ragnarsdrápa، شعری اسکالد که تنها قطعاتی از آن باقی مانده‌است، به منسوب به شاعر قرن نهمی
• Krákumál، ترانه مرگ راگنار، شعری مرموز و قدیمی از شعر اسکالد