منیرو روانی‌پور
منیرو روانی‌پور | |
|---|---|
 روانی پور در ونکوور کانادا، ژانویه ۲۰۱۹ | |
| زاده | ۲ مرداد ۱۳۳۱ (۷۰ سال) جفره، بوشهر |
| زمینه کاری | نویسنده |
| ملیت | ایرانی |
| همسر(ها) | بابک تختی |
| فرزند(ان) | غلامرضا |
منیرو روانی‌پور (زادهٔ ۲ مرداد ۱۳۳۱) نویسنده‌ی ایرانی-آمریکایی است. منیرو به‌خاطر علاقه به اساطیر و آیین‌ها (به‌خصوص آیین‌های جنوب ایران) و کاربردشان در داستان‌های خود شهرت دارد و اولین رمانش اهل غرق (۱۳۶۹) به‌شیوۀ واقع‌گرایی جادویی نوشته شده و در آن از آیین‌های روستای زادگاهش استفاده‌ی فراوان کرده است. بخشی دیگری از شهرت این نویسنده به‌خاطر حساسیت و حضور فعال او در جریان‌های اجتماعی است. [نیازمند منبع] اولین مجموعه‌داستان منیرو روانی‌پور کنیزو (۱۳۶۸) نام دارد که خودش می‌گوید: «اگر شاهد آتش‌زدن شهر نو نبودم کنیزو هرگز نوشته نمی‌شد.»
داستان‌ها و رمان‌های منیرو روانی‌پور اغلب براساس تجربه‌ها و سفرهای دور‌ودراز او و قدرت تخیلی است که از کودکی با آن دمخور بوده. در نوشته‌های او خیلی وقت‌ها تخیل و واقعیت قابل‌تفکیک نیستند و زندگی در بیشتر داستان‌هایش در عین واقعیت در جهانی جادویی و سورئال می‌گذرد. تم اصلی داستان‌ها مبارزه آدمی با ناکامی‌ها و مصائب اجتماعی و طبیعی است، و سرفراز بیرون آمدن از آتش سختی‌هاست. زن‌ها در داستان‌های او نقشی اساسی دارند و در گذر از رنج‌ها زندگی را تغییر می‌دهند و اغلب آینده‌ای بهتر می‌سازند. یکی از ویژ‌گی‌های مهم این نویسنده استفاده از امکانات اینترنتی است. او با استفاده از فیس‌بوک و توییتر و بلاگ‌های متعدد با خوانندگانش در سراسر دنیا ارتباط برقرار کرده. هرچند بیشتر سایت و بلاگ‌های او توسط جمهوری اسلامی بلاک یا بسته شده. او در بیشتر کشورهای جهان داستان‌خوانی و سخنرانی داشته و همچنان به سفر و حضور در مجامع ادبی ادامه می‌دهد. بسیاری آز آثار او به زبان‌های زنده‌ی دنیا ترجمه شده و در مجلات معتبر چاپ شده‌اند.[نیازمند منبع]
او در دسامبر سال ۲۰۰۷ با همسر و پسرش به دعوت دانشگاه براوون به آمریکا رفت و ماندگار شد.
داستان «رعنا»ی وی از مجموعهٔ نازلی، در دورهٔ سوم (۱۳۸۲) جایزه‌ی گلشیری برگزیده شده است.[۱]
زندگی[ویرایش]
منیرو روانی‌پور در کوی جفره‌ی ماهینی بندر بوشهر به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در این شهر گذراند و در دانشگاه شیراز روان‌شناسی خواند. [۲]
روانی‌پور از سال ۱۳۶۰ داستان‌نویسی را شروع کرده است و نخستین کتابش، کنیزو، در سال ۱۳۶۷ منتشر شد.[۲] پس از آن تعداد زیادی داستان کوتاه و چند رمان نوشت. داستان رعنا از مجموعهٔ نازلی، در دورهٔ سوم ۱۳۸۲ جایزه‌ی گلشیری برگزیده شده است.[۱]
روانی‌پور در کلاس‌های داستان‌نویسی با بابک تختی، پسر غلامرضا تختی آشنا شد و ازدواج کردند. بابک تختی ناشر نشر قصه است و فرزندشان غلامرضا حاصل این ازدواج است.[۳]
وی از دسامبر ۲۰۰۶ با خانواده‌اش در آمریکا به سر می‌برد.[۴]
فعالیت‌ها[ویرایش]
در سال ۱۳۷۹ روانی‌پور یکی از شرکت‌کنندگان کنفرانس برلین بود.[۵] قهرمان داستان زن فرودگاه فرانکفورت نیز زنی است که قرار بوده در کنفرانس برلین داستان بخواند، اما با مشکلاتی که در حاشیه‌ی کنفرانس به وجود می‌آید، فرصت داستان‌خوانی را از دست می‌دهد و علاوه‌برآن در کشورش نیز او را برای حضور در این کنفرانس مورد شماتت قرار می‌دهند.[۶]
روانی‌پور در سال ۱۳۸۵ از اولین حامیان «کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان» در ایران بود.[۷]
روانی‌پور گروه کولی ها را از ایران آغاز کرد. به‌گفته‌ی خودش انتخاب نام کولی به این دلیل بود که آن‌ها جا و مکان مشخصی نداشتند و برای داستان‌خوانی به رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌های مختلف می‌رفتند. پس از نقل مکان به آمریکا فعالیت کارگاه کولی‌ها با جلسات کتاب‌خوانی و کارگاه‌های نویسندگی داستان کوتاه و خاطرات از سر گرفته شد.
روانی‌پور همچنین اقدام به چاپ کتاب‌هایش در آمریکا کرد. آثار او در سایت آمازون [۸] و گوگل پلی [۹] قابل‌دسترسی است.
بررسی آثار[ویرایش]
هرچند سبک و زبان نویسنده در طول سال‌ها تغییر می‌کند، دغدغه‌های او ثابت هستند؛ عناصر ویژه‌ی داستانی، طبیعت حاکم بر فضای داستان‌ها و نقش برجسته‌ی زن‌ها، از همان کتاب اول در داستان‌ها حضور دارند. بعضی از شخصیت‌های داستانی مانند مریم یا گلپر نیز در داستان‌های مختلف روانی‌پور بارها ظاهر می‌شوند.[۱۰]
کتاب‌شناسی[ویرایش]
داستان‌های بلند[ویرایش]
- ۱۳۶۹ - اهل غرق [۱۱]
- ۱۳۶۹ - دل فولاد [۱۲]
- ۱۳۷۸ - کولی کنار آتش
- ۱۳۹۶ - شبهای شورانگیز [۱۳]
مجموعه داستان[ویرایش]
- ۱۳۶۷ - کنیزو
- ۱۳۶۹ - سنگ‌های شیطان [۱۴]
- ۱۳۷۲ - سیریا، سیریا [۱۵]
- ۱۳۸۰ - زن فرودگاه فرانکفورت [۱۶]
- ۱۳۸۱ - نازلی [۱۷]
- ۱۳۹۵ - عاشقان عهد عتیق [۱۸]
- ۱۳۹۵ - کشتی شکستگان [۱۹]
- ۱۳۹۶ - یادداشتهای زن جیوه ای [۲۰]
- ۱۴۰۰ - سرخپوست تنها[۲۱]
مجموعه شعر[ویرایش]
- ۱۳۹۴ - آوازخوان دوره‌گرد [۲۲]
کودکان[ویرایش]
- ۱۳۵۸- گنجشک و آقای رئیس‌جمهور
- ترانه‌های کودکان
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «وبگاه بنیاد گلشیری، بازدید در ۸ ژانویه ۲۰۰۸». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۰۸.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «منیرو روانی‌پور». وبگاه آفتاب. دریافت‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۰۸.[پیوند مرده]
- ↑ اسطوره‌های ما پشتمان را خالی کردند، گفت و شنید با بابک تختی، شهروند، بازدید در ۸ ژانویه ۲۰۰۸
- ↑ یادداشتهای منیرو روانی‌پور، بازدید در ۸ ژانویه ۲۰۰۸[پیوند مرده]
- ↑ کدیور، مکتوب، بازدید در ۱۴ ژانویه ۲۰۰۸
- ↑ «نگاهی به دو مجموعه داستان «زنی در فرودگاه فرانکفورت» و «نازلی»، بازدید در ۱۴ ژانویه ۲۰۰۸». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۴ ژانویه ۲۰۰۸.
- ↑ تغییر برای برابری (وبگاه رسمی کمپین یک میلیون امضا، بازدید در ۸ ژانویه ۲۰۰۸
- ↑ صفحه فروش کتاب روانی پور در سایت آمازون، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ صفحه فروش کتاب روانی پور در سایت گوگل پلی، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ «فرشته احمدی، روزنامه شرق، ۱۸ خرداد۱۳۸۳، بازدید در ۸ ژانویه ۲۰۰۸». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ دسامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۰۸.
- ↑ رمان اهل غرق، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ رمان دل فولاد، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ رمان شبهای شور انگیز، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ مجموعه داستان سنگ‌های شیطان، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ مجموعه داستان سیریا، سیریا، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ مجموعه داستان زن فرودگاه فرانکفورت، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ مجموعه داستان نازلی، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ مجموعه داستان اشقان عهد عتیق، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ مجموعه داستان کشتی شکستگان، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ یادداشتهای زن جیوه ای، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ مجموعه داستان سرخپوست تنها، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
- ↑ مجموعه شعر آواز خوان دوره گرد، دریافت‌شد آگوست ۲۰۲۱
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به منیرو روانی‌پور در ویکیگفتاورد موجود است. |
- آثار منیرو روانی‌پور در کتابخانهٔ باز
- مقاله نقد و معرفی اهل غرق در سایت وینش
- http://moniruravanipur.com وبگاه منیرو روانی پور
- moniro.blogfa.com، وب‌نوشت منیرو روانی پور
- سخنرانی منیرو روانی‌پور در دانشگاه استنفورد؛ ۴ فوریه ۲۰۲۰ در یوتیوب
- نگاهی به بیست سال داستان‌نویسی منیرو روانی‌پور، فرشته احمدی، روزنامه شرق، ۱۸ خرداد ۱۳۸۳
- روز و شب: نوشته‌های منیرو بایگانی‌شده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
- افراد زنده
- اهالی بوشهر
- برندگان جایزه گلشیری
- داستان‌نویسی جنوب
- دور از وطنهای اهل ایران در ایالات متحده آمریکا
- رماننویسان زن اهل ایران
- زادگان ۱۳۳۳
- زادگان ۱۹۵۴ (میلادی)
- نویسندگان ادبیات کودک اهل ایران
- نویسندگان داستان کوتاه زن اهل ایران
- نویسندگان زن اهل ایران
- نویسندگان فارسیزبان
- زنان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایران
- زنان سده ۲۱ (میلادی) اهل ایران
- نویسندگان زن سده ۲۰ (میلادی) اهل ایران
- نویسندگان زن سده ۲۱ (میلادی) اهل ایران