مسیحیان عرب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Arab Christians
العرب المسیحیین
مناطق با جمعیت چشمگیر
 سوریه520,000-703,000[b][c][d]
(also 25,000-52,000 Maronites)
 لبنان350,000[b][c]
(also 1.062 million Maronites)
 اسرائیل127,300 [b]
(including 1,000 Copts and 7,000 Maronites)
 اردن100,000 - 140,000[b]
(also 1,000 Maronites)
دولت فلسطین دولت فلسطین38,000 (excluding East Jerusalem)-۵۰٬۰۰۰
 عراق10,000[b]
 مصر10,000-350,000[a]
(also 6-11 million Copts and 5,000 Maronites)
 ترکیه۱۰٬۰۰۰–۱۸٬۰۰۰
زبان‌ها
زبان عربی، زبان عبری (در اسرائیل), زبان فرانسوی (در لبنان), زبان انگلیسی (در مناطق مختلف)
دین
مسیحیت:
کلیسای ارتدکس یونان
(Jerusalem، کلیسای ارتدکس یونانی انطاکیه، Alexandria)
کلیسای لاتین
کلیسای کاتولیک شرقی
Melkite and other sects

[a].^  excluding قبطی‌ها
[b].^  excluding آشوری‌ها
[c].^  excluding مارونی‌ها
[d].^  prior to جنگ داخلی سوریه
مشاهیر مسیحیان عرب.

مسیحیان عرب (عربی: المسیحیون العرب) مسیحیانی هستند که خود را از مردم عرب می‌دانند. بزرگترین گروه مسیحی که خود را عرب می‌دانند مسیحیان یونانی انطاکیه هستند که شمارشان میان ۵۲۰٬۰۰۰[۱]–۷۰۳٬۰۰۰[۲] نفر در سوریه، ۳۵۰٬۰۰۰[۱] در لبنان، ۲۲۱٬۰۰۰ در اردن،[۳] ۱۳۳٬۱۳۰ در اسرائیل و ۵۰٬۰۰۰ در فلسطین برآورد شده‌است. همچنین جامعه‌ای متشکل از ۱۰٬۰۰۰[۴]–۳۵۰٬۰۰۰[۱] عرب مسیحی در مصر، عراق و ترکیه یافت می‌شود.

مسیحیان عرب چه در طول تاریخ و چه در دوران کنونی به‌طور قابل توجهی در فرهنگ عربی در بسیاری از زمینه‌ها[۵] از جمله ادبیات،[۵] سیاست،[۵] اقتصاد،[۵] فلسفه،[۶] موسیقی، تئاتر و سینما،[۷] پزشکی،[۸] و علوم تأثیرگذار بوده و هستند.[۹] این مردم بخش بزرگی از جوامع دور از وطن خاورمیانه‌ای را می‌سازند و گروه قابل توجهی از آن‌ها در سراسر قاره آمریکا، به ویژه آرژانتین، برزیل، شیلی، مکزیک، ونزوئلا، کلمبیا و ایالات متحده آمریکا یافت می‌شوند؛ گرچه بیشتر آن‌ها، به ویژه در موج اول، زبان عربی را به فرزندان خود منتقل نکردند.[۱۰]

مسیحیان عرب تنها گروه مسیحی در خاورمیانه نیستند، چرا که آشوری‌ها، ارمنی‌ها و دیگر اقوام به عنوان عرب شناخته نمی‌شوند. مارونی‌ها و قبطی‌ها بزرگ‌ترین گروه‌های مسیحی خاورمیانه هستند که هرچند گاه جزو عرب‌ها شمرده می‌شوند، اما بیشتر غیرعرب دانسته می‌شوند. بسیاری از مارونی‌ها خود را از تبار فنیقی‌ها می‌دانند و قبطی‌ها با خودداری از پذیرش هویت عربی، ترجیح می‌دهند خود را با مردم مصر باستان مرتبط بدانند.[۱۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Christians of the Middle East - Country by Country Facts and Figures on Christians of the Middle East". Middleeast.about.com. 2009-05-09. Archived from the original on 18 November 2012. Retrieved 2012-12-06.
  2. "Overview of religious history of Syria". ewtn.org. Archived from the original on 18 اكتبر 2017. Retrieved 15 August 2016. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  3. Kildani, Hanna (8 July 2015). "The percentage of Jordanian Christians residing is 3.68%" الأب د. حنا کلدانی: نسبة الأردنیین المسیحیین المقیمین 3.68% (به عربی). Abouna.org. Archived from the original on 5 October 2016. Retrieved 17 July 2016.
  4. "Who are Egypt's Christians?". BBC News. 26 February 2000.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Pacini, Andrea (1998). Christian Communities in the Arab Middle East: The Challenge of the Future. Clarendon Press. pp. 38, 55. ISBN 978-0-19-829388-0.
  6. C. Ellis, Kail (2004). Nostra Aetate, Non-Christian Religions, and Interfaith Relations. Springer Nature. p. 172. ISBN 978-3-030-54008-1.
  7. Hourani, Albert (1983) [First published 1962]. Arabic Thought in the Liberal Age, 1798–1939 (2nd ed.). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-27423-4.
  8. Prioreschi, Plinio (2001-01-01). A History of Medicine: Byzantine and Islamic medicine. Horatius Press. p. 223. ISBN 978-1-888456-04-2. Retrieved 29 December 2014.
  9. Ira M. Lapidus, Islamic Societies to the Nineteenth Century: A Global History, (Cambridge University Press, 2012), 200.
  10. "Demographics". Arab American Institute. Archived from the original on 23 October 2016. Retrieved 4 September 2016.
  11. "Coptic assembly of America - Reactions in the Egyptian Press To a Lecture Delivered by a Coptic Bishop in Hudson Institute". Archived from the original on 2011-07-14. Retrieved 20 April 2016.