قبیله لاوی

قبیله لاوی (انگلیسی: Tribe of Levi) بر اساس کتاب مقدس عبری، یکی از اسباط اسرائیل است که به‌طور سنتی از نسل لاوی پسر یعقوب است. نوادگان هارون که اولین «کاهن اعظم (یهودیت)» (کاهن اعظم) اسرائیل بود، به عنوان طبقه کاهن کوهن تعیین شدند،

قبیله لاوی وظایف دینی خاصی را برای بنی‌اسرائیل انجام می‌داد و دارای مسئولیت‌های سیاسی نیز بود. در مقابل، از قبایل زمین‌دار انتظار می‌رفت که عشریه ها را به کهنیم‌ها، کشیش‌هایی که در پرستشگاه اورشلیم کار می‌کردند، به‌ویژه عشریه‌ای که به «معصر ریشون» معروف است، بدهند. لاویان که کوهانیم نبودند در معبد موسیقی می‌نواختند یا به عنوان نگهبان خدمت می‌کردند. هنگامی که یوشع بن نون بنی‌اسرائیل را به سرزمین کنعان هدایت کرد، لاویان تنها قبیله اسرائیلی بودند که شهرهای لاوی را دریافت کردند، اما اجازه نداشتند مالک زمین شوند زیرا «یَهُوَه، خدای اسرائیل، میراث ایشان است، چنان‌که به ایشان گفت» (کتاب یوشع، یوشع ۱۳:۳۳). برخی از سنت‌های کتاب مقدس به جنبه‌های بیگانه لاویان و نقش آنها به عنوان سربازان نظامی اشاره می‌کنند. در این زمینه، ریشه‌شناسی پیوند واژه Levi با واژه زبان یونانی میسنی la-wo (مردم / افراد مسلح) پیشنهاد شد.^[۱]

از نوادگان قابل توجه تبار لاوی طبق کتاب مقدس می‌توان به موسی، هارون، میریام، سموئیل، ارمیا (پیامبر)، حزقیال، عزرا و ملاکی اشاره کرد.

در کتاب مقدس[ویرایش]

در تورات[ویرایش]

بر اساس تورات، این قبیله به نام لاوی، یکی از دوازده پسر یعقوب (به نام اسرایل) نامگذاری شده است. لاوی با زنی به نام آدینه ازدواج کرد - طبق کتاب یاشیر - و صاحب سه پسر شد: گرشون، کوهات و مراری ( پیدایش 46:11). لاوی همچنین یک دختر به نام یوکابد (Exodus 6:20) داشت.