علفزار (فیلم ۱۹۲۵)
| علفزار | |
|---|---|
 | |
| کارگردان | مریان کوپر ارنست بی. شودزاک |
| تهیه‌کننده | مریان کوپر ارنست بی. شودزاک |
| نویسنده | تری رمسی |
| بازیگران | مریان کوپر ارنست بی. شودزاک مارگرت هریسون |
| توزیع‌کننده | پارامونت پیکچرز |
تاریخ‌های انتشار |
|
مدت زمان | ۷۱ دقیقه |
| کشور | ایالات متحده آمریکا |
| زبان | صامت |
علفزار[۱] یا علفزار: نبرد یک ملت برای زندگی (به انگلیسی: Grass: A Nation's Battle for Life) فیلمی صامت و سیاه‌سفید محصول ۱۹۲۵ در ایالات متحده آمریکا است که از نخستین فیلم‌های قوم‌نگاری به‌شمار می‌آید. این فیلم که توسط مریان کوپر و ارنست بی. شودزاک کارگردانی شده، به کوچ طایفه بابااحمدی از طوایف ایل بختیاری می‌پردازد و دوربین همراه با عشایر بختیاری از گذرگاه‌ها و ارتفاعات سخت‌گذر عبور کرده، تا از سردسیر، در استان چهارمحال و بختیاری، برای دستیابی به چراگاه، به گرمسیر این طایفه، در استان خوزستان، منتقل شوند.
فیلم ۷۱ دقیقه‌ای علف، برای نخستین بار در تاریخ ۲۰ مارس ۱۹۲۵ توسط پارامونت پیکچرز تولید شد و مریان کوپر و ارنست بی. شودزاک نیز تهیه‌کنندگان علف محسوب می‌شدند.
موضوع[ویرایش]
حیدرخان و فرزند ۹ ساله‌اش، لطفعلی که لطفی نامیده می‌شود به همراه ۵۰ هزار زن و مرد و کودک به همراه نیم میلیون بز، اسب، گوسفند و گاو از رودخانه‌های خروشان و کوه‌های پوشیده از برف عبور می‌کنند.
عبور افراد ایل و گذراندن گله‌ها از رودخانه کارون که شش روز به طول می انجامد، یکی از جذاب‌ترین صحنه‌های فیلم است. این فیلم بدون هیچ پژوهش مردم‌شناسانه‌ای تهیه شده‌است. سخن معروفی دربارهٔ این فیلم وجود دارد که سازندگان آن حتی نمی‌دانستند، از کوچی فیلم می‌سازند، که هر ساله و به صورت متناوب صورت می‌پذیرد.
شهاب‌الدین عادل معتقد است همین عدم اشراف بر موضوع پژوهشی‌ای که در علف مطرح است، در سایر فیلم‌های مردم‌شناختی دربارهٔ ایلات ایران که بعدها ساخته شد نیز مشهود است. آنچنانکه در ابتدای فیلم، تصویر نامه‌ای ظاهر می‌شود از امیر جنگ ایل بختیاری که رابرت ایمبری، کنسول‌یار آمریکا نیز آن را تأیید کرده‌است. متن این تأییدیه بدین قرار است:
مریان کوپر، ارنست شودساک و مارگرت هریسون اول مسافری هستند که از زردکوه بختیاری عبور کرده‌اند و اول اشخاصی می‌باشند که چهل و شش روز در این راه همراه ایل بختیاری مسافرت نموده‌اند. از جونگیری(جهانگیری) تا دره شو(احتمالا به معنی شوم) و زردکوه بختیاری در استان چهارمحال بختیاری.
موفقیت و استقبال جهانی از علف، کوپر را بر آن داشت که فیلم دیگری دربارهٔ بختیاری‌ها بسازد. این‌بار اما دستیارش را برای این مقصود فرستاد. چند روزی فیلم‌برداری انجام شد، اما نهایتاً نیمه‌کاره ماند. ظاهراً آن‌ها این بار قصد داشتند تا مرکز توجه‌شان را به یک خانواده متمرکز کنند. چیزی که موفق به انجام آن نشدند.
فیلم علف به سبب حس همدلی‌اش با مردم ایل و شخص حیدرخان و ناهمخوانی‌اش با سیاست‌های رضاشاه که مساله خلع سلاح قبایل و عشایر را پیگیرانه دنبال می‌کرد، در آن سال‌ها در ایران اجازهٔ نمایش نگرفت؛ شاید از آن جهت که افراد ایل را در حال حمل اسلحه نشان می‌داد؛ یا به‌خاطر قتل رابرت ایمبری که در حال عکس گرفتن از مراسم مذهبی، توسط گروهی از مردم تهران کشته شد و نخستین شکاف را در روابط ایران و آمریکا پدیدآورد.[۱] این فیلم سرانجام ۴۲ سال بعد، در سال ۱۳۴۶ در فیلمخانه ملی ایران به نمایش درآمد و هنوز یکی از شناخته‌شده‌ترین فیلم‌های قوم‌نگاری ساخته شده توسط فیلمسازان غیرایرانی محسوب می‌شود.[۱]
دانستنی‌ها[ویرایش]
- سرگرد رابرت ایمبری معاون وقت کنسول آمریکا در تهران که به گروه فیلم‌برداری فیلم علف برای عزیمت به منطقه کمک کرد، یک هفته پس از پایان یافتن فیلم‌برداری در روز ۲۷ تیرماه ۱۳۰۳ در تهران کشته شد.
- موفقیت فیلم علفزار و فیلم مستند چانگ (۱۹۲۷) مریان کوپر را به صدر فیلم‌سازی هالیوود رساند.[نیازمند منبع]
منابع[ویرایش]
- مجله فرهنگی و هنری بخارا
- فیلم‌های ۱۹۲۵ (میلادی)
- فیلمها به کارگردانی ارنست بی. شودزاک
- فیلم‌های ایالات متحده آمریکا
- فیلم‌های بلند صامت آمریکایی
- فیلم‌های سیاهوسفید آمریکایی
- فیلم‌های فیلمبرداریشده در ایران
- فیلم‌های مریان کوپر
- فیلم‌های مستند ۱۹۲۵ (میلادی)
- فیلم‌های مستند آمریکایی
- فیلم‌های مستند انسانشناسی
- فیلم‌های مستند درباره ایران
- فیلم‌های مستند دهه ۱۹۲۰ (میلادی)
- فیلم‌های مستند سیاه و سفید
- گنجینه ملی فیلم آمریکا
- فیلم‌های آمریکایی دهه ۱۹۲۰ (میلادی)