رقص کلاسیک هندی

رقص کلاسیک هندی یا Shastriya Devesh اصطلاحی است برای هنرهای نمایشی مختلف که ریشه در سبکهای تئاتر موسیقی هندو دارد، که نظریه و عمل آن را میتوان در متن سانسکریت Natya Shastra دنبال کرد. [۱] آکادمی Sangeet Natak هشت مورد رقص کلاسیک را به رسمیت میشناسد - Bharatanatyam، Kathak , Kuchipudi، Odissi، Kathakali , Satriya , Manipuri و Mohiniyattam.
رقصها بهطور سنتی منطقه ای هستند. آنها از زبانهای هندی، مالایایی، میتی (مانیپوری)، سانسکریت، تامیل، اودیا، تلوگو یا هر زبان هندی دیگر تشکیل شدهاند و نشاندهنده وحدت ایدههای اصلی در تنوع سبکها، لباسها و بیان هستند. در حال حاضر ۹ رقص رسمی کلاسیک در هند وجود دارد.
رساله
[ویرایش]ناتیا شسترا رساله اساسی برای رقصهای کلاسیک هند است، این رساله نظریه رقص Tāṇḍava (شیوا)، نظریه راساً، bhāva، بیان، حرکات، تکنیکهای بازیگری، گامهای اساسی، وضعیتهای ایستاده را توصیف میکند - که همه اینها بخشی از رقصهای کلاسیک هندی [۲] [۳] رقص و هنرهای نمایشی را، بیان میکنند. این متن باستانی، شکلی از بیان ایدههای معنوی، فضایل و جوهر متون مقدس است.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]هنرهای نمایشی |
---|
- فرهنگ هند
- متون هندو
- زبانهای هند
- پوراناس
- وداها
- یاجنا
منابع
[ویرایش]- ↑ Ragini Devi 1990.
- ↑ Natalia Lidova 2014.
- ↑ Kapila Vatsyayan 2001.
- ↑ Coormaraswamy and Duggirala (1917). "The Mirror of Gesture". Harvard University Press. p. 4.; Also see chapter 36