درگاه:فرهنگ/سنت
سنت ۱
_01.JPG)
گاگاکو یکی از انواع موسیقی ژاپنی است که طی سده‌های متمادی در دربار پادشاهی کیوتو اجرا میشده که شامل سه گونه و منشا اولیه است:
- موسیقی بومی و مذهبی شینتو که همراه با رقص و آواز است و کونیبوری نو اوتامای خوانده می‌شود.
- موسیقی گوگوریو و منچوری که کوماگاکو خوانده می‌شود.
- موسیقی چینی و جنوب‌شرق آسیا به‌ویژه موسیقی دودمان تانگ که توگاکو خوانده می‌شود.
گاگاکو مراسمی شامل اجرای موسیقیهای آرام و حرکات رقص می‌باشد و جز قدیمی‌ترین هنرهای سنتی ژاپنی است. در مهمانی‌ها و مراسم درباری در کاخ سلطنتی و همچنین در مراسم‌های مردم عادی، در سراسر کشور انجام میشده.
سنت ۲
طب سوزنی که به زبان چینی به آن ژن جیو (ZHEN JIU) گفته می‌شود مهم‌ترین شاخه طب سنتی چین است است که با فروکردن سوزن‌های بسیار نازک به نقاط خاصی از بدن که گذرگاه‌های انرژی دانسته می‌شوند باعث تسکین درد یا درمان مشکل خاصی از بیمار می‌شود. براساس تئوری طب سوزنی، این نقاط خاص بر روی مسیرهای خاصی از بدن با نام گذرگاه قرار دارند که انرژی حیات که در زبان چینی به آن «چی» (QI) گفته می‌شود در آنها جریان دارد. طب سوزنی از اواخر قرن بیستم توسط پژوهشگران مورد پژوهش جدی علمی قرارگرفته‌است، هم از جهت نحوه اثر آن و پایه‌هایش و هم از جهت اثرهای بالینی‌اش. در گذشته‌های نه چندان دور توافقی میان پزشکان و درمانگران بر علمی بودن و موثر بودن اثرهای ناشی از درمان طب سوزنی حاصل نمی‌شد اما اکنون با آزمایش‌های بالینی گوناگون بر اثبات‌پذیری درمان و تسکین بیماری‌های مختلف دیگر اثر طب سوزنی چیزی فراتر از دارونما گشته‌است.
سنت ۳
درگاه:فرهنگ/سنت/۳
کابوکی نام گونه‌ای از تئاتر سنتی ژاپنی است که شهرتش به دلیل سبک درام آن و نوع لباس زینتی بازیگرانش می‌باشد. این واژه از ترکیب سه نویسهٔ کانجی تشکیل شده‌است، که از چپ به راست، به معنی آواز (歌)، رقص (舞) و مهارت (伎) می‌باشند و به‌همین دلیل است که کابوکی گاهی «هنر آواز و رقص» ترجمه می‌شود. حروف این کلمه، به دلیل آن‌که از زبان چینی وارد شده‌اند، مفهوم واقعی لغت را نشان نمی‌دهند. در کانجی، مهارت به‌طور کلی به بازیگر تئاتر کابوکی اشاره می‌کند و خود لغت کابوکی از kabuku مشتق شده که به معنی تکیه دادن یا غیرمعمول بودن است. پس کابوکی می‌تواند به مفهوم «تئاتر پیشرو» یا «تئاتر عجیب» نیز باشد. اصطلاح kabukimono به‌طور کلی به کسانی اشاره می‌کند که لباس‌های عجیب می‌پوشند و با غرور در خیابان راه می‌روند.
سنت ۴
فادو سبکی از موسیقی مردمی است که ریشه‌های آن به احتمال زیاد به دهه ۱۸۲۰ میلادی و کشور پرتغال می‌رسد. فادو لحنی محزون دارد و موضوعات آن بیشتر درباره دریا و زندگی تهی‌دستان است. آشکار نیست که آیا اصل فادو از آوازخوانی دریانوردان پرتغالی است یا برگرفته از سبک‌های موسیقایی برزیلی مانند لوندوم و مودینها. واژه فادو به معنی سرنوشت و با واژه fate انگلیسی هم‌ریشه‌است. نخستین فادوخوان سرشناس ماریا سِورا نام داشت که در نیمه نخست سده ۱۹ میلادی می‌زیست. نوع فادوی او امروزه به «فادوی لیسابون» معروف است. فادو موسیقی اصیل پرتغالی‌هاست که با دو گیتاریست ویک خوانده (بیشتر خواننده زن) در قهوه‌خانه‌ها و رستوران‌ها اجرا می‌شود به گفته مردم پرتغال روح موسیقی اکنون پرتغال به شمار می‌آید.
سنت ۵
ماریاچی یا ال ماریاچی نوعی گروه نوازنده موسیقی سنتی در مکزیک و ایالات جنوب غربی آمریکا است. از اجرای موسیقی این نوع نوازندگان در مراسم عمومی (عیدها، عروسی‌ها، و...) اغلب استفاده می‌گردد. ماریاچی‌ها اغلب تنها مسلط به نواختن یک ساز بوده‌اند (گیتار یا ویالون). اما امروز ماریاجی‌های مدرن که با گروه‌های موسیقی همراهی می‌کنند یا در مراسم بزرگ شرکت می‌کنند معمولاً آشنایی بیشتری با آلات موسیقیایی دارند. اغلب آهنگهای ماریاچی‌ها در فراق یار یا در ستایش او خوانده شده‌اند و در گذشته برای ابراز علاقه به طرف مقابل در شهرهایی از مکزیک استفاده می‌شده‌اند.
سنت ۶
سنت ۷
سنت ۸
سنت ۹
سنت ۱۰
سنت ۱۱
سنت ۱۲
سنت ۱۳
سنت ۱۴
سنت ۱۵
سنت ۱۶
سنت ۱۷
سنت ۱۸
سنت ۱۹
سنت ۲۰
سنت ۲۱
سنت ۲۲
سنت ۲۳
سنت ۲۴
سنت ۲۵
سنت ۲۶
سنت ۲۷
سنت ۲۸
سنت ۲۹
سنت ۳۰
سنت ۳۱
سنت ۳۲
سنت ۳۳
سنت ۳۴
سنت ۳۵
سنت ۳۶
سنت ۳۷
سنت ۳۸
سنت ۳۹
سنت ۴۰
سنت ۴۱
سنت ۴۲
سنت ۴۳
سنت ۴۴
سنت ۴۵
سنت ۴۶
سنت ۴۷
سنت ۴۸
سنت ۴۹
سنت ۵۰
سنت ۵۱
سنت ۵۲
سنت ۵۳
سنت ۵۴
سنت ۵۵
سنت ۵۶
سنت ۵۷
سنت ۵۸
سنت ۵۹
سنت ۶۰
سنت ۶۱
سنت ۶۲
سنت ۶۳
سنت ۶۴
سنت ۶۵
سنت ۶۶
سنت ۶۷
سنت ۶۸
سنت ۶۹
سنت ۷۰
سنت ۷۱
سنت ۷۲
سنت ۷۳
سنت ۷۴
سنت ۷۵
سنت ۷۶
سنت ۷۷
سنت ۷۸
سنت ۷۹
سنت ۸۰
سنت ۸۱
سنت ۸۲
سنت ۸۳
سنت ۸۴
سنت ۸۵
سنت ۸۶
سنت ۸۷
سنت ۸۸
سنت ۸۹
سنت ۹۰
سنت ۹۱
سنت ۹۲
سنت ۹۳
سنت ۹۴
سنت ۹۵
سنت ۹۶
سنت ۹۷
سنت ۹۸
سنت ۹۹