پرش به محتوا

خشکیدگی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خشکیدگی (به انگلیسی: Aridification) فرایندی است که بر اثر آن یک منطقه به‌طور فزاینده خشک و بایر می‌شود. این اصطلاح به تغییر بلندمدت اشاره دارد نه نوسان فصلی یا سالانه بارندگی.

خشکیدگی اغلب بر اساس کاهش متوسط رطوبت خاک اندازه‌گیری می‌شود و عامل آن ممکن است طبیعی یا عوامل مردم‌زاد مانند تغییر اقلیم، کاهش بارندگی، افزایش تبخیر، افت سطح ایستابی یا کاهش پوشش گیاهی باشد.

مهم‌ترین و عمده‌ترین نتایج خشکیدگی شامل کاهش تولیدات کشاورزی، تخریب خاک، تغییرات زیست‌بوم و کاهش رواناب در حوضه‌های آبخیز است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]