تی‌ای‌تی-۱۴

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تی‌ای‌تی-۱۴ چهاردهمین کنسرسیوم سیستم کابل ارتباطات اقیانوس اطلس است که از زمان آغاز به کار در سال ۲۰۰۱ از مالتی پلکس کردن بر پایه تفکیک طول موج استفاده می‌کند. سیستم کابل از چندین جفت فیبر نوری تشکیل شده است. یک فیبر در هر جفت برای انتقال داده در یک جهت و فیبر دیگر، برای انتقال داده‌ها در جهت مقابل استفاده می‌شود. اگرچه فیبر نوری می‌تواند همزمان داده‌ها را در هر دو جهت منتقل کند اما برای اطمینان بیشتر بهتر است که در انتهای کابل از تجهیزات جدا کننده سیگنال‌های دریافتی و ارسالی استفاده نشود. به این دلیل از جفت کابل استفاده می‌شود. تی‌ای‌تی-۱۴ از چهار جفت فیبر استفاده می‌کند که دو جفت آن فعال و دو جفت دیگر نقش پشتیبان را دارند. هر فیبر در هر جفت، ۱۶ طول موج را در یک جهت منتقل می‌کند و هر طول موج تا یک اس‌تی‌ام-۲۵۶ (ظرفیت ۳۸،۴۸۶،۰۱۶ کیلوبیت بر ثانیه) را دارد.[۱]

این فیبرها درون کابل ارتباطی زیردریایی که ایالات متحده آمریکا را به اتحادیه اروپا (بریتانیا، فرانسه، هلند، آلمان و دانمارک) به صورت شبکه حلقه‌ای وصل می‌کند.[۲]

در زمان آغاز استفاده از این کابل، رونق اقتصادی دهه ۱۹۹۰ آمریکا یا «رونق طولانی» (عبارت مورد استفاده توسط مجله وایرد) در حال پایان با ترکیدن حباب دات-کام بود. سرمایه‌گزاری بیش از اندازه در ظرفیت فیبر نوری بین قاره‌ای، باعث بروز بحران مالی برای شرکت‌های خصوصی اجرایی کابل مانند گلوبال کراسینگ شد.

گذرگاه‌ها[ویرایش]

دانمارک بلابیر، دانمارک

آلمان نوردن (فریزیای شرقی)، آلمان

هلند کات‌ویک، هلند

فرانسه سن-والری-ان-کو، فرانسه

بریتانیا خلیج وایدموث، بریتانیا

ایالات متحده آمریکا تاکرتون/ماناسکوان، نیوجرسی، ایالات متحده آمریکا

ویژگی‌ها[ویرایش]

اهمیت استراتژیک[ویرایش]

بر اساس محتوای اسناد دیپلماتیک افشا شده آمریکا توسط وبگاه ویکی‌لیکس مشخص شد که گذرگاه کابل در کات‌ویک هلند جزء یکی از زیرساخت‌های حیاتی و حساس به حمله تروریستی برای حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا است.[۳]

مسیر نظارتی[ویرایش]

این کابل یکی از چند مسیر با ارزش در «زیرساخت‌های حیای و منابع کلیدی» آمریکا و دیگر کشورها است. در سال ۲۰۱۳ مشخص شد که مقامات بریتانیایی با هدف تسلط بر اینترنت چندین شرکت اینترنتی و ارتباطات راه دور را تحت فشار گذاشته‌اند که به تی‌ای‌تی-۱۴ دسترسی پیدا کند.[۴]

قطعی کابل[ویرایش]

در نوامبر ۲۰۰۳ تی‌ای‌تی-۱۴ دو بار در طی چند هفته دچار قطعی شد. یکی در بخش جنوبی کابل، بین بریتانیا و آمریکا و دیگری بین فرانسه و هلند بود که باعث افزایش بار خدمات‌رسانی مسیر نقطه شمالی بریتانیا به دانمارک و اختلال در خدمات اینترنت بریتانیا شد.[۵][۶]

در ۱۹ می ۲۰۱۴ گزارش‌های اولیه شرکت دیجیتال اوشن، تی‌ای‌تی-۱۴ را دلیل احتمالی بروز اختلال در خدمات اینترنت بین اتحادیه اروپا و آمریکا دانست.[۷]

پانویس[ویرایش]

  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ نوامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۸ آوریل ۲۰۱۷.
  2. "CABLE LANDING LICENSE". U.S. Federal Communications Commission. 1999-10-01. Retrieved 2013-08-09.
  3. "VS wijst knelpunten Nederland aan" (به هلندی). RTL Nieuws. 2010-12-06. Archived from the original on 1 January 2017. Retrieved 2013-08-09.
  4. John Goetz; Hans Leyendecker; Frederik Obermaier (August 28, 2013). "British Officials Have Far-Reaching Access To Internet And Telephone Communications". Retrieved August 28, 2013.
  5. Wearden, Graeme (2003-11-26). "Cable failure hits UK Internet traffic". ZDNet. Retrieved 2013-08-09.
  6. Craig, Andrew (2003-11-26). "Net failure hits UK". webuser.co.uk. Retrieved 2013-08-09.
  7. "Network Outage in EU affecting AMS1 and AMS2". DigitalOcean. 2014-05-19. Retrieved 2015-07-09.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]