تویوتا هایلوکس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تویوتا هایلوکس
تویوتا هایلوکس ۲۰۱۶ (GUN 125)
دید کلی
شرکت تویوتا
نام‌های دیگرتویوتا پیکاپ (ایالات متحده، ۱۹۷۲–۱۹۹۵)
تولیدمارس ۱۹۶۸–اکنون
بدنه و شاسی
کلاسوانت جمع‌جور (۱۹۷۲–۲۰۰۴)
پیکاپ سایز متوسط (۲۰۰۴–اکنون)
گاه‌شمار
پیشینتویوتا استوت
تویوتا/هینو بریسکا [۱]
تویوتا کیجانگ (اندونزی، مدل‌های AN10/AN20/AN30)
پسینتویوتا تاکوما (آمریکای شمالی، مدل‌های N140/N150/N160/N170)

تویوتا هایلوکس (به ژاپنی: トヨタ・ハイラックス، ژاپنی لاتین: Toyota Hairakkusu) یک خودروی پیکاپ است که در هشت نسل توسط ابرشرکت تویوتا تولید و به بازار عرضه می‌شود. این خودرو به عنوان وانت یا پیکاپ در سایزهای گوناگون تولید می‌گردد؛ ولی می‌توان آن را در انواع و کاربری‌های مختلف پیکربندی نمود.

این پیکاپ ژاپنی، در اکثر بازارها با نام هایلوکس فروخته می‌شود، اما از سال ۱۹۷۲ به تویوتا پیکاپ در بازار آمریکای شمالی تغییر نام داد، تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۹۵، تویوتا، مدل تاکوما را جایگزین هایلوکس برای تولید و فروش در بازار ایالات متحده کرد و از سال مذکور تاکنون تویوتا، برنامه‌ای برای فروش و عرضه تویوتا هایلوکس در بازار آمریکای شمالی نداشته‌است.

از زمان عرضه نسل چهارم در سال ۲۰۰۴، هایلوکس از پلتفرم شاسی بلند تویوتا فورچونر و مینی‌ون تویوتا اینووا استفاده می‌کند و از شاسی نردبانی IMV بهره می‌برد.

مجموع فروش تویوتا هایلوکس از ابتدای عرضه تا سال ۲۰۱۷ حدود ۱۷٫۷ میلیون دستگاه بوده‌است.[۲] همچنین تویوتا در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد که پروژه هایلوکس برقی را آغاز نموده و نتیجه آن طی شش سال آینده اعلام خواهد شد.[۳]

نسل اول (N10؛ 1968)[ویرایش]

نسل دوم (N20؛ 1972)[ویرایش]

نسل سوم (N30, N40; 1978)[ویرایش]

نسل چهارم (N50, N60, N70; 1983)[ویرایش]

نسل پنجم (N80, N90, N100, N110; 1988)[ویرایش]

نسل ششم (N140, N150, N160, N170; 1997)[ویرایش]

نسل ششم (N140, N150, N160, N170; 1997)
تویوتا هایلوکس ۱۹۹۸ چهارچرخ متحرک (پیش‌از فیس‌لیفت)
دید کلی
تولید۱۹۹۷–۲۰۰۵
مونتاژ
طراحماساکی ایشیکو[۶]
بدنه و شاسی
شکل بدنه۲ در وانت
۴ در وانت
طرح‌بندیموتور جلو-دیفرانسیل عقب
موتور جلو-چهار چرخ متحرک
خودروهای وابستهتویوتا تاکوما (N140/N150/N160/N170/N190)
تویوتا 4 رانر/هایلوکس سرف (N180)
تویوتا کیجانگ (F60/F70/F80)
پیشرانه
موتوربنزینی:
۲.۰ لیتر 1RZ-E
۲.۴ لیتر 2RZ-FE آی۴
۲.۷ لیتر 3RZ-FE آی۴
۳.۴ لیتر 5VZ-FE وی۶
دیزلی:
۲.۵ لیتر 2KD-FTV توربوشارژ آی۴
۳.۰ لیتر 1KD-FTV توربوشارژ آی۴
۲.۴ لیتر 2L-T توربو شارژ آی۴
۲.۸ لیتر 3L آی۴
۳.۰ لیتر 5L آی۴
۳.۰ لیتر 1KZ-TE توربوشارژ آی۴
جعبه‌دنده۵ دنده دستی R151F
۴ دنده اتوماتیک A340F
ابعاد
فاصله بین محورها
  • تک کابین: ۲٬۸۵۰ میلیمتر (۱۱۲٫۲ اینچ)
  • کابین اضافی: ۳٬۰۹۰ میلیمتر (۱۲۱٫۷ اینچ)
  • دو کابین: ۲٬۸۵۵ میلیمتر (۱۱۲٫۴ اینچ)
درازا
  • تک کابین: ۴٬۶۹۰ میلیمتر (۱۸۴٫۶ اینچ)
  • کابین اضافی: ۵٬۰۳۵ میلیمتر (۱۹۸٫۲ اینچ)
  • دو کابین: ۴٬۷۹۰ میلیمتر (۱۸۸٫۶ اینچ)
پهنا
  • تک کابین و همه‌ی مدل‌های تک‌دیفرانسیل: ۱٬۶۶۵ میلیمتر (۶۵٫۶ اینچ)
  • بقیه مدل‌ها: ۱٬۷۹۰ میلیمتر (۷۰٫۵ اینچ)
بلندی
  • تک کابین دودیفرانسیل: ۱٬۷۷۵ میلیمتر (۶۹٫۹ اینچ)
  • دو کابین دودیفرانسیل: ۱٬۷۹۵ میلیمتر (۷۰٫۷ اینچ)
  • تک کابین تک‌دیفرانسیل: ۱٬۶۰۰–۱٬۶۵۰ میلیمتر (۶۳٫۰–۶۵٫۰ اینچ)
  • دو کابین تک‌دیفرانسیل: ۱٬۶۹۵ میلیمتر (۶۶٫۷ اینچ)
گاه‌شمار
پسینتویوتا فورچونر (هایلوکس اسپرت هایدر]]
تویوتا هایلوکس (4WD) کابین اضافی
تویوتا هایلوکس دو-در (RZN149R) ۱۹۹۷–۲۰۰۱
تویوتا هایلوکس دوکابین (نیوفیس)

هایلوکس در سال ۱۹۹۷ دچار چند بروزرسانی جزئی شد و چند پیشرانه دیگر نیز به لیست موتورهای آن اضافه شد. همچنین در سال ۲۰۰۱ تحت فیس لیفت قرار گرفت. تولید نسل ششم هایلوکس تا سال ۲۰۰۵ ادامه داشت؛ این آخرین نسل از هایلوکس بود که در ژاپن تولید و مونتاژ می‌شد.

موتورها[ویرایش]

  • ۲ لیتری (۱۹۹۸ سی‌سی) 1RZ-E هشت-سوپاپ SOHC چهار سیلندر (مختص بازار استرالیا) (4×2) (۱۹۹۸–۲۰۰۱)
  • ۳ لیتری (۲۹۸۶ سی‌سی) 5L چهار سیلندر دیزلی، (۹۸ اسب‌بخار) (۱۹۹۸–۱۹۹۹)
  • ۲.۴ لیتری (۲۴۳۸ سی‌سی) 2RZ-FE شانزده-سوپاپ DOHC چهار سیلندر، (۱۴۲ اسب‌بخار) (4×4, 4×2) (۱۹۹۵–۲۰۰۴)
  • ۲.۷ لیتری (۲۶۹۳ سی‌سی) 3RZ-FE شانزده-سوپاپ DOHC چهار سیلندر، (۱۴۲ اسب‌بخار) (4×4, 4×2) (۱۹۹۵–۲۰۰۴)
  • ۳.۴ لیتری (۳۳۷۸ سی‌سی) 5VZ-FE بیست‌و‌چهار-سوپاپ DOHC شش سیلندر، (۱۹۰ اسب‌بخار) (۱۹۹۵–۲۰۰۴)[۷]
  • پیشرانه ۲.۴ لیتری (۲۴۴۶ سی‌سی) 2L-T بریتانیا، توربودیزل هشت-سوپاپ (۸۶ اسب‌بخار) (4×4)
  • ۲.۸ لیتری (۲۷۷۹ سی‌سی) 3L دیزلی چهار سیلندر شانزده-سوپاپ DOHC، (۸۸ اسب‌بخار) (4×4) (۱۹۹۵–۲۰۰۴)

اسپرت رایدر[ویرایش]

نسل هفتم (AN10, AN20, AN30; 2004)[ویرایش]

نسل هشتم (AN110, AN120, AN130; 2015)[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ブリスカ [Briska] (به ژاپنی). 日野自動車・車図鑑 [Hino Motors, Image Gallery]. 29 نوامبر 2009. Archived from the original on 20 May 2013. Retrieved 22 May 2012.
  2. CORPORATION, TOYOTA MOTOR. "Hilux by the Numbers | HISTORY | Hilux 50th Anniversary Special Website | Exclusive Product Stories | Toyota Brand | Mobility". Toyota Motor Corporation Official Global Website (به انگلیسی). Retrieved 2023-04-02.
  3. Hasham، Nicole (۲۰۱۹-۰۴-۰۹). «Toyota scuppers claim Labor's electric vehicle policy would leave HiLux drivers stranded». The Canberra Times (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۰۲.
  4. Venter, Irma (2002-02-08). "Japanese carmarker to raise SA content". www.engineeringnews.co.za. Retrieved 2022-12-04.
  5. "Cumulative Toyota Production in Pakistan Reaches 500,000 Units | Toyota Motor Corporation Official Global Website". global.toyota. Retrieved 2021-02-14.
  6. "Masaaki Ishiko, Chief Engineer for the 6th generation Hilux | Hilux 50th Anniversary Special Website" (Press release). Japan: Toyota. 26 July 2018. Archived from the original on 28 January 2019. Retrieved 28 January 2019.
  7. «AustralianCar.Reviews: #1 for Reviews and Used Car Valuations». australiancar.reviews. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۰۵.