تاریخ شرق آسیا
تاریخ آسیای شرقی به‌طور کلی شامل تاریخچه‌های چین، ژاپن، کره، مغولستان و تایوان از زمان ماقبل تاریخ تا تاکنون است.[۱] هر کشور در این منطقه تاریخ ملی متفاوت خودش را دارد، اما محققان مطالعاتی شرق آسیا بر این اعتقاداند که تاریخ تمام این مناطق، از یک الگوی توسعه تاریخی دقیق و یکسان نیز پیروی کرده‌است.[۲] این امر در روابط متقابل تمدن‌های سنتی شرق آسیا مشهود است، که نه تنها شامل مجموعه‌ای از الگوهای تاریخی، بلکه مجموعه‌ای خاص از الگوهایی است که بر تمام یا بیشتر شرق آسیای سنتی به صورت لایه‌های متوالی تأثیر گذاشته است.
پیشینه[ویرایش]
حوزه و قلمرو مطالعاتی[ویرایش]
مطالعه تاریخ شرق آسیا بخشی از روند افزایش مطالعات شرق آسیا به عنوان یک رشتهٔ تحصیلی در دنیای غرب است. تدریس و مطالعهٔ تاریخ شرق آسیا در غرب در اواخر قرن نوزدهم آغاز شد.[۳] در ایالات متحده، در دوران جنگ ویتنام، آمریکایی‌های آسیایی معتقد بودند که اکثر دوره‌های تاریخ به تمرکز بر اروپا متمایل بودند و برنامه‌های درسی مبتنی بر آسیا را ترویج کردند. در حال حاضر، تاریخ شرق آسیا همچنان یک رشتهٔ اصلی در مطالعات آسیایی است.
منابع[ویرایش]
- ↑ Holcombe, Charles (2017). A history of East Asia: from the origins of civilization to the twenty-first century (2nd ed.). Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-11873-7.
- ↑ Austin, Gareth (2017). Economic Development and Environmental History in the Anthropocene: Perspectives on Asia and Africa. London: Bloomsbury Publishing. p. 272. ISBN 978-1-4742-6749-6.
- ↑ «A Brief History of East Asian Studies at Yale University | The Council on East Asian Studies at Yale University». ceas.yale.edu. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۱۶.
