پرش به محتوا

حوزه فرهنگی شرق آسیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حوزه فرهنگی شرق آسیا یا سینوسفِر (Sinosphere) عنوانی است برای اشاره به مجموعه کشورهایی در ناحیه شرق آسیا که در طول تاریخ تحت تأثیر فرهنگ چین قرار داشته‌اند. عنوانهای دیگری مانند دنیای چینی (Sinic world)، دنیای کنفوسیوس و حوزه فرهنگی چین نیز برای اشاره به سینوسفر به کار می‌روند. در سینوسفر زبان‌های چینی رایج هستند.

حوزه فرهنگی شرق آسیا از مکتب فلسفی کنفوسیوس، بودیسم، ساختارهای سیاسی و حقوقی و در نگاه تاریخی سیستم یکسان نوشتاری (رسم‌الخط مشترک چینی) بهره می‌برد.

سینوسفر شامل چین (PRC)، تایوان (ROC)، کره شمالی، کره جنوبی، ژاپن و ویتنام می‌شود؛ اگر چه مغولستان و بخش‌هایی از آسیای مرکزی هم گاه بر اساس روابط قومی و نه ارتباطات فرهنگی در این فهرست قرار می‌گیرند.

مشترکات فرهنگی

[ویرایش]

معماری

[ویرایش]

کشورهای حوزه فرهنگی شرق آسیا دارای سبک مشترک در معماری هستند که برگرفته از چین باستان است. [۱]

فلسفه

[ویرایش]

آیین کنفوسیوس

[ویرایش]

کشورهای چین و ژاپن و کره و تایوان و ویتنام از فلسفه جهان بینی کنفوسیسوس بهره می‌گیرند.[۲] آیین کنفوسیوس یک فلسفه انسان گرایانه[۳] است که معتقد است که انسانها قادر به آموختن، قابل ارتقا و عالی شدن هستند.[۴]

نئوکنفوسیوس

[ویرایش]

فلسفه چین باستان در درجه اول با ر آیین نئوکنفوسیوس توصیف می‌شود. در دوران سلسله تانگ، بودیسم در هند نیز برجسته شد.

در جاهای دیگر در شرق آسیا باورهای شینتو بر اساس فلسفه ژاپنی گسترش یافتند که بر بودیسم، آیین کنفوسیوس و مکاتب دیگر از فلسفه چینی تأکید می‌کردند.

فرهنگ ادبی

[ویرایش]

در شرق آسیا فرهنگ بر پایه استفاده از زبان چینی کلاسیک شکل گرفته است.

فرهنگ کسب و کار

[ویرایش]

کسب و کار و فرهنگ از شرق آسیا به شدت تحت تأثیر آیین کنفوسیوس است. در ژاپن شرکت‌ها به صورت سلسله مراتبی سازماندهی شده و روابط برایشان بسیار ارزشمند است.[۵]

آشپزی

[ویرایش]

غذاهای شرق آسیا دارای مواد غذیی و فنون آشپزی سهام بسیاری از همان مواد و تکنیک‌های. چاپستیک وسیله رایج غذا خوردن از ظرف است که متفاوت از قاشق و چنگال است.[۶] استفاده از سس سویا در شرق آسیا بسیار رواج دارد. برنج غذای اصلی غالب در شرق آسیا است و یکی از موضوعات مهم در بحث امنیت غذایی است.[۷]

کاراکترهای چینی

[ویرایش]

در طول تاریخ، چین، ژاپن، کره جنوبی و ویتنام از الفبا یا کاراکترهای چینی استفاده کرده‌اند. امروزه کاراکترهای چینی به طورعمده در چین، ژاپن و تایوان استفاده می‌شوند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. McCannon, John (February 2002). How to Prepare for the AP World History. ISBN 9780764118166.
  2. Edwin O. Reischauer, "The Sinic World in Perspective," Foreign Affairs 52.2 (January 1974): 341-348.
  3. Juergensmeyer, Mark (2005). Religion in global civil society. Oxford University Press. p. 70. ISBN 978-0-19-518835-6.
  4. Craig, Edward.
  5. Where cultures meet; a cross-cultural comparison of business meeting styles. Hogeschool van Amsterdam. p. 69. ISBN 978-90-79646-17-3.
  6. Davidson, Alan (1981). Food in Motion: The Migration of Foodstuffs and Cookery Techniques: Proceedings: Oxford Symposium 1983. Oxford Symposium. p. 22. ISBN 978-0-907325-07-9.
  7. Wen S. Chern; Colin A. Carter; Shun-yi Shei (2000). Food security in Asia: economics and policies. Edward Elgar Publishing. p. 2. ISBN 978-1-78254-334-3.