بوسه برادرانه سوسیالیستی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خدای من، کمکم کن تا از این عشق مرگبار جان سالم به در ببرم، نقاشی گرافیتی روی دیوار برلین که رهبر شوروی، لئونید برژنف را در حال بوسیدن اریش هونکر، رهبر آلمان شرقی نشان می‌دهد.

بوسه برادرانه سوسیالیستی شکل ویژه‌ای از احوالپرسی بین رهبران سوسیالیست بود. این عمل نشان‌دهنده ارتباط ویژه‌ای است که بین کشورهای سوسیالیستی وجود دارد که شامل یک در آغوش گرفتن همراه با یک سری از سه بوسه بر روی گونه‌های متناوب است.[۱] در موارد نادری که این دو رهبر خود را بسیار نزدیک به هم می‌دانستند، بوسه‌ها به جای گونه‌ها روی دهان داده می‌شد.[۲]

آغوش برادرانه سوسیالیستی شامل یک سری از سه آغوش عمیق است که به‌طور متناوب بین سمت چپ و راست بدن، بدون بوسیدن انجام می‌شود. این تبریک اصلاح شده توسط رهبران کمونیست در آسیا پذیرفته شد که فاقد سنت بوسیدن گونه به عنوان سلام است. در طول جنگ سرد، رهبران کمونیست در آسیا با دریافت بوسه از سوی اروپایی‌ها و کوبایی‌ها موافقت کردند؛ اما خودشان این بوسه را حذف کردند.

تاریخ[ویرایش]

این آیین از رویه اروپایی روبوسی به عنوان احوالپرسی بین اعضای خانواده یا دوستان نزدیک سرچشمه می‌گیرد و همچنین با بوسه برادرانه ارتدوکس شرقی مرتبط است.[۲] این بوسه به نوعی قبلاً در امپراتوری روسیه، در میان سربازان و افسران استفاده می‌شد.[۳]

با گسترش کمونیسم پس از جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی دیگر به عنوان تنها کشور کمونیستی منزوی نبود. بوسه برادرانه سوسیالیستی تبدیل به یک تبریک تشریفاتی در میان رهبران کشورهای کمونیستی شد. این تبریک همچنین توسط رهبران سوسیالیست در جهان سوم[۴][۵] و همچنین رهبران جنبش‌های آزادی‌بخش سوسیالیستی مانند سازمان آزادی‌بخش فلسطین و کنگره ملی آفریقای جنوبی پذیرفته شد.[۶][۷]

کرملین‌شناسی[ویرایش]

کرملین‌شناسان به این موضوع توجه کردند که آیا آغوش برادرانه بین رهبران کمونیست رد و بدل شده‌است یا خیر. حذف آغوش عرفی نشان دهنده سطح پایین‌تر روابط بین دو کشور بود.[۸]

پس از شکاف چینی-شوروی، چینی‌ها حاضر نشدند همتایان شوروی خود را در آغوش بگیرند یا آنها را «رفیق» خطاب کنند.[۹] زمانی که نیکیتا خروشچف، نخست‌وزیر شوروی، در سفر به پکن در سال ۱۹۵۹ مائو تسه‌تونگ، رئیس حزب کمونیست چین را در آغوش گرفت، مائو برای اجتناب از آغوش عقب‌نشینی کرد و به جای آن دست داد.[۱۰] حتی با وجود عادی‌سازی روابط دو کشور در سال ۱۹۸۹، چینی‌ها همچنان از آغوش برادرانه هنگام احوالپرسی با رهبران شوروی خودداری می‌کردند.[۱۱] این کار برای تأکید بر این بود که روابط چین و شوروی به سطح قبل از انشعاب دهه ۱۹۵۰ بازنمی‌گردد. تشریفات چین به‌طور خاصی بر موضوع «دست دادن، بدون در آغوش گرفتن» اصرار داشت.[۱۲]

بوسیدن گونه[ویرایش]

بوسه برادرانه سوسیالیستی را نباید با روبوسی معمولی بین رهبران جهان اشتباه گرفت. به عنوان مثال، رئیس‌جمهور فرانسه این رسم را دارد که با بوسیدن هر دو گونه رهبران جهان به آنها سلام و از آنها استقبال می‌کند.[۱۳][۱۴]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Smale, Alison (25 May 1987). "Romania Cool Toward Gorbachev's First Visit". Associated Press News. Soviet leader Mikhail Gorbachev and President Nicolae Ceausescu, who has openly attacked recent Kremlin reforms, greeted each other warmly today as Gorbachev began his first visit to this maverick East bloc nation. The two leaders embraced and kissed each other three times on both cheeks.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Belton, Padraig; Citron, Lana (11 February 2016). "The Politics of the Kiss". New Statesman. Retrieved 4 June 2017.
  3. ↑ 1915-1916 Grandduchess Anastasia Romanova album, photo n° 207. 1916.
  4. ↑ Russian President Podgorny Greeted by President Kaunda. AP Archive. 27 March 1977.
  5. ↑ Venezuelan president Hugo Chavez meets Chinese President Jiang Zemin. AP Archive. 24 May 2001.
  6. ↑ Anderson, Forrest (5 October 1989). "Yasser Arafat & Deng Xiaoping". Getty Images. Chmn. Deng Xiaoping, (L), embracing PLO Chmn. Yasser Arafat, during mtg. in Beijing, China.
  7. ↑ Nelson, Mike (18 May 1990). "Muammar Gaddafi". Getty Images. South African anti-apartheid leader and African National Congress (ANC) member Nelson Mandela (l) and Libyan leader Moamer Kadhafi hug each other 18 May 1990 upon Mandela arrival to Tripoli.
  8. ↑ Biers, Dan (15 May 1989). "Summit Stumper: Will Deng Hug Gorbachev?". Associated Press. Will they or won't they? The big question when the tightly orchestrated Soviet-Chinese summit between Mikhail S. Gorbachev and Deng Xiaoping begins is whether the leaders will embrace to symbolically end 30 years of strained relations.
  9. ↑ Biers, Dan (15 May 1989). "Summit Stumper: Will Deng Hug Gorbachev?". Associated Press. When Soviet Foreign Minister Eduard Shevardnadze visited Deng in Shanghai last February he received a warm and lengthy handshake, but no hug. Schevardnadze referred to the Chinese leader as "comrade," but the socialist honorific was not returned.
  10. ↑ Coleman, Fred (1997). The Decline and Fall of the Soviet Empire. St. Martin's Press. p. 314. ISBN 9780312168162.
  11. ↑ National Technical Information Service (1989). "Daily Report: People's Republic of China". United States Foreign Broadcast Information Service (20–29). But the Chinese leader did not embrace Mr. Shevardnadze, as he usually does with visiting personalities from communist nations.
  12. ↑ Radchenko, Sergey (2014). Unwanted visionaries: the Soviet failure in Asia at the end of the Cold War. New York, NY: Oxford University Press. p. 166. ISBN 9780199938773. The main question of protocol, mulled over by the media, was whether Deng would bear-hug Gorbachev or offer him a handshake. This came under careful scrutiny of policy makers at the highest level. "Embracing might shock the world," Deng said with an eye to the West's reaction. Therefore, the Chinese protocol specifically provided for "handshake, no embrace" to highlight the new character of Sino-Soviet relations.
  13. ↑ Arrivée en France du président Hu Jintao در یوتیوب
  14. ↑ "Sarkozy and Merkel inject new life into alliance". RFI English. Reuters. 4 February 2010. French President Nicolas Sarkozy and German Chancellor Angela Merkel kissing at the Elysee Palace in Paris on 4 February

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بوسه_برادرانه_سوسیالیستی&oldid=37721818»