برادران تاویانی

برادران تاویانی
برادران تاویانی
	پائولو تاویانی (راست) و ویتوریو تاویانی (چپ)
نام هنگام تولد	پائولو تاویانی
زادهٔ	۸ نوامبر ۱۹۳۱; سان مینیاتو، توسکانی، ایتالیا
درگذشت	۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴ (۹۲ سال); رم، ایتالیا
ملیت	ایتالیا
پیشه	کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس
سال‌های فعالیت	۱۹۶۲–۲۰۲۴
همسر(ها)	لینا نِرلی تاویانی
نام هنگام تولد	ویتوریو تاویانی
زادهٔ	۲۰ سپتامبر ۱۹۲۹; سان مینیاتو، توسکانی، ایتالیا
درگذشت	۱۵ آوریل ۲۰۱۸ (۸۸ سال); رم، ایتالیا
ملیت	ایتالیا
پیشه	کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس
سال‌های فعالیت	۱۹۶۲–۲۰۱۸

برادران تاویانی (ایتالیایی: Paolo e Vittorio Taviani و ایتالیایی: Paolo and Vittorio Taviani) ویتوریو تاویانی (به ایتالیایی: Vittorio Taviani) (۲۰ سپتامبر ۱۹۲۹ – ۱۵ آوریل ۲۰۱۸) و پائولو تاویانی (۸ نوامبر ۱۹۳۱ – ۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴) دو برادر کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایتالیایی بودند که با دیدگاهی مارکسیستی^[۱] مشترکاً فیلم می‌ساختند.^[۲]

زندگی حرفه‌ای[ویرایش]

برادران تاویانی از کودکی با هم به سینما می‌رفتند و پس از بازگشت به خانه، داستان فیلم را با جزئیات برای مادرشان در آشپزخانه تعریف می‌کردند. اثرگذارترین فیلم بر آن دو آلمان، سال صفر ساخته روبرتو روسلینی بود که آنها را با جنبش نئورالیسم آشنا کرد. آن‌ها در جوانی، تحت تأثیر جنبش نئورالیسم و سیاست روز، نمایش‌هایی را در زادگاه خود سان مینیاتو اجرا می‌کردند.^[۱]

این دو، از کارگردانان برجسته نسل میانیِ سینمای ایتالیا محسوب می‌شدند. آن‌ها فیلم‌های کوتاه و بلند بسیاری تولید کردند. نزدیکی این دو برادر به یکدیگر به حدی بود که مارچلو ماسترویانی بازیگر سرشناس ایتالیایی هر کدام را با نام هر دو صدا می‌زد و آن‌ها را «پائولو ویتوریو» می‌خواند.^[۳] همکاری آنها با تونینو گوئرا به کیفیت کار آنها کمک کرد.^[۲]

برادران تاویانی در دهه ۱۹۶۰ میلادی کار خود را در عرصه سینمای موج نوی ایتالیا آغاز کردند. آغاز اوج دوره کاری آن‌ها در اواخر دهه ۱۹۷۰ بود. دو فیلم سن‌میکله یک خروس داشت (۱۹۷۱) (درام برگرفته از رمان لئو تولستوی) و پدرسالار (۱۹۷۷) با سرمایه‌گذاری تلویزیون ملی ایتالیا ساخته شدند. در نخستین شب پخش پدر سالار ۱۷ میلیون نفر این فیلم را تماشا کردند.^[۱]

موفقیت بعدی آن‌ها شب سن لورنزو (۱۹۸۱) و کائوس (۱۹۸۴) بودند. پس از نزدیک به سه دهه آن‌ها بار دیگر با فیلم سزار باید بمیرد (۲۰۱۲) درخشیدند.^[۱] آخرین فیلم مشترک آن‌ها رنگین کمان: یک موضوع خصوصی محصول ۲۰۱۷ بود.^[۱] نخستین و آخرین فیلمی که پائولو تاویانی به تنهایی ساخت، لئونورا آدیو بود که در بخش رقابتی برلیناله ۲۰۲۲ حضور داشت.^[۴]

گزیدهٔ فیلم‌شناسی[ویرایش]

سان مینیاتو، ژوئیه ۴۴ (۱۹۵۴)
ایتالیا یک کشور فقیر نیست (۱۹۶۰)
مردی برای سوزاندن (۱۹۶۲)
یاغیان ازدواج (۱۹۶۳)
خرابکاران (۱۹۶۷)
زیر نشان عقرب (۱۹۶۹)
سن‌میکله یک خروس داشت (۱۹۷۲)
آلونسانفان (۱۹۷۴)
پدرسالار (۱۹۷۷)
شب سن لورنزو (۱۹۸۱)
کائوس (۱۹۸۴)
صبح بخیر، بابل (۱۹۸۷)
خورشید در شب (۱۹۹۰)
خویشاوندی‌های اختیاری (۱۹۹۶)
تو می‌خندی (۱۹۹۸)
دنیای دیگری ممکن است (۲۰۰۱)
رستاخیز (۲۰۰۱)
لوئیزا سانفلیچه (۲۰۰۴)
سزار باید بمیرد (۲۰۱۲)
بوکاچیوی شگفت‌انگیز (۲۰۱۵)
رنگین کمان: یک موضوع خصوصی (۲۰۱۷)
لئونورا آدیو (۲۰۲۲)

جوایز[ویرایش]

این دو برادر برای فیلم پدرسالار (۱۹۷۷) برنده نخل طلای جشنواره بین‌المللی فیلم کن و همچنین برای فیلم سزار باید بمیرد خرس طلای جشنواره بین‌المللی فیلم برلین را در سال ۲۰۱۲ از آن خود کردند.^[۵] «سن‌میکله یک خروس داشت» در جشنواره کن ۱۹۷۲ به عنوان فیلم برگزیده دو هفته کارگردانان معرفی شد.

۱۹۷۷: نخل طلا در جشنواره بین‌المللی فیلم کن برای پدرسالار)
۱۹۷۷: جایزه بزرگ برای پدرسالار، جشنواره بین‌المللی فیلم برلین
۱۹۷۸: دیوید دی دوناتلو ویژه برای پدرسالار
۱۹۸۲: جایزه بزرگ (جشنواره فیلم کن) در جشنواره بین‌المللی فیلم کنبرای شب سن لورنزو
۱۹۸۳: David di Donatello for Best Film و جایزه دیوید دی دوناتلو بهترین کارگردان برای شب سن لورنزو
۱۹۸۴: Italian Golden Globes جایزه گلدن گلوب برای بهترین فیلم برای شب سن لورنزو
۱۹۸۵: Italian Golden Globes جایزه گلدن گلوب برای بهترین فیلم برای کائوس
۱۹۸۵: David di Donatello برای Best Script برای کائوس
۱۹۸۶: شیر طلایی Life Career of the جشنواره فیلم ونیز
۲۰۰۲: جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو در 24th Moscow International Film Festival برای رستاخیز^[۶]
۲۰۰۵: Italian Golden Globes Career Prize
۲۰۰۷: Efebo d'oro برای La Masseria delle Allodole.
۲۰۰۸: مدرک افتخاری در "Cinema, Theatre and Multimedia Production" توسط Faculty of Literature and Philosophy دانشگاه پیزا
۲۰۱۲: خرس طلایی و جایزه کلیسای جهانی - جشنواره بین‌المللی فیلم برلین برای سزار باید بمیرد
۲۰۱۲: David di Donatello for Best Film و جایزه دیوید دی دوناتلو بهترین کارگردان برای سزار باید بمیرد

درگذشت[ویرایش]

ویتوریو تاویانی برادر کوچکتر پائولو، ۱۵ آوریل ۲۰۱۸ در سن ۸۸ سالگی بر اثر بیماری درگذشت.^[۷] پائولو تاویانی ۲۹ فوریه ۲۰۲۴ در سن ۹۲ سالگی در گذشت.^[۴]

پانویس[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ ^۱٫۴ یوسف لطیف پور-روزنامه‌نگار سینمایی (۲۹ فروردین ۱۳۹۷). «'سن میکله یه خروس داشت': درس‌های برادران تاویانی از توسکانی تا تهران». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ «برادران تاویانی؛ «رویابین‌هایی که سفر با تولستوی و پیراندلو را دوست داشتند»». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۵ اسفند ۱۴۰۲.
↑ «تاویانی، کارگردان «سزار باید بمیرد» درگذشت». euronews. ۲۰۱۸-۰۴-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۴-۱۸.
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ «برادران تاویانی؛ فیلمسازانی که فیلم‌هایشان وارد حافظه جمعی و تاریخ سینما شد». BBC News فارسی. ۲۰۲۴-۰۳-۰۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.
↑ محمد عبدی (۲۰ فوریه ۲۰۱۲). «گفتگو با برادران تاویانی؛ برندگان خرس طلایی برلین». بی‌بی‌سی فارسی. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ مه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۵ آوریل ۲۰۱۸.
↑ "24th Moscow International Film Festival (2002)". MIFF. Archived from the original on 2013-03-28. Retrieved 2013-03-31.
↑ «ویتوریو تاویانی، کارگردان سرشناس سینمای ایتالیا درگذشت». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.

منابع[ویرایش]

شهیدی، علی‌اصغر (زمستان ۱۳۶۷)، سینماگران جهان، موسسه انتشارات تلاش

پیوند به بیرون[ویرایش]

[:0-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ ^۱٫۴ یوسف لطیف پور-روزنامه‌نگار سینمایی (۲۹ فروردین ۱۳۹۷). «'سن میکله یه خروس داشت': درس‌های برادران تاویانی از توسکانی تا تهران». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.

[:2-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ «برادران تاویانی؛ «رویابین‌هایی که سفر با تولستوی و پیراندلو را دوست داشتند»». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۵ اسفند ۱۴۰۲.

[3] «تاویانی، کارگردان «سزار باید بمیرد» درگذشت». euronews. ۲۰۱۸-۰۴-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۴-۱۸.

[:1-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ «برادران تاویانی؛ فیلمسازانی که فیلم‌هایشان وارد حافظه جمعی و تاریخ سینما شد». BBC News فارسی. ۲۰۲۴-۰۳-۰۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.

[5] محمد عبدی (۲۰ فوریه ۲۰۱۲). «گفتگو با برادران تاویانی؛ برندگان خرس طلایی برلین». بی‌بی‌سی فارسی. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ مه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۵ آوریل ۲۰۱۸.

[Moscow2002-6] "24th Moscow International Film Festival (2002)". MIFF. Archived from the original on 2013-03-28. Retrieved 2013-03-31.

[7] «ویتوریو تاویانی، کارگردان سرشناس سینمای ایتالیا درگذشت». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

ن ب و جایزه دیوید دی دوناتلو بهترین کارگردان
۱۹۵۶–۱۹۸۰	جانی فرانچولینی (۱۹۵۶) فدریکو فلینی (۱۹۵۷) آلبرتو لاتوادا (۱۹۵۹) فدریکو فلینی (۱۹۶۰) میکل‌آنجلو آنتونیونی (۱۹۶۱) ارمانو اولمی (۱۹۶۲) ویتوریو دسیکا (۱۹۶۳) پیترو جرمی (۱۹۶۴) فرانچسکو رزی / ویتوریو دسیکا (۱۹۶۵) آلساندرو بلازتی / پیترو جرمی (۱۹۶۶) لوئیجی کومنچینی (۱۹۶۷) کارلو لیتزانی (۱۹۶۸) فرانکو زفیرلی (۱۹۶۹) جیلو پونته‌کوروو (۱۹۷۰) لوکینو ویسکونتی (۱۹۷۱) فرانکو زفیرلی / سرجو لئونه (۱۹۷۲) لوکینو ویسکونتی (۱۹۷۳) فدریکو فلینی (۱۹۷۴) دینو ریسی (۱۹۷۵) ماریو مونیچلی / فرانچسکو رزی (۱۹۷۶) والریو زورلینی / ماریو مونیچلی (۱۹۷۷) اتوره اسکولا (۱۹۷۸) فرانچسکو رزی (۱۹۷۹) جیلو پونته‌کوروو / مارکو بلوکیو (۱۹۸۰)
۱۹۸۱–۲۰۰۰	فرانچسکو رزی (۱۹۸۱) مارکو فرری (۱۹۸۲) برادران تاویانی (۱۹۸۳) اتوره اسکولا (۱۹۸۴) فرانچسکو رزی (۱۹۸۵) ماریو مونیچلی (۱۹۸۶) اتوره اسکولا (۱۹۸۷) برناردو برتولوچی (۱۹۸۸) ارمانو اولمی (۱۹۸۹) ماریو مونیچلی (۱۹۹۰) مارکو ریسی / ریکی توناتزی (۱۹۹۱) جانی آملیو (۱۹۹۲) روبرتو فائنتسا / ریکی توناتزی (۱۹۹۳) کارلو وردون (۱۹۹۴) ماریو مارتونه (۱۹۹۵) جوزپه تورناتوره (۱۹۹۶) فرانچسکو رزی (۱۹۹۷) روبرتو بنینی (۱۹۹۸) جوزپه تورناتوره (۱۹۹۹) سیلویو سولدینی (۲۰۰۰)
۲۰۰۱–تاکنون	گابریل موچینو (۲۰۰۱) ارمانو اولمی (۲۰۰۲) پوپی آواتی (۲۰۰۳) مارکو تولیو جوردانا (۲۰۰۴) پائولو سورنتینو (۲۰۰۵) نانی مورتی (۲۰۰۶) جوزپه تورناتوره (۲۰۰۷) آندره‌آ مولایولی (۲۰۰۸) متئو گارونه (۲۰۰۹) مارکو بلوکیو (۲۰۱۰) دنیله لوکتی (۲۰۱۱) برادران تاویانی (۲۰۱۲) جوزپه تورناتوره (۲۰۱۳) پائولو سورنتینو (2014) Francesco Munzi (2015) ماتئو گارونه (۲۰۱۶) پائولو ویردزی (۲۰۱۷) جوناس کارپینیانو (۲۰۱۸) ماتئو گارونه (۲۰۱۹)