الکترو (ربات)

الکترو (انگلیسی: Elektro) رباتی است که بین سال‌های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ توسط شرکت وستینگهاوس الکتریک در تأسیسات این شرکت در منسفیلد، اوهایو، ساخته شد. این ربات دارای ۲٫۱ متر (۷ فوت) قد و ۱۲۰ کیلوگرم (۲۶۵ پوند) وزن بود، از نظر ظاهری انسان‌نما بود و می‌توانست با فرمان صوتی راه برود، حدود ۷۰۰ کلمه صحبت کند (با استفاده از دستگاه پخش ۷۸ دور بر دقیقه‌ای)، سیگار بکشد، بادکنک‌ها را منفجر کند و سر و دست‌هایش را حرکت دهد. بدنهٔ الکترو از یک چرخ‌دندهٔ فولادی، بادامک و اسکلت موتوری تشکیل شده بود که توسط یک پوستهٔ آلومینیومی پوشانده شده بود. «چشم‌های» فوتوالکتریک او می‌توانستند نور قرمز و سبز را تشخیص دهند. او در نمایشگاه جهانی نیویورک در سال ۱۹۳۹ حضور داشت و در سال ۱۹۴۰ نیز به‌همراه «اسپارکو»، سگ رباتیکی که می‌توانست پارس کند، بنشیند و به انسان التماس کند، دوباره در آن نمایشگاه ظاهر شد.

چند دقیقه فیلم صدادار رنگی از الکترو در حال کار کردن را می‌توان در دقیقهٔ ۳۳:۵۵ از فیلم «خانواده میدلتون در نمایشگاه جهانی نیویورک» مشاهده کرد. این فیلم یک‌ساعته که توسط وستینگهاوس ساخته شده بود، غرفهٔ وستینگهاوس در نمایشگاه را به تصویر می‌کشید.^[۱]

تاریخچه[ویرایش]

الکترو در سال ۱۹۵۰ در برنامه‌های تبلیغاتی وستینگهاوس به آمریکای شمالی سفر کرد و در اواخر دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دههٔ ۱۹۶۰ در پارک اقیانوس آرام در ونیز، کالیفرنیا نیز به نمایش درآمد. او همچنین در نقش «تینکو» در فیلم بچه‌گربه‌های سکسی به کالج می‌روند (۱۹۶۰) نیز ظاهر شد. در دههٔ ۱۹۶۰، سر او به هارولد گورسوچ، مهندس بازنشستهٔ وستینگهاوس، داده شد.

الکترو و اسپارکو هر دو به‌عنوان شخصیت‌های فرعی در رمان «آقای اتم» (۱۹۶۹) اثر تئودور پرت حضور داشته‌اند. این دو در تلاش برای اعتصاب و سرنگونی انسان‌ها به ماشین‌های دیگر می‌پیوندند.^[۲]

الکترو در حال حاضر تحت مالکیت موزه یادبود منسفیلد قرار دارد.^[۳]^[۴] در سال ۲۰۱۳، یک ماکت از این ربات در موزهٔ هنری فورد در دیربورن، میشیگان به نمایش گذاشته شد.^[۵]

از سرنوشت اسپارکو اطلاعاتی در دست نیست.^[۶]

منابع[ویرایش]

↑ "The Middleton Family at the New York World's Fair". YouTube. Retrieved 2023-01-22.
↑ Pratt, Theodore (1969). Mr. Atom. Fort Lauderdale, Fla: Wake-Brook House. pp. 106–107. ISBN 978-0-87482-003-4.
↑ Sharkey, Noel (December 17, 2008). "The Return of Electro". New Scientist. doi:10.1016/S0262-4079(08)63234-0.
↑ Jacobs, Emma (April 2, 2012). "America's First Celebrity Robot is Staging a Comeback". National Public Radio.
↑ "Designing Tomorrow: America's World's Fairs of the 1930s Exhibit Preview". The Henry Ford Museum. April 2013. Archived from the original on 2014-02-20.
↑ "Elektro the Moto-Man Had the Biggest Brain at the 1939 World's Fair". spectrum.ieee.org. Retrieved 2021-07-26.

پیوند به بیرون[ویرایش]

تفسیر الکترو
ویدئویی از الکترو در نمایشگاه جهانی ۱۹۳۹ در یوتیوب
خانواده میدلتون در نمایشگاه جهانی نیویورک (۱۹۳۹) کل نسخهٔ نمایشی الکترو را از دقیقهٔ ۳۴ فیلم نمایش می‌دهد.
موزه یادبود منسفیلد

[1] "The Middleton Family at the New York World's Fair". YouTube. Retrieved 2023-01-22.

[2] Pratt, Theodore (1969). Mr. Atom. Fort Lauderdale, Fla: Wake-Brook House. pp. 106–107. ISBN 978-0-87482-003-4.

[3] Sharkey, Noel (December 17, 2008). "The Return of Electro". New Scientist. doi:10.1016/S0262-4079(08)63234-0.

[4] Jacobs, Emma (April 2, 2012). "America's First Celebrity Robot is Staging a Comeback". National Public Radio.

[5] "Designing Tomorrow: America's World's Fairs of the 1930s Exhibit Preview". The Henry Ford Museum. April 2013. Archived from the original on 2014-02-20.

[6] "Elektro the Moto-Man Had the Biggest Brain at the 1939 World's Fair". spectrum.ieee.org. Retrieved 2021-07-26.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]