آویزه گوشتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کالبدشناسی ظاهری سر و گردن بوقلمون اهلی: ۱. گوش‌آویزه ۲. نوک‌آویزه ۳. غبغبک ۴. گوشتاله ۵. ریش

آویزه گوشتی یا گوشت‌آویزه برون‌رُسته‌های کوچک گوشتی هستند که بخشی عادی از کالبد برخی از جانوران را تشکیل می‌دهند. به آویزه‌های گوشتی، گوشتاله هم گفته‌اند.

در پرندگان، گوشت‌آویزه به بخش‌هایی به نام‌های غبغبک، تاج گوشتی، نوک‌آویز، و گوش‌آویزه و گوشتاله تقسیم می‌شود.[۱] دربارۀ بوقلمون اما، واژه گوشت‌آویزه تنها به زائده‌های گوشتی پشت سر و گردن اشاره دارد.

نام آویزه گوشتی برابر انگلیسی توضیح
غبغبک wattle غبغبک لایه یا قلمبهٔ گوشتی است که از بخش‌های مختلف کنار سر یا گردن برخی جانوران آویزان است.
گوش‌آویزه earlobe زائده گوشتی که از گوش و پیرامون آن آویزان باشد. به آن نرمه گوش و گوشک هم گفته شده است.
نوک‌آویزه snood زائده گوشتی طولانی که از پیشانی بوقلمون به سوی نوک آن آویزان است.
برآمدگی پیشانی comb تاج گوشتی یا پوپ، زائده گوشتی است که بر روی سر خروس و برخی پرندگان دیگر می‌روید.
چانه‌آویز dewlap چانه‌آویز یا زنخ‌آویز لایه‌ای گوشتی است که بر روی چانه برخی سگ‌ها و برخی جانوران دیگر آویزان است.
گوشتاله major caruncle گوشت‌آویز قلمبه‌ای است که در پایین دیگر گوشت‌آویزها آویزان است.
گوشت‌آویز caruncle در بیشتر جانوران، به مجموع غبغب، غبغبک، گوش‌آویز، نوک‌آویز، گوشتاله، و تاج گوشتی، گوشت‌آویز یا قرمزگوشت می‌گویند. اما دربارۀ بوقلمون به زائده‌های گوشتی پشت سر و گردن، گوشت‌آویز می‌گویند.

پرندگان دارای گوشت‌آویز[ویرایش]

پرندگان گوناگونی دارای آویزه‌های گوشتی هستند و از آن جمله:

منابع[ویرایش]

  • Sharpe, Richard Bowdler (1888). Catalogue of the birds in the British Museum. British Natural History Museum Department of Zoology.
  1. Merriam-Webster. "Caruncle". Retrieved April 20, 2013.