زواره پسر زال
زواره پسر زال | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
نام | زواره |
منصب | سردار |
نژاد | نیرمیان |
دودمان | زابلی |
ملیت | زابل |
سایر اطلاعات | |
شناخته شده | سیاست سرخه به کین سیاوش |
جنگها | جنگ ایران و توران |
آخرین نبرد | جدال با شغاد |
نوع نبرد | دام نهادن |
نتیجه نبرد | هلاکت زواره و رستم |
خانواده | |
نام نیا | سام پسر نریمان |
نام پدر | زال |
نام مادر | رودابه |
برادران | رستم و شغاد |
زواره، پسر زال، یکی از پهلوانان شاهنامهاست. او و برادرش رستم به دست برادر ناتنیشان شغاد کشته شدند. او از کین خواهان خون سیاوش بود و هنگام حمله ایرانیان به کین سیاوش همراه رستم بود وقتی سرخه پسر افراسیاب اسیر گشت زواره او را مانند گوسفند سر برید سرش را بر تشت نهاد همانگونه که سیاوش را گروی زره سر بریده بود.
زواره در شاهنامه
حضور زواره در میدانهای جنگ ایران و توران با مرگ سهراب آغاز میشود، زمانیکه سهراب در میدان نبرد بدست رستم کشته شد همهٔ افراد لشکری و کشوری از ایران و زابل سوگوار شدند آنگاه جنگ با توران نیمه کاره رها شد و کیکاووس پس از دلجویی از رستم به ایران بازگشت رستم و گردانش در دشت نبرد در پی راه چارهای برای خبر دادن و بردن جسد سهراب به زابل نزد زال بستگان اندیشه کردند.
پیش از بازگشت لشکر ایران به موطن، زواره به امر رستم نزد هومان برفت و او را از اینکه به سهراب نشانی از پدرش نداده وعده مؤاخذه و انتقام نمود.[۱] هومان در جواب زواره گفت که هجیر ایرانی نزد سهراب بود و عمداً از احراز هویت پدر بر پسر مانع شد. چون خبر به رستم رسید خواست هجیر را هلاک نماید امّا میانجیگران مانع کار او شدند و رستم او را واگذاشت. رستم به کیکاووس پس از دلجویی او چنین گفت:
بدو گفت رستم که او خود گذشت | نشستست هومان درین پهن دشت | |
ز توران سرانند و چندی ز چین | ازیشان به دل در مدار ایچ کین | |
زواره سپه را گذارد به راه | به نیروی یزدان و فرمان شاه[۲] |
پانویس
منابع
- الهی قمشهای، دکتر حسین محیالدین (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.