گیرنده مونوآمین
گیرنده مونوآمین گیرنده‌ای برای انتقال دهنده‌های عصبی مونوآمین و/یا آمین‌های کمیاب، مولکول‌های سیگنال دهی کوچک درون زاد با ساختار مونوآمین است. گیرنده‌های مونوآمین تقریباً همه گیرنده‌های جفت‌شده با پروتئین G هستند، گیرنده سروتونین 5-HT3 به عنوان یک کانال یونی وابسته به لیگاند یک استثنا قابل توجه است.[۲] گیرنده‌های مونوآمین اهداف زیستی بسیاری از داروها هستند. چنین داروهایی ممکن است به عنوان «مونوآمینرژیک» شناخته شوند.
فهرست گیرنده‌ها[ویرایش]
گیرنده‌های مونوآمین شامل کلاس‌های زیر هستند:
- گیرنده‌های آدرنرژیک – توسط اپی‌نفرین (آدرنالین) و نوراپی‌نفرین (نورآدرنالین) محدود می‌شوند
- گیرنده‌های دوپامین – توسط دوپامین محدود می‌شوند
- گیرنده‌های هیستامین – توسط هیستامین محدود می‌شوند
- گیرنده‌های ملاتونین – توسط ملاتونین محدود می‌شوند
- گیرنده‌های سروتونین – توسط سروتونین (5-HT) محدود می‌شوند
- گیرنده‌های مرتبط با آمین‌های کمیاب –توسط آمین‌های کمیاب، تیرونامین‌ها، انتقال‌دهنده‌های عصبی مونوآمین (فقط TAAR1) و تری‌متیل‌آمین (فقط TAAR5) محدود می‌شوند
منابع[ویرایش]
- ↑ Martin, Andres; Scahill, Lawrence; Kratochvil, Christopher (14 December 2010). Pediatric Psychopharmacology (به انگلیسی). Oxford University Press. p. 31. ISBN 9780199842667. Retrieved 27 January 2017.
The 5-HT3 receptor is the only monoamine receptor coupled to an ion channel, probably a Ca2+ channel.
- ↑ Martin, Andres; Scahill, Lawrence; Kratochvil, Christopher (14 December 2010). Pediatric Psychopharmacology (به انگلیسی). Oxford University Press. p. 31. ISBN 9780199842667. Retrieved 27 January 2017.
The 5-HT3 receptor is the only monoamine receptor coupled to an ion channel, probably a Ca2+ channel.