پس‌پردازش ویدیویی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

از عبارت پس‌پردازش ویدیویی (به انگلیسی: Post-Processing) برای اشاره به روش‌های پردازش تصویر و بهبود کیفیت فیلم یا ویدیو استفاده می‌شود.[۱]

کاربردها در تولید ویدیو[ویرایش]

پس پردازش ویدیو، فرایند تغییر کیفیت تصاویر ویدیویی در هنگام پخش (playback) می‌باشد، که پس از مرحله Decoding انجام می‌شود. باید توجه شود که همیشه باید در فرایند پس پردازش مصالحه ای بین سرعت، صافی و روانی و میزان وضوح تصاویر انجام گردد.

کاربردها در رندرینگ سه بعدی[ویرایش]

معمولاً از روش‌های پس پردازش به صورت گسترده‌ای در رندرینگ سه بعدی، و مخصوصاً بازی‌های ویدیویی استفاده می‌شود. معمولاً به جای رندر مستقیم اشیا بر روی صفحه نمایش، ابتدا صحنه بر روی یک میانگیر (buffer) در داخل کارت گرافیک رندر می‌شود. سپس از سایه زن‌های پیکسلی (Pixel shaders) یا گاهی سایه زن‌های رأسی (vertex shaders) برای اعمال فیلترهای پس پردازش بر روی تصاویر میانگیر قبل از نشان دادن آن بر روی صفحه نمایش استفاده می‌شود. برخی افکت‌های پس پردازشی نیاز به اعمال-چندمرحله ای (multiple-pass)، ورودی گاما، دستکاری ورتکسی، و دسترسی به زد-بافر دارند. برخی از روشهای پس پردازش در زیر اشاره شده‌است:

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Video post-processing". Wikipedia (به انگلیسی). 2019-10-20.