پرش به محتوا

متالیکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
متالیکا
Members of Metallica onstage
متالیکا در ۲۰۲۴. از چپ به راست: کرک همت، لارس اولریک، رابرت تروهیو و جیمز هتفیلد
اطلاعات پس‌زمینه
خاستگاهلس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده.
ژانر
سال‌های فعالیت۱۹۸۱–اکنون
ناشر(ان)
اعضا
اعضای پیشین
وبگاه

متالیکا (انگلیسی: Metallica) گروه موسیقی هِوی متال آمریکایی است. این گروه در سال ۱۹۸۱ به‌وسیله خواننده و گیتاریست جیمز هتفیلد و درامر لارس اولریک در لس آنجلس پایه‌گذاری شد و برای بخش عمده‌ای از فعالیتشان در سان فرانسیسکو اقامت داشته‌اند.[۱][۲] تمپوهای سریع، آلات موسیقی و نوازندگی پرحرارت گروه، آن‌ها را در کنار مگادث، انترکس و اسلیر به یکی از «چهار بزرگ» بنیان‌گذار ترَش متال تبدیل کرد.[۳] ترکیب کنونی متالیکا عبارتند از: اعضای بنیان‌گذار و ترانه‌سراهای اصلی، یعنی هتفیلد و اولریک؛ گیتاریست اصلی کرک همت و نوازندهٔ بیس رابرت تروهیو. اعضای سابق گروه، گیتاریست دیو ماستین (که در پی اخراج از متالیکا، گروه مگادث را تشکیل داد) و نوازندگان بیس ران مکگاونی، کلیف برتون و جیسون نیوستد بودند.

متالیکا نخست با انتشار سومین آلبومشان، عروسک‌گردان (۱۹۸۶) به موفقیت تجاری دست یافت. از این آلبوم به‌عنوان بهترین اثر گروه یاد می‌شود. آلبوم بعدی، ... و عدالت برای همه (۱۹۸۸)، منجر به نخستین نامزدی آنان برای جایزهٔ گرمی شد. پنجمین آلبوم، متالیکا (۱۹۹۱)، نقطهٔ عطفی برای گروه و شاهد تغییر سبک ترَش متال آنان بود؛ این آلبوم شمار بیشتری از مخاطبان جریان اصلی را جذب گروه کرد و به موفقیت تجاری قابل توجهی دست یافت و تا به امروز بیش از ۱۶ میلیون نسخه در ایالات متحده فروش کرده و همچنین پرفروش‌ترین آلبوم دورهٔ سانداسکن به‌شمار می‌رود. متالیکا پس از تجربهٔ ژانرها و گرایش گوناگون در آثار بعدی، با نهمین آلبومشان، آهنربای مرگ (۲۰۰۸) به سبک ترش متال خود بازگشتند.

این گروه، ۸ بار برندهٔ جایزه گرمی شده است که این به نوبه خود یک رکورد محسوب می‌شود و ۱۱ آلبوم منتشر شده از این گروه نیز به‌طور پی‌درپی در بیلبورد ۲۰۰ از شماره یک کار خود را شروع کرده که این موضوع نیز یک رکورد محسوب می‌شود. در سال ۲۰۱۸ متالیکا برنده جایزه پولار در سوئد شد. متالیکا همچنین، اولین گروه موسیقی است که در هر هفت قاره جهان اجرای زنده داشته است که برای این گروه، یک رکورد محسوب می‌شود.[۴] متالیکا نخستین گروه هوی متالی است که برنده جایزه پولار شده است. آلبوم سال ۱۹۹۱ آن‌ها، متالیکا، بیش از ۲۵ میلیون نسخه در ایالات متحده و ۶۱ میلیون در سراسر جهان فروش داشته که آن را تبدیل به پانزدهمین آلبوم پرفروش آمریکا ساخته است.

متالیکا با فروش بیش از ۱۲۵ میلیون نسخه آلبوم در سراسر جهان، از لحاظ تجاری به عنوان یکی از موفق‌ترین گروه‌های موسیقی در تاریخ شناخته می‌شود.[۵] متالیکا از سوی مجلاتی مانند رولینگ استون به عنوان یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان تمام دوران معرفی شده است؛ رولینگ استون این گروه را در رتبهٔ ۶۱ فهرست ۱۰۰ هنرمند برتر تمام دوران قرار داده است.[۶] بر اساس گزارش نیلسن سانداِسکن تا سال ۲۰۱۷، متالیکا سومین هنرمند پرفروش موسیقی (از زمانی که نیلسن سانداِسکن شروع به پیگیری فروش در سال ۱۹۹۱ کرد) است[۷] و ۵۸ میلیون نسخه آلبوم در ایالات متحده فروخته است.[۸]

پیشینه

[ویرایش]

سال‌های نخست و همه‌شان را بکش (۱۹۸۱–۱۹۸۴)

[ویرایش]
لوگوی کلاسیک متالیکا که به‌دست جیمز هتفیلد طراحی شده و در اکثر آثار گروه به کار رفته است.[۹][۱۰]

متالیکا در اواخر سال ۱۹۸۱ در لس آنجلس تشکیل شد؛ در آن زمان بود که لارس اولریک — درامر دانمارکی — در صفحهٔ نیازمندی‌های یکی از روزنامه‌های لس آنجلس به نام د ریسایکلر آگهی نوشت.[۱۱] گیتاریست‌ها جیمز هتفیلد و هیو تانر از گروه لدر چارم به این آگهی پاسخ دادند. اگرچه اولریک گروهی تشکیل نداده بود، او از برایان اسلاگل بنیان‌گذار لیبل متال بلید رکوردز پرسید که امکان دارد ترانه‌ای را برای آلبوم گردآوردی‌شدهٔ آتی این لیبل — یعنی Metal Massacre — ضبط کند. اسلاگل این درخواست را پذیرفت و اولریک، هتفیلد را برای آوازخوانی و نواختن گیتار ریتم به کار گرفت.[۱۱] این گروه به‌طور رسمی در ۲۸ اکتبر ۱۹۸۱، پنج ماه پس از نخستین ملاقات اولریک و هتفیلد، پایه‌گذاری شد.[۱۲][۱۳]

نام این گروه برگرفته از دوست اولریک یعنی ران کوینتانا است که برای انتخاب نام یک طرفدارنامه هم‌فکری می‌کرد و متالمنیا یا متالیکا را در نظر داشت. اولریک پس از شنیدن این دو نام، نام دوم را برای گروهش می‌خواست، بنابراین به کوینتانا پیشنهاد کرد در عوض از نام متالمنیا استفاده کند.[۱۴] دیو ماستین به آگهی گروه برای یافتن گیتاریست اصلی پاسخ داد؛ اولریک و هتفیلد پس از دیدن تجهیزات گیتار گران‌قیمتِ ماستین، او را به کار گرفتند. در اوایل سال ۱۹۸۲، متالیکا نخستین ترانهٔ غیراقتباسی خود با نام «چراغ‌ها رو خاموش کن» را برای مجموعهٔ Metal Massacre I ضبط کرد. هتفیلد آواز را بر عهده داشت و هم بیس و هم گیتار ریتم می‌نواخت، در حالی که اولریک درام می‌نواخت و لوید گرانت مسئول تک‌نوازی گیتار بود.[۱۱] آلبوم Metal Massacre I در ۱۴ ژوئن ۱۹۸۲ منتشر شد. نام گروه در نسخه‌ها به اشتباه «Mettallica» درج شد که باعث عصبانیت گروه گردید.[۱۵] این گروه نخستین اجرای زندهٔ خود را در ۱۴ مارس ۱۹۸۲ در رادیو سیتی در آناهایم، کالیفرنیا تجربه کرد و ران مکگاونی نوازندهٔ بیس که به‌تازگی عضو گروه شده بود در میان آن‌ها بود.[۱۶]

اصطلاح «ترش متال» در فوریهٔ ۱۹۸۴ به‌وسیلهٔ روزنامه‌نگار مالکوم دوم از نشریهٔ کرنگ! در اشاره به یکی از ترانه‌های انترکس با عنوان «متال ترشینگ مد» ابداع شد.[۱۷] پیش از این، هتفیلد از سبک و صدای متالیکا به‌عنوان «پاور متال» یاد می‌کرد. در اواخر سال ۱۹۸۲، اولریک و هتفیلد در نمایشی واقع در کلوپ شبانه‌ای در وست هالیوود شرکت کردند که در آن‌جا کلیف برتون به‌عنوان نوازنده بیس در گروه تراما حضور داشت. این دو هنگام تماشای به‌کارگیری پدال واه از سوی برتون شگفت‌زده شدند و از او خواستند به متالیکا بپیوندد. هتفیلد و ماستین می‌خواستند ران مکگاونی گروه را ترک کند، زیرا بر این باور بودند که او هیچ مشارکتی در گروه نداشته است.[۱۸] اگرچه برتون در ابتدا پیشنهاد حضور در گروه را رد کرد، اما در پایان سال، پیشنهاد را به شرطی پذیرفت که گروه به ال سریتو در منطقه خلیج سان فرانسیسکو نقل مکان کند.[۱۸] نخستین اجرای زنده متالیکا با برتون در کلوپ شبانه د استون در مارس ۱۹۸۳ و نخستین ضبطی که برتون در آن حضور داشت، دموی مگافورس (۱۹۸۳) بود.[۱۸]

متالیکا آمادهٔ ضبط نخستین آلبوم خود بود، اما زمانی که ناشر متال بلید نتوانست هزینهٔ آن را فراهم کند، آن‌ها شروع به جستجوی گزینه‌های دیگر کردند. جان زازولا — برگزارکنندهٔ کنسرت — که دموی تا شلاق هست زندگی نیست (۱۹۸۲) (No Life 'til Leather) را شنیده بود، پیشنهاد داد که واسطهٔ معامله‌ای بین متالیکا و لیبل‌های موسیقی مستقر در نیویورک سیتی شود. پس از آن که آن شرکت‌ها علاقه‌ای نشان ندادند، زازولا هزینهٔ کافی برای تأمین بودجهٔ ضبط را قرض گرفت و متالیکا را به عضویت لیبل خودش، مگافورس رکوردز، درآورد.[۱۹]

در مهٔ ۱۹۸۳، متالیکا به راچستر، نیویورک سفر کرد تا نخستین آلبوم خود یعنی متال آپ یور اس به تهیه‌کنندگی پل کورسیو را ضبط کند.[۲۰] اعضای دیگر تصمیم گرفتند ماستین را از گروه به‌سبب سوء مصرف مواد مخدر و الکل و همچنین رفتار خشونت‌آمیز درست پیش از جلسات ضبط در ۱۱ آوریل ۱۹۸۳ اخراج کنند.[۲۱] کرک همت، گیتاریست اکسدس، بعد از ظهر همان روز جایگزین ماستین شد.[۱۹] نخستین اجرای زنده متالیکا به‌همراه همت در ۱۶ آوریل ۱۹۸۳ در یک کلوپ شبانه در داور، نیوجرسی بود.[۱۸] هنرمندان پشتیبان اجرا، ترکیب اصلی گروه انترکس بود که شامل دن لیکر و نیل توربین می‌شدند.[۲۲] این نخستین باری بود که این دو گروه با هم به اجرای زنده پرداختند.[۱۸]

ماستین پس از آن به تشکیل مگادث اقدام کرد؛ او در مصاحبه‌هایش گفته که به کرک همت نفرت دارد و اینکه همت شغل او را «ربود».[۲۳] ماستین «عصبانی» شد زیرا بر این باور است که همت با نواختن لیدهای گیتار که در واقع به‌وسیلهٔ ماستین نوشته شده بود محبوب شد.[۲۴] در مصاحبه‌ای به‌سال ۱۹۸۵ با متال فورسز، ماستین گفت: «واقعاً خنده‌دار است که کرک همت چگونه تمام ترانه‌هایی را که من در نوار No Life 'til Leather می‌نواختم قاپید و در مجلهٔ شما به عنوان گیتاریست شماره ۱ انتخاب می‌شد».[۲۵] ماستین ترانهٔ «مکانیکس» را که متالیکا پیش‌تر آن را بازسازی و در آلبوم همه‌شان را بکش تحت عنوان «چهار اسب سوار» بازنویسی کرده بود، را به نخستین آلبوم مگادث با عنوان کشتن کسب و کار من است… و کاسبی روبراه است! (۱۹۸۵) افزود. ماستین گفت که این کار را برای «راست و ریست کردن متالیکا» انجام داده است زیرا متالیکا از ماستین به عنوان یک آدم مست یاد می‌کند و می‌گوید که ماستین نمی‌تواند گیتار بزند.[۲۵]

به علت اختلافات با شرکت ناشر و امتناع توزیع‌کنندگان از انتشار آلبومی تحت عنوان متال آپ یور اس، در نهایت این آلبوم به همه‌شان را بکش تغییر نام داد. این آلبوم به‌وسیلهٔ مگافورس رکوردز در ایالات متحده و به‌وسیلهٔ میوزیک فور نیشنز در اروپا منتشر شد و در سال ۱۹۸۶ به رتبهٔ ۱۵۵ جدول بیلبورد ۲۰۰ رسید.[۲۶] اگرچه این آلبوم در ابتدا به موفقیت تجاری نرسید، اما باعث شد متالیکا طرفداران رو به رشدی در صحنهٔ متال زیرزمینی داشته باشد.[۲۷] برای حمایت از آلبوم، متالیکا تور کنسرتی را به‌همراه گروه ریون برگزار کرد.[۲۸] در فوریهٔ ۱۹۸۴، متالیکا اجرای پشتیبان تور ونوم را بر عهده داشت، که طی آن گروه‌ها در جشنواره‌ای در زووله هلند مقابل ۷٫۰۰۰ نفر اجرا کردند.[۲۹]

سوار بر آذرخش، عروسک‌گردان‌ و مرگ برتون (۱۹۸۴–۱۹۸۶)

[ویرایش]

متالیکا دومین آلبوم استودیویی خود یعنی سوار بر آذرخش را از فوریه تا مارس ۱۹۸۴ در دانمارک ضبط کرد. این آلبوم در اوت ۱۹۸۴ منتشر شد و به رتبهٔ ۱۰۰ جدول بیلبورد ۲۰۰ رسید.[۳۰] در هنگام پخش، یک چاپخانهٔ فرانسوی به اشتباه جلدهای آلبوم را به رنگ سبز رنگ چاپ کرد که اکنون اشیای کلکسیونی محسوب می‌شوند. ماستین برای دو قطعه در این آلبوم اعتبار نویسندگی دارد.[۲۹] این آلبوم درحالی‌که لحن معترضانه همه‌شان را بکش را حفظ کرده بود، هم از لحاظ موسیقی و هم از لحاظ مفاهیم شعری از آلبوم اول پخته‌تر بود.[۳۱]

مسئول استعدادیاب الکترا رکوردز و یکی از بنیان‌گذاران Q-Prime Management در کنسرت سپتامبر ۱۹۸۴ حضور یافتند. آنها تحت تأثیر اجرای گروه قرار گرفتند و در نهایت متالیکا با الکترا قرارداد بست و مشتری Q-Prime Management شد.[۳۲] موفقیت روزافزون متالیکا به حدی بود که لیبل بریتانیایی گروه یعنی میوزیک فور نیشنز، ترانهٔ «مرگ تدریجی» را در قالب تک‌آهنگ در نسخهٔ محدود منتشر کرد که ۴۰٫۰۰۰ نسخه وارداتی در ایالات متحده فروش داشت. دو ترانه از سه ترانه در این اثر — نسخه‌های بازخوانی «آیا من خبیث هستم؟» اثر دایموند هد و «بلیتزکریگ» اثر بلیتزکریگ — در پخش مجدد سال ۱۹۸۸ همه‌شان را بکش قرار گرفتند.[۳۳] متالیکا برگزاری نخستین تور اروپایی بزرگ خود را با گروه تنک آغاز کرد که کنسرت‌ها به‌طور میانگین ۱٫۳۰۰ نفر جمعیت داشتند. با بازگشت به ایالات متحده، یک تور مشترک با وسپ به پشتیبانی آرمورد سینت برگزار شد. متالیکا بزرگ‌ترین نمایش خود را برای ۷۰٫۰۰۰ نفر در فستیوال مانستر آو راک در دونینگتون پارک انگلستان در ۱۷ اوت ۱۹۸۵ با بون جووی و رت اجرا کرد. طی نمایشی در اوکلند، کالیفرنیا، در جشنواره دی آن د گرین، گروه برای جمعیت ۶۰٫۰۰۰ نفری به اجرا پرداخت.[۳۲]

سومین آلبوم استودیویی متالیکا، عروسک‌گردان، از سپتامبر تا دسامبر ۱۹۸۵ در دانمارک ضبط شد و در مارس ۱۹۸۶ منتشر شد. این آلبوم در بیلبورد ۲۰۰ به رتبه ۲۹ رسید و ۷۲ هفته در جدول ماند.[۳۴] این نخستین آلبوم گروه بود که در ۴ نوامبر ۱۹۸۶ گواهی گواهی طلا گرفت و در سال ۲۰۰۳ گواهی پلاتینیوم شش‌مرتبه‌ای دریافت کرد.[۳۵] استیو هیوی در آل‌میوزیک این آلبوم را «بزرگ‌ترین دستاورد گروه» معرفی کرد.[۳۶] پس از انتشار آلبوم، متالیکا اجرای پشتیبان آزی آزبورن در تور ایالات متحده را به عهده داشت.[۳۲] هتفیلد هنگام اسکیت‌برد مچ دستش شکست اما به برگزاری تور ادامه داد و آوازخوانی بر عهده او بود. تکنسین گیتار جان مارشال نواختن گیتار ریتم را عهده‌دار شد.[۳۷]

در ۲۷ سپتامبر ۱۹۸۶، طی تور اروپایی متالیکا، اعضای گروه کارت‌هایی کشیدند تا مشخص کنند که در کدام طبقه در اتوبوس مخصوص تور خواهند خوابید. برتون پیروز شد و ترجیح داد در جای خواب همت بخوابد. حوالی طلوع آفتاب در نزدیکی دورارپ سوئد، راننده اتوبوس کنترل خود را از دست داد و اتوبوس شروع به لغزیدن کرد و چندین بار واژگون شد. اولریک، همت و هتفیلد آسیب جدی ندیدند. با این حال، اتوبوس بر روی برتون برگشت و او زیر اتوبوس جان باخت. هتفیلد گفت:

اتوبوس را دیدم که درست روی او افتاده است. دیدم پاهایش بیرون زده است. هول شدم. به یاد دارم که راننده اتوبوس سعی می‌کرد پتو را از زیرش بیرون بیاورد تا برای دیگران استفاده کند. رفتم و گفتم: «لعنتی این کار را نکن!» می‌خواستم [راننده اتوبوس] را بکشم. نمی‌دانم مست بود یا … تنها چیزی که می‌دانستم این بود که رانندگی می‌کرد و کلیف دیگر زنده نبود.[۳۷]

پیوستن نیوستد، … و عدالت برای همه و متالیکا (۱۹۸۶–۱۹۹۴)

[ویرایش]

مرگ برتون آیندهٔ متالیکا را در هاله‌ای از ابهام قرار داد. سه عضو باقیمانده به هم گفتند که اگر برتون بود از آن‌ها می‌خواست که ادامه دهند و با تأیید خانوادهٔ برتون، گروه در صَدَدِ یافتن جایگزین برای او بود.[۳۸] تقریباً ۴۰ نفر — از جمله دوست دوران کودکی همت، لس کلیپول از گروه پرایمس؛ تروی گرگوری از پرانگ; و جیسون نیوستد — برای عضویت در گروه تست دادند تا جای برتون را پر کنند. نیوستد تمام ترانه‌های اجراشده در کنسرت‌های متالیکا را آموخته بود. پس از تست، متالیکا او را به سانفرانسیسکو دعوت کرد. هتفیلد، اولریک و همت تصمیم گرفتند که نیوستد را جایگزین برتون کنند. نخستین اجرای زنده او با متالیکا در رسیدا، لس آنجلس بود.[۳۸] گروه تور خود را در فوریه ۱۹۸۷ به پایان رساند.

(۱۹۹۰–۱۹۸۸) … و عدالت برای همه (...And justice for all)

[ویرایش]

وقتی جیسون جای ثابتی در گروه به‌دست‌آورد، گروه برای ضبط آلبوم چهارم خود ... و عدالت برای همه آماده شد. «… و عدالت برای همه» که در اوت ۱۹۸۸ منتشر شد، در رده‌بندی پرفروشهای آمریکا به رتبه ۶ دست یافت و نامزد جایزه «گرمی» برای بهترین گروه «متال/هارد راک» شد. گروه دوباره به اجرای تورهای گسترده‌ای در کشورهای مختلف پرداخت. دو ترانهٔ آلبوم «عدالت» به‌طور مستقل در آمریکا منتشر شد و گروه برای ترانه تنها جرئتِ ساختِ اولین ترانهٔ ویدئویی را به خود داد و سرانجام برای اجرای مستقل «تنها» به جایزه گرمی دست یافت.

(۱۹۹۳–۱۹۹۰) آلبوم سیاه (Black album)

[ویرایش]

در سال ۱۹۹۱ گروه آلبومی با نام خود، با عنوان متالیکا منتشر کرد که به آلبوم سیاه هم شناخته می‌شود. این آلبوم که با تولیدکنندگی باب راک منتشر شد نسبت به آلبوم‌های قبلی کاری تازه بود. آهنگ‌ها کوتاه‌تر و نواها پُرتر، عمیق‌تر و با یکنواختی کمتر بودند.

«آلبوم سیاه» خیلی زود توانست در نقاط مختلف جهان رتبه اول را کسب کند و هفته‌ها در صدر بماند. چندین ترانه از این آلبوم به‌طور مستقل یا ترانه ویدئویی منتشر شد. این آلبوم موفق‌ترین آلبوم متالیکا تا به امروز است. گروه جایزه‌های متعددی از جمله یک گِرَمی برای خود آلبوم و چندین جایزه «ام-تیوی» و «جایزه موسیقی آمریکا» را به خود اختصاص داد. گروه تورهای بسیاری گذاشت، به تنهایی در توری موسوم به «شامگاهی با متالیکا» با گروه گانز ان روزز یا در فستیوال‌های متعدد به اجرای برنامه پرداخت. متالیکا آلبوم سیاه و همچنین ترانه‌های دیگر را به میان مردم برد. همچنین در سال ۱۹۹۲ به همراه گانز ان روزز و هنرمندان بسیاری مانند دیوید بویی و التون جان در کنسرت بزرگداشت فردی مرکوری به اجرا پرداخت.

(۱۹۹۹–۱۹۹۴) بارگذاری، بازبارگذاری، گاراژ، اِس اَند اِم

[ویرایش]

Load , Reload , Garage Inc, S&M
پنج سال طول کشید که آلبوم بعدی متالیکا منتشر شد. آلبومی با نام بارگذاری که طولانی‌ترین آلبوم متالیکا تا آن زمان بود. این آلبوم شامل ۱۴ آهنگ بود و تمامی ظرفیت موجود بر روی سی‌دی را پر کرد. این آلبوم و نیز آلبوم بعدی بازبارگذاری که در سال ۹۷ منتشر شد، تولیدکنندگان مشترک داشتند و هر دو آلبوم با هم نوشته و تقریباً هم‌زمان ضبط شد و ادامه‌دهنده راهی بود که با «آلبوم سیاه» آغاز شد. از لحاظ موسیقی پر محتوا و کوبنده، ترانه‌ها رها، قدرتمند و التقاطی بودند، منصفانه نیست اگر بگوییم متالیکا تغییر زیادی کرد؛ چراکه گروه همان گروهی است که «همه‌شان را بکش» و «…و عدالت برای همه» را ضبط کرده ولی دوقلوهای لود، متالیکایی را نشان می‌دهد که دوران «فقط نگرش، فقط سرعت» را پشت سر گذاشته و به نگرش «خودت باش» بازگشته است.

با به پایان رسیدن تورهای پی در پی «لود» و «ریلود» و احتمالاً پایان این مرحله از متالیکا کاملاً طبیعی است که گروه تا حدی درون‌نگر شود. درحالی‌که آلبوم‌های لود از لحاظ شعر بخش قابل توجهی از آنچه را که در درون ماست، به شکلی عاطفی و ناخداگاه منتشر می‌کرد، اما زمان آن می‌رسید که به درون آنچه که این گروه را ساخته بود نگریسته شود.

هیچ بازتابی بهتر از تأثیراتش، متالیکا را، متالیکا نمی‌سازد. مانند ۱۹۸۱ که آغاز به کار کردند و ۱۹۸۴ با «بازدید دوباره از گاراژ» و «بازدیدی دوباره-دوباره از گاراژ» در ۱۹۸۷، گروه به گاراژ بازگشت؛ متالیکا همواره گروه گاراژی بوده و هست. خواه در زیرزمین کرک یا رستوران جیسون یا در دخمه لارس و خواه بر روی صحنه و مقابل ۵۰۰۰۰ تماشاچی، متالیکا همیشه همان ترانه یا ردیف را می‌نوازد که جایی در کنار جاده می‌نوازد، که جایی در کنار جاده، آن‌ها را یاری کرده بود.

گروه تا به حال دو پروژه «گاراژی» به صورت «طرف دوم» منتشر کرده و در حقیقت پروژه‌های «روزهای گاراژ» چنان قابل جمع‌آوری و کمیاب شده‌اند که نسخه نه چندان خوب آن‌ها با قیمت‌های سرسام‌آور به فروش می‌رسد. گروه ۱۱ ترانه جدید را انتخاب کرده و سومین پروژه «گاراژی» خود را باز هم با همراهی باب راک ضبط کرد. آلبوم به درستی «گاراژ الحاقی» نام گرفت چرا که تمام ترانه‌های گاراژی قبلی را همراه با ۱۱ ترانهٔ جدید در خود داشت.

متالیکا به‌همراهی ارکستر سانفرانسیسکو در سال ۱۹۹۹ آلبوم زنده اِس اَند اِم را به رهبری مایکل کیمن منتشر کرد. آلبوم به سرعت در مکان دوم جدول‌ها جای گرفت.

مناقشه با نپستر (۲۰۰۱–۲۰۰۰)

[ویرایش]

در سال ۲۰۰۰ گروه سایت «نپستر» (یک سرویس فایل اشتراکی اینترنتی که به اعضا اجازه می‌داد از کامپیوترهای یکدیگر موسیقی دانلود کنند) را به علت نقض قانون حق تاًلیف به دادگاه کشاند. اما چندی بعد شکایت خود را پس گرفت، شاید بیشتر به‌خاطر تأثیر بدی که بر جای گذاشته بود. ترانه «ناپدید می‌شوم» که برای موسیقی فیلم «مأموریت غیرممکن ۲» نوشته شده بود یکی از ترانه‌های این دوره است. در ژانویه سال ۲۰۰۱ جیسون نیوستد اعلام کرد که از گروه کناره‌گیری کرده است و در آوریل همان سال، درست بعد از شرکت در جوایز، آلریک و همت به استودیو رفتند تا کار بر آلبوم بعدی را آغاز کنند و هتفیلد مسئولیت گیتار بیس را به عهده گرفت. اما در اول اوت تمامی برنامه‌های ضبط و دیگر برنامه‌های گروه قطع شد و جیمز هتفیلد برای ترک اعتیاد خود به الکل، به مرکز ترک اعتیاد مراجعه کرد.

رابرت تروهیلو

خشم مقدس (۲۰۰۵–۲۰۰۳) (ST Anger)

[ویرایش]

پس از بهبودی جیمز هتفیلد، «باب راک» جای خالی «نیوستد» را در جلسه‌های ضبط آلبوم پر کرد و در نتیجه گروه پس از ۳ سال آلبوم جدید خود را به بازار عرضه کرد. اسم آلبوم خشم مقدس می‌باشد که دارای نقدهای دوگانه بوده و آلبومی قابل بحث است. این آلبوم از ۱۱ ترانه تشکیل شده است و برای اولین بار در تاریخ هنری متالیکا دارای گیتار سولو نمی‌باشد.

ورود رابرت تروهیو

[ویرایش]

در تاریخ ۵ فوریه ۲۰۰۳ رابرت تروهیو رسماً به عنوان نوازنده گیتار بیس جدید متالیکا معرفی می‌شود و به همراه گروه در تور دیوانه‌وار عصبانی از دنیا آغاز به کار می‌کند.

هتفیلد و همت در حال اجرا، لندن (۲۰۰۸)

آهنربای مرگ (جاذبه مرگ)(۲۰۱۰–۲۰۰۶) (Death magnetic)

[ویرایش]

در سال ۲۰۰۸ و پس از ۵ سال متالیکا آلبوم آهنربای مرگ را با تهیه‌کنندهٔ جدیدشان ریک روبین منتشر کرد که اولین آلبوم آن‌ها است که به‌همراه رابرت تروهیو ضبط شده بود و پنجمین آلبومی بود که در صدر جدول پرفروشترین‌ها قرار گرفت، که خود رکوردی برای متالیکا به حساب می‌آمد. متالیکا با این آلبوم بازگشت به ریشه خود یعنی ترش متال کرده است و با آهنگ‌های طولانی و سولوهای خشن و ریتم تند به موسیقی سال‌های دهه ۸۰ میلادی خود برگشته است. در سال ۲۰۰۹ متالیکا رسماً وارد تالار مشاهیر راک اند رول شد و پس از آن در تور کنسرت تبلیغاتی آلبوم جدیدشان به نام تور مغناطیسگر دنیا (World Magnetic Tour) شرکت کردند.

متالیکا برای اولین بار به همراه اسلیر، مگادث و انترکس در قالب سری فتیوال سونیسفیر در بلغارستان و رومانی و ترکیه شرکت کرد.

پس از گذشتن بیش از دو سال در تاریخ ۲۱ نوامبر ۲۰۱۰ در ملبورن استرالیا تور مغناطیسگر دنیا به پایان رسید.

متصل… به خودتخریبی (۲۰۰۸–۲۰۱۶) (Hardwired... To self-Destruct)

[ویرایش]

متصل… به خودتخریبی (به انگلیسی: Hardwired... To Self-Destruct) دهمین آلبوم استودیویی گروه موسیقی هوی متال آمریکایی، متالیکا، است که در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۶ منتشر شد. این آلبوم اولین آلبوم متالیکا در هشت سال گذشته و بعد از آلبوم آهنربای مرگ است و این یعنی طولانی‌ترین زمان بین انتشار دو آلبوم توسط آنها. این اولین آلبوم متالیکا است که کرک همت، گیتاریست گروه که در سال ۱۹۸۳ به متالیکا ملحق شد در نوشتن ترانه‌های آن مشارکت ندارد. دلیل آن هم توسط خود کرک همت این‌گونه بیان شده که تلفن همراه خود را گم کرد در حالی که بسیاری از ایده‌ها برای آلبوم جدید در آن قرار داشت. متالیکا پس از انتشار آلبوم متصل… به خودتخریبی (Hardwired... To Self-Destruct) اجرایی زنده و مشترک به‌همراه لیدی گاگا از ترانه "Moth Into Flame" در پنجاه و نهمین مراسم جوایز گرمی سال ۲۰۱۷ داشت که علاوه بر اینکه ورود متالیکا به روی صحنه از سوی مجری اعلام نشد و میکروفون جیمز هتفیلد خواننده گروه با مشکل عدم پخش صدا مواجه شد واکنشی شدید و انتقادی را نیز از سوی طرفداران گروه در اینستاگرام، فیسبوک گروه و شبکه‌های اجتماعی به دلیل اجرا با لیدی گاگا در پی داشت.

در تابستان ۲۰۱۳ متالیکا تور تابستانی ۲۰۱۳ را اجرا کرد و در جریان این تور در ۷ قاره آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، آفریقا، آسیا، اروپا، اقیانوسیه و جنوبگان به اجرا پرداخت و تبدیل به اولین گروهی شد که در هر ۷ قاره جهان اجرای زنده داشته است.[۳۹][۴۰]

اعضا

[ویرایش]

اعضای کنونی

[ویرایش]

اعضای پیشین

[ویرایش]

خط زمان

[ویرایش]

دیسکوگرافی

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Pereira, Alyssa (August 12, 2016). "Metallica's Black Album turns 25: Here's how local record stores reacted to its sales in 1991". San Francisco Chronicle. Archived from the original on April 21, 2018. Retrieved April 20, 2018.
  2. ↑ "Band History". Metallica official website. Archived from the original on October 30, 2015. Retrieved April 20, 2018.
  3. ↑ Lee, Cosmo (May 7, 2007). "Get Thrashed: The Story of Thrash Metal". Stylus Magazine. Archived from the original on February 9, 2013. Retrieved January 3, 2008.
  4. ↑ https://www.guinnessworldrecords.com/news/2013/12/metallica-become-first-band-to-play-on-seven-continents-with-antarctica-gig-53609
  5. ↑ Savage, Mark (February 14, 2018). "Metallica to get 'Nobel Prize of music'". BBC. Archived from the original on August 8, 2020. Retrieved March 23, 2018.
  6. ↑ "Metallica – 100 Greatest Artists". Rolling Stone. December 3, 2010. Archived from the original on April 23, 2015. Retrieved May 12, 2017.
  7. ↑ Trust, Gary; Caulfield, Keith (March 21, 2014). "Eminem Marks Sales, Hot 100 Milestones". Billboard. Archived from the original on April 10, 2019. Retrieved September 7, 2014.
  8. ↑ Caulfield, Keith (July 7, 2017). "Billboard 200 Chart Moves: Metallica's 'Hardwired' Hits 1 Million Sold in the U.S." Billboard. Archived from the original on July 9, 2017. Retrieved July 7, 2017.
  9. ↑ Stern, Lauren (August 6, 2012). "Metallica – Best Band Logos". LoudWire. Archived from the original on October 9, 2017. Retrieved October 9, 2017.
  10. ↑ Kimmy, Jimmy (December 15, 2016). "How Metallica Created Their Iconic Logo". YouTube. Archived from the original on April 4, 2017. Retrieved October 9, 2017.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ "Metallica Timeline Early 1981 – Early 1982". MTV. Archived from the original on March 15, 2009. Retrieved May 28, 2009.
  12. ↑ "History – Metallica". Metallica. Archived from the original on April 1, 2020. Retrieved March 2, 2020.
  13. ↑ "1981: Events". Metallica.com. Archived from the original on June 23, 2009. Retrieved December 26, 2009.
  14. ↑ Polcaro, Rafael (January 5, 2018). "Lars Ulrich tells how they chose the name Metallica for the band". Rockandrollgrage.com. Archived from the original on May 3, 2019. Retrieved May 3, 2019.
  15. ↑ Saulnier, Jason (January 4, 2012). "Lloyd Grant Interview". Music Legends. Archived from the original on March 23, 2016. Retrieved May 6, 2013.
  16. ↑ "Metallica Timeline March 14, 1982 – July 6, 1982". MTV. Archived from the original on April 11, 2009. Retrieved May 28, 2009.
  17. ↑ Dome, Malcolm (February 23, 1984). "Anthrax: Fistful Of Metal". Kerrang!. Vol. 62. p. 8.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ ۱۸٫۳ ۱۸٫۴ "Metallica Timeline Fall 1982 – April 16, 1983". MTV. Archived from the original on December 27, 2008. Retrieved May 31, 2009.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ (Pillsbury 2006، ص. 2)
  20. ↑ (Christe 2003، ص. 86)
  21. ↑ Cecolini, Vinny (November 1998). "Foreclosure of a Team". Metal Hammer.
  22. ↑ "Anthrax;". Metallipromo.com. December 24, 2010. Archived from the original on October 2, 2013. Retrieved March 18, 2013.
  23. ↑ "Dave Mustaine: James Hetfield Is Jealous of Me". Blabbermouth.net. September 21, 2004. Archived from the original on January 30, 2009. Retrieved May 31, 2009.
  24. ↑ "Interview: Dave Mustaine news". AskMen.com. IGN Entertainment. Archived from the original on December 2, 2008. Retrieved May 31, 2009.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Doe, Bernard. "Megadeth — Love it to Death". Metal Forces. Archived from the original on October 2, 2013. Retrieved June 16, 2012.
  26. ↑ Whitburn, Joel. Top Pop Albums (2001): 578
  27. ↑ Lepage, Mark (October 31, 2009). "Metal metamorphosis". Ottawa Citizen. Archived from the original on December 28, 2014. Retrieved June 12, 2013.
  28. ↑ "Metallica Timeline May 10–27, 1983 – July 27 – September 3, 1983". MTV. Archived from the original on January 13, 2009. Retrieved May 30, 2009.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ "Metallica Timeline October–December 1983 – August 1984". MTV. Archived from the original on January 15, 2009. Retrieved May 30, 2009.
  30. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Charts وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  31. ↑ McIver, Joel (2009). To Live Is To Die: The Life and Death of Metallica's Cliff Burton. Omnibus Press. p. 109; 117. ISBN 978-1-906002-24-4.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ ۳۲٫۲ "Metallica Timeline Fall, 1984 – March 27, 1986". MTV. Archived from the original on January 14, 2009. Retrieved June 2, 2009.
  33. ↑ (Christe 2003، ص. 130)
  34. ↑ "Discography – Metallica". Billboard. Archived from the original on June 2, 2009. Retrieved June 2, 2009.
  35. ↑ "Gold & Platinum". RIAA. Archived from the original on July 28, 2013. Retrieved May 26, 2010.
  36. ↑ Huey, Steve. "Metallica: Master of Puppets". Allmusic. Archived from the original on June 2, 2009. Retrieved June 2, 2009.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ "Metallica timeline June 26, 1986 – September 27, 1986". MTV. Archived from the original on December 17, 2007. Retrieved November 16, 2007.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ "Metallica timeline October 1986 – March 1987". MTV. Archived from the original on April 11, 2009. Retrieved November 30, 2007.
  39. ↑ Coleman, Miriam; Coleman, Miriam (2013-12-09). "Metallica Play a Dome in Antarctica". Rolling Stone (به انگلیسی). Retrieved 2020-10-18.
  40. ↑ "Metallica become first band to play on seven continents with Antarctica gig". Guinness World Records (به انگلیسی). 2013-12-11. Retrieved 2020-10-18.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=متالیکا&oldid=40354344»