عبدالحسین اعتبار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عبدالحسین اعتبار
وزیر پست و تلگراف و تلفن
دوره مسئولیت
۹ شهریور ۱۳۳۹ – ۱۵ اردیبهشت ۱۳۴۰
پادشاهمحمدرضا شاه پهلوی
نخست‌وزیرجعفر شریف‌امامی
پس ازامیرقاسم اشراقی
پیش ازهوشنگ سمیعی
وزیر بازرگانی
دوره مسئولیت
۱۳۳۸ – ۱۳۳۹
نخست‌وزیرمنوچهر اقبال
اطلاعات شخصی
زاده۱۲۹۰
بروجرد، ایران
درگذشته۱۳۷۷
خارج از کشور
ملیت ایران
همسر(ان)دختر شاپور بختیار
پیشه، سیاستمدار

عبدالحسین اعتبار (۱۲۹۰ بروجرد – ۱۳۷۷) از کارگزاران اقتصادی و قانونگذاران دوره پهلوی بود.

زندگی‌نامه[ویرایش]

پدرش سید احمد اعتبار (اعتبارالدوله) که از مالکان ثروتمند بروجرد بود و در اواخر دوره قاجار به نمایندگی این شهرستان در مجلس شورای ملی انتخاب شد، او را برای تحصیل راهی اروپا کرد. عبدالحسین پس از تحصیل در رشته‌های اقتصاد و مهندسی راه و ساختمان به ایران بازگشت و مشغول به کارهای دولتی شد. چندی در وزارت دارایی دارای مقامات مختلف بود تا به مقام مدیرکلی رسید. [۱]

در سال ۱۳۲۲ که پدرش وزیر کشاورزی شد، برای پر کردن کرسی او در مجلس در انتخابات مجلس شورای ملی شرکت کرد و به نمایندگی بروجرد انتخاب شد (دوره چهاردهم). در دوره بعد نیز کرسی خود را حفظ کرد.

اعتبار پس از نمایندگی مجلس، رئیس بانک رهنی ایران شد. در سال ۱۳۳۸ در کابینهٔ دکتر منوچهر اقبال مقام وزارت بازرگانی گرفت و در دولت بعدی که جعفر شریف‌امامی تشکیل داد به وزارت پست و تلگراف و تلفن رسید. او در دوران بازنشستگی با دختر شاپور بختیار ازدواج کرد و در ۱۳۷۷ در خارج از کشور درگذشت.

کابینه اول شریف‌امامی

کابینه اول شریف‌امامی
نخست‌وزیر: شریف‌امامی
معاون نخست‌وزیر: محمد سجادی
وزیر مشاور: احمد آرامش
وزیران
ر. وزیر وزارت‌خانه ر. وزیر وزارت‌خانه
۱ محمدرضی ویشکایی وزارت گمرکات و انحصارات ۸ ابوالحسن بهنیا راه و ترابری
۲ صادق امیرعزیزی کشور ۹ طاهر ضیایی صنایع و معادن
۳ عبدالباقی شعاعی دارایی ۱۰ محمدعلی ممتاز دادگستری
۴ حسین قدس نخعی امور خارجه ۱۱ جهانشاه صالح فرهنگ
۵ علی اصغر نقدی جنگ ۱۲ احمدعلی بهرامی کار
۶ جواد آشتیانی بهداری ۱۳ ابراهیم مهدوی کشاورزی
۷ عبدالحسین اعتبار پست، تلگراف و تلفن
وزیران مشاور
ر. وزیر مشاور وزارت مشاور ر. وزیر مشاور وزارت مشاور
۱ محمد سجادی سرپرست امور اقتصادی ۳ احمد آرامش برنامه و بودجه
معاونان نخست‌وزیری
ر. معاون معاونت
۱ اشرف احمدی وزیر مشاور و معاون نخست‌وزیر

پانویس[ویرایش]

  1. عاقلی، باقر (۱۳۸۰). شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران - جلد اول. تهران: نگاه. صص. ۱۳۰ - ۱۳۱.