سوخو اس-۷۰ اوختونیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اس-۷۰ اوخوتنیک
کاربری پهپاد رزمی هم‌پر
کشور سازنده روسیه
تولیدکننده سوخو
نخستین پرواز ۳ اوت ۲۰۱۹[۱]
معرفی ۲۰۲۵[۲]
وضعیت تحت توسعه
کاربر اصلی نیروی هوایی روسیه
ساخته‌شده ۲۰۱۷ تاکنون
تعداد ساخته‌شده ۲ فروند پیش‌نمونه
هزینهٔ برنامه ۱٫۶ میلیارد روبل روسیه[۳]
توسعه‌یافته از میکویان اسکت
سوخو-۵۷
ویدئوهای بیرونی
Russian MoD Okhotnik coverage
Okhotnik's maiden flight در یوتیوب
Extended video of the first test flight در یوتیوب
Okhotnik's fist flight with Su-57 در یوتیوب

سوخو اس-۷۰ اوخوتنیک (روسی: Сухой С-۷۰ "Охотник" 'شکارچی') که هانتر-بی (Hunter-B) نیز نامیده می‌شود،[۴][۵] پهپاد رزمی سنگین شناساگریز روسی است که سوخو و میکویان آن را به‌عنوان یک پروژهٔ هواگرد نسل ششم توسعه می‌دهند.[۶] این هواگرد بی‌سرنشین براساس پهپاد قدیمی‌تر اسکت شرکت میگ،[۷] ساخته شده و برخی از فناوری‌های جنگنده نسل پنجم سوخو-۵۷ را در بر می‌گیرد.[۸][۹] مدتی بعد برنامه‌ریزی شد تا مشابه با برنامه اسکای‌بورگ نیروی هوایی آمریکا، زیر نظر خلبانان سوخو-۵۷ عمل کند.[۱۰][۱۱]

توسعه[ویرایش]

می‌توان گفت اوخوتنیک از سال ۲۰۱۱ یعنی از زمانی که سوخو از طرف وزارت دفاع روسیه برای هدایت برنامه طراحی و ساخت یک پهپاد شناسایی و رزمی جدید انتخاب شد، به‌طور مستمر در حال توسعه است. پهپاد جدید بر اساس داده‌های برنامه قبلی پهپاد رزمی (Mikoyan Skat) توسط کمپانی میگ و سوخو به‌طور مشترک در حال توسعه است. کار توسط انجمن تولید هواپیماهای نووسیبیرسک (NAPO)، بخشی از شرکت سوخو انجام شده‌است. در اسناد این مجموعه، این پهپاد به عنوان «یک هواپیمای بدون سرنشین نسل ششم» مشخص شده‌است.

اولین ماکت برای آزمایش‌ها زمینی در سال ۲۰۱۴ ساخته شد. نمونه اولیه این هواپیمای بدون سرنشین برای اولین بار در ژوئیه ۲۰۱۷ فاش شد که پیکربندی تمام بال این هواپیمای بدون سرنشین را نشان می‌دهد. [نیازمند منبع] در نوامبر ۲۰۱۸، این پهپاد اولین سری تست‌های تاکسی، سرعت و توقف را در حالت کاملاً مستقل در باند کارخانه NAPO انجام داد و در حالت دویدن بر روی باند، به حداکثر سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت رسید.

در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۹، سومین نمونه اولیه قابل پرواز هواپیمای Su-57 (شماره bort 053) با طرح و رنگ استتار دیجیتالی جدید، همراه با تصویری دیجیتالی از اوخوتنیک در بالا و پایین آن و علامت‌های منحصر به فرد در دم عمودی، مشاهده شد. در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۹، اولین نمونه قابل پرواز هواپیمای بدون سرنشین در کارخانه NAPO دیده شد. به گفته مقامات روسی، از Su-57 به عنوان آزمایشگاه پرواز برای آزمایش سیستم‌های هواپیمایی اوخوتنیک استفاده می‌شود.

در اواخر ماه مه ۲۰۱۹، اوخوتنیک یک سری آزمایش‌ها پروازی را انجام داد که طی آن این هواپیمای بدون سرنشین چندین متر بالاتر از باند کارخانه NAPO پرواز کرد.

در ۳ اوت ۲۰۱۹، اوخوتنیک اولین پرواز اصلی خود را انجام داد. این پهپاد حدود ۲۰ دقیقه در ارتفاع ۶۰۰ متری بر فراز مرکز آزمایش پرواز دولتی چکالوف در آختوبینسک پرواز کرد و چندین دور را در اطراف گردش کرد. در ۷ اوت همان سال، وزارت دفاع روسیه ویدئویی از اولین پرواز اوخوتنیک را منتشر کرد.

در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۹، وزارت دفاع روسیه ویدئویی را منتشر کرد که اولین پرواز اوخوتنیک را در کنار جنگنده پنهانکار نسل پنجمی سوخو-۵۷ (به روسی: Сухой Су-۵۷) (نام‌گذاری در ناتو: Felon) نشان می‌دهد. گزارش شده‌است که پهپاد به‌طور مستقل عمل می‌کند و بیش از ۳۰ دقیقه با تعامل با سوخو-۵۷ پرواز می‌کند تا آزمایش رادار جنگنده و محدوده تعیین هدف را برای استفاده از سلاح‌های دوربرد هوایی خارج از برد پدافند هوایی دشمن انجام دهد.

در ۱۲ فوریه ۲۰۲۱، به گفته یک منبع در مجتمع صنایع نظامی، سه نمونه اولیه دیگر در کارخانه هواپیمایی نووسیبیرسک چکالوف در دست ساخت است. مدل دوم یک نسخه اصلاح شده از نمونه اولیه است در حالی که نمونه‌های سوم و چهارم سریال تولید سریال یکسان است. این پیشرفت‌ها و تغییرات مربوط به سیستم‌های تجهیزات رادیو الکترونیکی آنبورد و عناصر ساختاری بستر هوا خواهد بود. سه نمونه اولیه دیگر باید برای آزمایش‌های پرواز در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ آماده باشند. این منبع در مجموعه صنایع نظامی همچنین گفت که این سری اوخوتنیک مجهز به یک نازل مسطح استاندارد خواهد بود تا رد حرارتی و راداری آنها بیشتر کاهش یابد.

طراحی[ویرایش]

طراحی اوخوتنیک بر اساس طرح تمام بال (بال‌دیس) است و شامل استفاده از مواد کامپوزیت و مواد جاذب رادار است که باعث می‌شود هواپیمای بدون سرنشین در هنگام پرواز کمتر دیده شود. وزن آن حدود ۲۰ تن و طول بال آن در حدود ۲۰ متر (۶۵ فوت) است. پیشران این هواپیمای بدون سرنشین یک موتور توربوفن بنام ساترن AL-31F که این موتور در هواپیمای جنگنده سوخو Su-27 نیز استفاده می‌شود، یا یک موتور نوع توسعه یافته AL-41F، نصب شده بر روی جنگنده‌های سوخو-۳۵ اس (Su-35S) و نمونه‌های اولیه سوخو-۵۷. اگرچه اولین نازل اگزوز نمونه اولیه معمولی بود و می‌توانست رد راداری هواپیمای بدون سرنشین را افزایش دهد، اما همان‌طور که در یک ماکت در سالنی در نمایشگاه هوایی ماکس(MAKS 2019) نشان داده شد، در نمونه ارتقا یافته آینده می‌توان اگزوز بهبود یافته و همچنین ورودی موتور تغییر یافته را مشاهده کرد. گزارش شده‌است که حداکثر سرعت این هواپیمای بدون سرنشین، هنگام حمل محموله داخلی آن ۱۰۰۰ کیلومتر در ساعت است. به احتمال زیاد اوخوتنیک طوری طراحی شده‌است که بتواند به‌عنوان «پهپاد هم‌پر» (loyal wingman) کنترل شده توسط سوخو-۵۷ عمل می‌کند. این هواپیما از نظر شکل ظاهری شباهت زیادی به پهپاد لاکهید مارتین آرکیو-۱۷۰ سنتینل دارد. در دسامبر ۲۰۱۱، نیروهای ارتش ایران توانسته بودند که با هک کردن سامانهٔ کنترل یک آرکیو-۱۷۰ و در اختیار گرفتن کنترل آن، پهپاد مزبور را کاملاً سالم در ایران به زمین بنشانند. گمان می‌رود مهندسان روسی توانسته‌اند به فناوریهای آرکیو-۱۷۰ هک شده توسط ایران دسترسی داشته باشند.[نیازمند منبع]

مشخصات (Sukhoi S-70)[ویرایش]

داده‌ها از Sputnik,[۱۲] TASS,[۱۳] Ainonline[۱۴]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: none
  • پهنای بال: ۲۰ متر (۶۵ فوت)
  • وزن خالی: ۲۰٬۰۰۰ کیلوگرم (۴۴٬۰۹۲ پوند) not verified
  • پیشرانه هواگرد: 1 عدد Saturn AL-31F or AL-41F, ۱۲۳–۱۴۷ کیلونیوتن (۲۸٬۰۰۰–۳۳٬۰۰۰ پوند-نیرو) با پس‌سوز

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۱٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت (۶۲۱ مایل بر ساعت؛ ۵۴۰ گره)
  • بُرد: ۶٬۰۰۰ کیلومتر (۳٬۷۲۸ مایل؛ ۳٬۲۴۰ مایل دریایی)

جنگ‌افزار

  • 2 internal weapons bays for up to 2,000 kg of guided and unguided ammunition

جستارهای وابسته[ویرایش]

توسعه مرتبط

هواگردهای با نقش، پیکربندی و دوره مشابه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام First flight وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. ↑ "Batch deliveries of Okhotnik drones expected to begin in 2025". airrecognition.com. 29 August 2019. Retrieved 15 September 2019.
  3. ↑ "В США российский "Охотник" назвали выдумкой". lenta.ru. 10 June 2018. Retrieved 12 January 2019.
  4. ↑ «Russian combat UAV Sukhoi S-70 Okhotnik made first flight | August 2019 Global Defense Security army news industry | Defense Security global news industry army 2019 | Archive News year». www.armyrecognition.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۲۳.
  5. ↑ "Sukhoi S-70 Okhotnik-B". globalsecurity.org. Archived from the original on 3 January 2019. Retrieved 18 February 2019.
  6. ↑ "Новые детали НИР "Охотник-Б" и проекта беспилотного летательного аппарата С-70". bmpd.livejournal.com. 30 July 2017. Archived from the original on 8 November 2017. Retrieved 18 February 2019.
  7. ↑ "RSK MiG will work together with Sukhoi on a future unmanned combat air vehicle (UCAV), using experience gained on its Skat programme". فلایت گلوبال. 11 August 2011. Retrieved 6 June 2019.
  8. ↑ "Источник: системы БПЛА "Охотник" испытывают на Су-57". تاس. 29 January 2019. Archived from the original on 31 January 2019. Retrieved 12 February 2019.
  9. ↑ «How Good Is Russia's New Sukhoi S-70 Okhotnik-B "Hunter" Stealth Drone? | The National Interest». web.archive.org. ۲۰۲۰-۱۱-۱۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ نوامبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۲۳.
  10. ↑ Hollings، Alex. «Russia is testing its own 'loyal wingman' drone for its Su-57 stealth fighter». Business Insider (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۲۳.
  11. ↑ Dubois, Gastón (2021-12-14). "S-70 Okhotnik: news from the Russian Loyal Wingman". Aviacionline.com (به اسپانیایی). Retrieved 2023-04-23.
  12. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Sukhoi Okhotnik specs وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  13. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Flight testing وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  14. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ainonline وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سوخو_اس-۷۰_اوختونیک&oldid=38183598»