سل (کلوئید)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سُل (به انگلیسی: Sol)، یک محلول کلوئیدی از ذرات جامد بسیار ریز در محیط‌های مایع همگن می‌باشد.[۱] سول‌ها کاملاً پایدار هستند و نشان‌دهندهٔ اثر تیندال (به انگلیسی: Tyndall effect) می‌باشند. نمونه‌هایی از سول‌ها عبارتند از: خون، جوهر رنگ، و مایعات سلولی.

سول‌های مصنوعی ممکن است توسط پراکندگی یا تراکم تهیه گردند. تکنیک‌های پراکندگی عبارتند از سنگ‌شکنی جامد به ابعاد کلوئیدی با استفاده از آسیاب توپ و روش قوس بردیگ (به انگلیسی: Bredig's arc method). پایداری سول‌ها ممکن است با استفاده از عوامل پراکنده حفظ شود.

سول‌ها معمولاً در تهیه سول ژل استفاده می‌شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Brown, Theodore (2002). Chemistry: the central science. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall. ISBN 0-13-066997-0.