بیت گارمه
گرمیان، ( پارسی میانه : Garamig / Garamīkān / Garmagān، پارسی نو / کردی : Garmakan، سریانی کلاسیک: ܒܝܬ ܓܪܡܐ Bêṯ Garmē ، [۱] لاتین و یونانی : Garamaea ) منطقه ای تاریخی در اطراف شهر کرد نشین کرکوک در شمال عراق است. در جنوب شرقی رودخانه زاب کوچک ، جنوب غربی کوه های شهرزور ، شمال شرقی کوه های دجله و حمرین واقع شده است ، اگرچه گاهی اوقات شامل قسمت هایی از جنوب غربی کوه های حمرین و شمال غربی رودخانه سیروان است .
نام "بت گرمائی" یا "بت گرمه" ممکن است منشأ سریانی داشته باشد که به معنای "خانه استخوان ها" است ، که تصور می شود مرجع استخوان های هخامنشیان ذبح شده پس از نبرد قاطع بین اسکندر بزرگ و داریوش سوم در دشت های بین زاب بالا و رودخانه سیروان باشد. با این حال ، طبق گفته مایکل جی مورونی ، این نام به نام یک قوم ، احتمالاً یک قبیله پارسی گرفته شده است. [۲]
این منطقه یک استان ، گرمکان ، تحت ساسانیان بود. مرکز این استان متروک شهری به نام Karkha D'Beth Slokh (در حال حاضر کرکوک) بود و تا قرن چهاردهم که منطقه توسط تیمورلنگ تسخیر شد ، دارای جمعیت قابل توجهی از آشوریان نسطوری بود.
در حال حاضر این منطقه شامل استان های کرکوک و صالح الدین و دیاله و واسط و شهر های کرکوک و طوزخورماتو و خانقین و بدره می شود. اکثریت اهالی این منطقه کرد ها هستند و به زبان کردی کلهری و کردی سورانی تکلم می کنند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Thomas A. Carlson et al., "Beth Garmai – ܒܝܬ ܓܪ̈ܡܝ ” in The Syriac Gazetteer last modified 14 January 2014, http://syriaca.org/place/33.
- ↑ Morony 1989a.
- Wilmshurst, David (2000). The Ecclesiastical Organisation of the Church of the East, 1318–1913. Louvain: Peeters Publishers. ISBN 9789042908765.
- Morony, Michael (1989a). "BĒṮ GARMĒ". Encyclopaedia Iranica, Vol. IV, Fasc. 2. p. 187.
- Morony, Michael (1989b). "BĒṮ SELŌḴ". Encyclopaedia Iranica, Vol. IV, Fasc. 2. p. 188.