آموت در جهان مردگان میزیست و در پای ترازوی عدالتی که در تالار دو حقیقت در سرای اوزیریس قرار داشت مینشست.[۴] هنگامی که فردی میمرد، آنوبیس او را به آن مکان میبرد.[۴] درآنجا فرد مرده مورد آزمون قرار میگرفت تا معلوم شود میتواند به جهان پس از مرگ وارد شود یا خیر.[۱] مهمترین این آزمونها «مراسم توزین قلب» بود که در طی آن، قلب فرد مرده را بر روی یک کفهٔ ترازو و در کفهٔ دیگر آن پَر حقیقت را قرار میدادند.[۱] این پر متعلق به سربند ماعت، الههٔ حقیقت بود[۴] و قلب نیز بنا بر باور مصریان باستان، جایگاه روح بهشمار میرفت.[۳] اگر فرد مرده زندگیای نیک را گذرانده بود قلبش در تعادل با پر میایستاد و او اجازهٔ ورود به دنیای پس از مرگ را مییافت[۱] اما اگر کفهٔ ترازو پایینتر از کفهٔ پر حقیقت میایستاد نشانهٔ ناپاکی و گناهآلود بودن قلب آن شخص بود.[۳] در این زمان آموت که در پای ترازو نشسته بود قلب فرد بدکار را میبلعید و آن شخص دیگر هرگز نمیتوانست وارد دنیای پس از مرگ شود.[۱][۴]