پرش به محتوا

کوری اخلاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
HD1400 (بحث | مشارکت‌ها)
۱۳ ویرایش‌ها
ایجاد شده به‌واسطهٔ ترجمهٔ صفحهٔ «Moral blindness»
برچسب‌ها: افزودن پیوند به صفحه ابهام‌زدایی جمع عربی واژگان فارسی پیوندهای ابهام‌زدایی [محتوا] [محتوا ۲]
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۷


کوری اخلاقی که به عنوان نابینایی اخلاقی نیز شناخته می شود، ناتوانی موقت یک فرد در دیدن جنبه اخلاقی تصمیمی که می گیرد، تعریف شده است. این رفتار اغلب به خاطر عوامل بیرونی است که باعث می شوند فرد قادر به دیدن جنبه غیراخلاقی رفتار خود در آن موقعیت خاص نباشد. [۱]

در حالی که مفهوم کوری اخلاقی (و به طور گسترده تر، این غیراخلاقی) ریشه در فلسفه باستان دارد، [۲] [۳] ایده کوری اخلاقی پس از وقایع جنگ جهانی دوم ، به ویژه هولوکاست رایج شد. [۴] این منجر به تحقیقات بیشتر توسط روانشناسان و برخی یافته های شگفت آور (به ویژه توسط استنلی میلگرام و فیلیپ زیمباردو ) در مورد رفتار انسان در زمینه هایی مثل تعصب قدرت و اطاعت شد. [۱]

کوری اخلاقی به عنوان یک نگرانی درحوزه هایی مانند سازمان های تجاری و سیستم های حقوقی شناسایی شده است. [۵] [۶]

بررسی اجمالی

کوری اخلاقی پدیده‌ای است که در آن افراد با توانایی‌های استدلال اخلاقی کافی به طور موقت نمی‌توانند دلیل را ببینند و منطقی فکر کنند که باعث می‌شود رفتارهایی مغایر با ارزش‌های اخلاقی واقعی خود داشته باشند. این رفتار می تواند ناشی از موقعیت متفاوت یا عوامل دیگر باشد. کوری اخلاقی معمولاً مستلزم مورد زیر است: افراد باید از باورهای اخلاقی ذاتی خود منحرف شوند و این انحراف باید موقتی و ناخودآگاه باشد یعنی افراد آگاه به رفتار غیراخلاقی خود در آن زمان نیستند . [۱] [۷]

علاقه به ایده کوری اخلاقی پس از آیشمن در اورشلیم از هانا آرنت افزایش یافت. گزارشی درباره ابتذال شر [۴] که در مورد آدولف آیشمن ، که یک سرباز آلمانی-اتریشی نازی مسئول تبعید یهودیان به اردوگاه‌های کشتار بود و در نتیجه نقش مهمی در هولوکاست داشت. [۸]

ایده‌های کوری اخلاقی و « ابتذال شر » بر حوزه روان‌شناسی نیز تأثیر گذاشت و منجر به مطالعات قابل‌توجهی در دهه 70 شد، مانند مطالعات اطاعت توسط استنلی میلگرام و آزمایش زندان استانفورد توسط فیلیپ زیمباردو. این مطالعات به تأثیر قدرت بر اطاعت و رفتار فردی پرداختند. [۱]

تحقیقات بعدی به کوری اخلاقی فراتر از جنایات جنگی و نسل کشی پرداخته است. این ایده برای مطالعه رفتار افراد در حوزه‌های متنوعی مانند رفتار سازمانی و سلامت روان گسترش یافته است. [۵] [۹] [۱۰]

خاستگاه ها و نظریه های اولیه

ریشه در فلسفه

خاستگاه مفهوم کوری اخلاقی در فلسفه نهفته است و می توان ریشه ایده آن را در فیلسوفان یونان باستان مانند سقراط که از روشنفکری اخلاقی صحبت کرد، افلاطون که در مورد احساسات مبهم کننده قضاوت های اخلاقی صحبت کرد و ارسطو که برای اولین بار از اصطلاح اخلاق برای این رشته ی فلسفه اخلاق استفاده کرد، جستجو کرد. . [۲] رهبران معنوی اولیه مانند بودا و کنفوسیوس نیز در گفتارهای خود در مورد رفتار اخلاقی صحبت کردند، اگرچه آن صحبت ها ماهیت تجویزی بیشتری داشتند. [۳] همچنین مشارکت های عصرمدرن به قضاوت اخلاقی که از سوی فیلسوفان غربی مانند دکارت ، لاک ، هیوم و کانت در حدود قرن هفدهم و هجدهم [۱۱] [۱۲] و فیلسوفان معاصر مانند جی. مور ، که در کتاب اصول اخلاقی خود درباره «تعریف ناپذیری خیر» صحبت می کند، انجام شد. [۱۳]

اخلاق هنجاری به دنبال تعریف درستی یا نادرستی یک عمل است. دو دیدگاه متضاد که در این زمینه توسعه یافته اند عبارتند از :

اخلاق وظیفه گرا که اخلاقی بودن یک عمل به تناسب آن با توجه به قواعد بستگی دارد.

نتیجه گرایی در جایی که اخلاقی بودن یک عمل به نتایج آن بستگی دارد.

این دیدگاه ها اغلب در پاسخ به مشکل تریلی گرین منعکس می شوند.[۱۴]

در روانشناسی

کوری اخلاقی به طور مشترک در بین فلسفه و روانشناسی با مطالعات تجربی اخلاق که به دهه 1890 بازمی‌گردد مورد مطالعه قرار گرفته است. تمرکز بر رویکرد هنجاری به رفتار اخلاقی، منجر به تحقیقاتی با تمرکز بر زمینه شناختی و رشدی شد. پیاژه نظریه برجسته خود را در مورد رشد شناختی در سال 1936 ارائه کرد که کولبرگ آن را تا رسیدن به نظریه سه مرحله رشد اخلاقی در سال 1958 توسعه داد . بعداً، در سال 1982، جیمز رست مدل تأثیرگذار چهار مؤلفه اخلاقی (FCM) خود را منتشر کرد که در آن چهار مرحله متمایز را شناسایی کرد که رفتار غیراخلاقی می‌تواند از آن‌ها ناشی شود: حساسیت اخلاقی، قضاوت اخلاقی، انگیزه اخلاقی و اجرای اخلاقی. [۱۴] این مدل به منظور تبیین پیچیدگی پشت رفتار اخلاقی بود. شایستگی در یک مرحله به معنای شایستگی در مرحله دیگر نیست، بنابراین رفتار غیراخلاقی ممکن است در نتیجه شکست در هر مرحله باشد. [۱۵] تمرکز شناختی فوق در تضاد با برخی از رفتارهای مشاهده شده بود. حوزه اخلاق رفتاری سرانجام برای مطالعه چگونگی واکنش مردم به معضلات اخلاقی پدید آمد. [۱۴]

تحقیق های نظری و تجربی در روانشناسی

محرک اصلی تحقیق های مدرن در مورد کوری اخلاقی، احساس های پس از جنگ جهانی دوم نسبت به افرادی مانند آدولف آیشمن (مسئول نسل کشی در رژیم نازی در طول هولوکاست) است. دستگیری و محاکمه بعدی او در سال 1961 باعث شد که بسیاری از ناظران درباره ماهیت و ظاهر معمولی او اظهار نظر کنند که به نظر می رسید در تضاد با رفتار "شیطانی" او باشد. هانا آرنت که محاکمه را برای نیویورکر پوشش می داد، اصطلاح " ابتذال شر " را با اشاره به آیشمن ابداع کرد، زیرا در طول محاکمه، آیشمن نه پشیمان شد و نه مسئولیتی را پذیرفت، او ادعا کرد آنچه را که به او گفته شده انجام داده است. این ماجرا بر محققانی مانند میلگرام برای مطالعه رفتار فردی در پاسخ به اطاعت از قدرت تأثیر گذاشته است. [۱] [۱۶] [۱۷]

میلگرام در مطالعه ها اطاعت خود در سال‌های 1961-1962، آزمودنی‌هایی داشت که فکر می کردند با کشیدن کلید به شرکت‌کننده دیگری که در واقع هم‌پیمان آزمایش‌کنندگان بود، شوک الکتریکی وارد می کنند. این مطالعه ها برای پاسخ به سوال هایی از این قبیل طراحی شده بود: «آیا ممکن است آیشمن و میلیون‌ها همدستانش در هولوکاست فقط از دستورات پیروی کنند؟ آیا می‌توانیم همه آنها را شریک جرم بنامیم؟» در کمال تعجب بسیاری از افراد، 65 درصد از افراد مطالعه اولیه، کلیدی را کشیدند که حداکثر ولتاژ 450 ولت را می داد. [۱۸]

بعداً در سال 1971، زیمباردو در آزمایش خود در زندان استنفورد نشان داد که چگونه "افراد خوب به شیوه های بیمارگونه رفتار می کنند که با طبیعت آنها بیگانه است". [۱] دانشجویان مرد در مقطع کارشناسی در استنفورد به عنوان نگهبان یا زندانی در یک محیط شبیه سازی شده زندان منصوب شدند. این آزمایش برای این طراحی شد که ببیند آزمودنی‌ها تا چه حد برای درونی کردن نقش‌های خود و اطاعت از دستورات بیرونی پیش می‌روند و بعداً برخی نگرانی‌های اخلاقی را در مورد ماهیت خود مطالعه مطرح کرد. [۱۹]

پس از این یافته ها، محققان شروع به مطالعه عاملیت اخلاقی ، تمرین آن و عامل های کوری اخلاقی کردند. بندورا در تحقیق خود استدلال کرد که جدایی اخلاقی می تواند از نیروهای مختلف (فردی، موقعیتی یا نهادی) ناشی شود، همراه با مکانیسم هایی مانند انتشار مسئولیت و تقسیم بی ارتباط وظایف می تواند منجر به رفتار غیراخلاقی شود. [۲۰] [۱] [۲۱]

تحقیق های جدیدتر منجر به توسعه مفهوم "اخلاق محدود" شده است، ایده ای که افراد می توانند به طور ناخواسته در مورد رفتار خود و همچنین قضاوت رفتار دیگران غیراخلاقی باشند؛ چیزی که آنها ممکن است تنها با تأمل بیشتر روی رفتار خود متوجه آن شوند. [۲۲] [۲۳] [۲۴] مطالعات در مورد فردیت غیراخلاقی همچنین به نقش هنجارهای اجتماعی و نگاه ما به رفتار غیراخلاقی دیگران پرداخته است. [۲۵] [۲۶]

برنامه های کاربردی و ایده های مرتبط

کوری اخلاقی در حوزه‌های مختلفی فراتر از جنایت های جنگی، سیاسی و اداری مورد مطالعه و اعمال قرار گرفته است. حوزه اصلی کاربرد با تحقیق هایی در زمینه مدیریت و رفتار سازمانی است که به طیف گسترده ای از موضوع هایی مانند تخلفات شرکتی، اخلاق تجاری و عدم مشارکت اخلاقی در کار نگاه می کند. [۹] [۵] قانون و عدالت حوزه دیگری است که کوری اخلاقی، به ویژه در مورد وکلا، به عنوان یک نگرانی تلقی می شود. [۲۷] [۶] برخی تحقیق ها همچنین به روان‌پریشی به عنوان نوع خاصی از کوری اخلاقی اشاره کرده‌اند، اگرچه یافته‌ها قطعی نیستند. [۱۰]

این زمینه همچنین برای مطالعه ایده‌های گسترده‌تری مانند نقاط کور اخلاقی (بیش از حد برآورد کردن توانایی برای عمل اخلاقی)، فرسایش اخلاقی (کاهش تدریجی اخلاق در طول زمان)، [۲۶] و محو شدن اخلاقی (زمانی که نگرانی‌های اخلاقی در مورد یک موقعیت وجود دارد در حین تصمیم گیری محو می شود)[۲۸] گسترش یافته است.

همچین ببینید

منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ Palazzo, Guido; Krings, Franciska; Hoffrage, Ulrich (2012-09-01). "Ethical Blindness". Journal of Business Ethics (به انگلیسی). 109 (3): 323–338. doi:10.1007/s10551-011-1130-4. ISSN 1573-0697. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:02» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Oberhelman, David D. (June 2001). "Stanford Encyclopedia of Philosophy2001311Principal Editor, Edward N. Zalta. Stanford Encyclopedia of Philosophy. Stanford, CA: The Metaphysics Research Lab, Center for the Study of Language and Information, Stanford University 1999; updated every three months. Internet URL: http://plato.stanford.edu, ISSN: 1095-5054 Gratis Last visited: May 2001". Reference Reviews. 15 (6): 9–9. doi:10.1108/rr.2001.15.6.9.311. ISSN 0950-4125. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:0» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Tucker, John A. (2015-02-03), "Japanese Neo-Confucian Philosophy", The Oxford Handbook of Japanese Philosophy, Oxford University Press: 272–290, ISBN 978-0-19-994572-6, retrieved 2020-11-30 خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:3» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Burin, Frederic S.; Arendt, Hannah (March 1964). "Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil". Political Science Quarterly. 79 (1): 122. doi:10.2307/2146583. ISSN 0032-3195. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:4» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Barsky, Adam (2011-06-16). "Investigating the Effects of Moral Disengagement and Participation on Unethical Work Behavior". Journal of Business Ethics (به انگلیسی). 104 (1): 59. doi:10.1007/s10551-011-0889-7. ISSN 1573-0697. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:5» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Eldred, Tigran (2012-09-28). "Prescriptions for Ethical Blindness: Improving Advocacy for Indigent Defendants in Criminal Cases". Rutgers Law Review (به انگلیسی). Rochester, NY. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:6» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  7. ↑ de Klerk, J. J. (2017-04-01). "Nobody is as Blind as Those Who Cannot Bear to See: Psychoanalytic Perspectives on the Management of Emotions and Moral Blindness". Journal of Business Ethics (به انگلیسی). 141 (4): 745–761. doi:10.1007/s10551-016-3114-x. ISSN 1573-0697.
  8. ↑ "Becoming Eichmann: rethinking the life, crimes, and trial of a "desk murderer"". Choice Reviews Online. 44 (02): 44–1163-44-1163. 2006-10-01. doi:10.5860/choice.44-1163. ISSN 0009-4978.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Bandura, Albert; Caprara, Gian-Vittorio; Zsolnai, Laszlo (2000). "Corporate Transgressions through Moral Disengagement:". Journal of Human Values (به انگلیسی). 6 (1): 57–64. doi:10.1177/097168580000600106. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:7» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Larsen, Rasmus Rosenberg (2020-09-01). "Psychopathy as moral blindness: a qualifying exploration of the blindness-analogy in psychopathy theory and research". Philosophical Explorations. 23 (3): 214–233. doi:10.1080/13869795.2020.1799662. ISSN 1386-9795. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:8» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  11. ↑ Cohon, Rachel (2018), Zalta, Edward N. (ed.), "Hume's Moral Philosophy", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Fall 2018 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2020-11-29
  12. ↑ Hare, John (2019), Zalta, Edward N. (ed.), "Religion and Morality", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Fall 2019 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2020-11-29
  13. ↑ Cooper, Barton C. (1959-01-01). "The Alleged Indefinability of Good". The Journal of Philosophy. 56 (25): 977–985. doi:10.2307/2022719. Retrieved 2020-11-29.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ Bazerman, Max H.; Gino, Francesca (December 2012). "Behavioral Ethics: Toward a Deeper Understanding of Moral Judgment and Dishonesty". Annual Review of Law and Social Science. 8 (1): 85–104. doi:10.1146/annurev-lawsocsci-102811-173815. ISSN 1550-3585. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:1» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  15. ↑ You, Di; Bebeau, Muriel J. (2013-11-01). "The independence of James Rest's components of morality: evidence from a professional ethics curriculum study". Ethics and Education. 8 (3): 202–216. doi:10.1080/17449642.2013.846059. ISSN 1744-9642.
  16. ↑ "Eichmann Trial". encyclopedia.ushmm.org (به انگلیسی). Retrieved 2020-11-30.
  17. ↑ Russell, Nestar John Charles (2011). "Milgram's obedience to authority experiments: Origins and early evolution". British Journal of Social Psychology (به انگلیسی). 50 (1): 140–162. doi:10.1348/014466610X492205. ISSN 2044-8309.
  18. ↑ Blass, Thomas (March 1991). "Understanding behavior in the Milgram obedience experiment: The role of personality, situations, and their interactions". Journal of Personality and Social Psychology (به انگلیسی). 60 (3): 398–413. doi:10.1037/0022-3514.60.3.398. ISSN 1939-1315.
  19. ↑ Bartels, Jared (2019-11-02). "Revisiting the Stanford prison experiment, again: Examining demand characteristics in the guard orientation". The Journal of Social Psychology. 159 (6): 780–790. doi:10.1080/00224545.2019.1596058. ISSN 0022-4545. PMID 30961456.
  20. ↑ Bandura, Albert (1999-08-01). "Moral Disengagement in the Perpetration of Inhumanities". Personality and Social Psychology Review (به انگلیسی). 3 (3): 193–209. doi:10.1207/s15327957pspr0303_3. ISSN 1088-8683.
  21. ↑ Bandura, Albert (2002-06-01). "Selective Moral Disengagement in the Exercise of Moral Agency". Journal of Moral Education. 31 (2): 101–119. doi:10.1080/0305724022014322. ISSN 0305-7240.
  22. ↑ Gino, Francesca (2015-06-01). "Understanding ordinary unethical behavior: why people who value morality act immorally". Current Opinion in Behavioral Sciences. Social behavior (به انگلیسی). 3: 107–111. doi:10.1016/j.cobeha.2015.03.001. ISSN 2352-1546.
  23. ↑ Gino, Francesca (2015-06-01). "Understanding ordinary unethical behavior: why people who value morality act immorally". Current Opinion in Behavioral Sciences. Social behavior (به انگلیسی). 3: 107–111. doi:10.1016/j.cobeha.2015.03.001. ISSN 2352-1546.
  24. ↑ Chugh, Dolly; Bazerman, Max H.; Banaji, Mahzarin R. (2005-04-18), "Bounded Ethicality as a Psychological Barrier to Recognizing Conflicts of Interest", Conflicts of Interest, Cambridge University Press: 74–95, ISBN 978-0-521-84439-0, retrieved 2020-11-30
  25. ↑ Gino, Francesca; Ayal, Shahar; Ariely, Dan (2009-03-01). "Contagion and Differentiation in Unethical Behavior: The Effect of One Bad Apple on the Barrel". Psychological Science (به انگلیسی). 20 (3): 393–398. doi:10.1111/j.1467-9280.2009.02306.x. ISSN 1467-9280.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ Gino, Francesca; Moore, Don A.; Bazerman, Max H. (2008). "See No Evil: When We Overlook Other People's Unethical Behavior". SSRN Electronic Journal. doi:10.2139/ssrn.1079969. ISSN 1556-5068.Gino, Francesca; Moore, Don A.; Bazerman, Max H. (2008). "See No Evil: When We Overlook Other People's Unethical Behavior". SSRN Electronic Journal. doi:10.2139/ssrn.1079969. ISSN 1556-5068. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:2» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  27. ↑ Hall, Katherine (2010), Why good intentions are often not enough: The potential for ethical blindness in legal decision-making (به انگلیسی), Routledge, ISBN 978-0-415-54653-9, retrieved 2020-11-30
  28. ↑ Tenbrunsel, Ann E.; Messick, David M. (June 2004). "Ethical Fading: The Role of Self-Deception in Unethical Behavior". Social Justice Research (به انگلیسی). 17 (2): 223–236. doi:10.1023/B:SORE.0000027411.35832.53. ISSN 0885-7466.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کوری_اخلاقی&oldid=34762566»