ایل باوی: تفاوت میان نسخه‌ها
Iman001200 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Ehsanamiri76 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== جمعیت == |
== جمعیت == |
||
جمعیت کنونی باوی مشخص نیست. بارون دوبد در سال ۱۲۵۷ ه.ش جمعیت این ایل را ۴۰۰۰۰۰ خانوار ذکر می‌کنند.<ref name="ReferenceC"/> فسائی باوی‌ها را ۱۵۰۰۰ خانوار ذکر کرده‌است.<ref name="ReferenceA"/> امام شوشتری ۱۲۰۰۰ خانوار تخمین زده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = امام شوشتری | نام = محمدعلی | عنوان = تاریخ جغرافیایی خوزستان| سال = ۱۳۳۱ | ناشر = امیرکبیر | مکان = تهران | شابک =}}</ref> طبق آخرین آمار جمعیتی از این ایل در سال ۱۳۴۷ جمعیت باوی‌ها ۵۴۶۱۰ خانوار بوده‌است.<ref name="ReferenceB"/> |
جمعیت کنونی باوی مشخص نیست. بارون دوبد در سال ۱۲۵۷ ه.ش جمعیت این ایل را ۴۰۰۰۰۰ خانوار ذکر می‌کنند.<ref name="ReferenceC"/> فسائی باوی‌ها را ۱۵۰۰۰ خانوار ذکر کرده‌است.<ref name="ReferenceA"/> امام شوشتری ۱۲۰۰۰ خانوار تخمین زده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = امام شوشتری | نام = محمدعلی | عنوان = تاریخ جغرافیایی خوزستان| سال = ۱۳۳۱ | ناشر = امیرکبیر | مکان = تهران | شابک =}}</ref> طبق آخرین آمار جمعیتی از این ایل در سال ۱۳۴۷ جمعیت باوی‌ها ۵۴۶۱۰ خانوار بوده‌است.<ref name="ReferenceB"/> |
||
<br /> |
|||
== دانش طب عامیانه == |
|||
شرایط اقلیمی حاکم بر استان کهگیلویه و بویراحمد منجر به رویش گیاهان دارویی متنوعی در این استان شده است. شهرستان باشت و گچساران که محل سکونت ایل باوی است در استان کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد. مردم این ایل از دیرباز برای برطرف کردن نیازهای درمانی خویش از طب عامیانه بهره می‌جسته‌اند. عواملی مثل دسترسی کم به پزشک و آزمون‌ها و خطاهای فراوان در درمان بیماری‌ها توسط درمانگران بومی، منجر به آن شد که امروزه روش های درمانی متنوع و قابل تحقیقی در دسترس باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Askari H. Data collection of folk and traditional medicine of Bavi tribe and consolidation of in vitro four selected sample (Pharm.D. thesis); 2012. [Persian]}}</ref> با توجه به ارزشمندی داده های طب عامیانه و فراموشی تدریجی این داده ها از یک سو و ضرورت توجه و بررسی باورهای طب عامیانه از نگاه دارویی و فرهنگی مطالعاتی بر طب عامیانه در این ایل اصیل صورت گرفته که مورد توجه مجلات علمی داخلی و خارجی قرار گرفته اند.<ref>{{Cite journal|last=Amiri Ardekani|first=Ehsan|last2=Askari|first2=Hossein|last3=Mohagheghzadeh|first3=Abdolali|date=2020-03-25|title=Memorial functional foods: a new concept from Bavi tribe|url=https://doi.org/10.1186/s42779-020-00046-4|journal=Journal of Ethnic Foods|volume=7|issue=1|pages=9|doi=10.1186/s42779-020-00046-4|issn=2352-6181}}</ref> |
|||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
نسخهٔ ۱۱ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۴۲
باوی یکی با اصالت‌ترین ایلات لر استان کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان است. در ناحیه موسوم به «باشت» و «کوه مره» ساکن هستند. مرکز این ایل باشت است که به دوره هخامنشیان برمیگردد و در شاهنامه بدان اشاره شده است.
خاستگاه قومی
حسن فصائی باوی‌ها را عرب می‌داند[۱] هنری فیلد نیز تیره البولران اعراب لر باوی را بختیاری می‌داند.[۲] لایارد از وجود قبیله دشمن زیاری و ساکی لرستان در حویزه خبر داده‌است.[۳] از این رو محتمل‌تر است که باوی‌ها لر بودند که ابتدا به خوزستان رفتند سپس به موطن خود برگشتند.[۴]
نام‌گذاری
نام این ایل به صورت بابوی و بابویی آمده‌است. اما مردم این ایل خود را باوی می‌نامند.[۵] تشابه اسمی بین باوی‌های خوزستان و کهگیلویه موجب شده‌است که بعضی‌ها به اشتباه این ایل را موسوم به خوزستان بدانند.[۶]
تاریخ
در دوران صفویه اسمی از این طایفه برده نشده. طبق گفته دوبد در دوران افشاریه این ایل به خراسان کوچانده شد و رئیس آن‌ها شیخ هاشم باوی به دستور نادرشاه نابینا گردید.[۷] اولین بار در دوران زندیه کریمخان زند از این طایفه به نام بابوی یاد کرده که کلانتر این ایل را به عنوان بیگلربیگلی کهگیلویه و ایلات آن انتخاب کرده‌است.[۸] در سال ۱۳۰۹ تنش بین حکومت شاهنشاهی ایران و بویراحمدی‌ها بالا گرفت و باعث شد تا دولت پهلوی برای سرکوب کردن ایلات بویراحمدی نیروی‌های ارتش خود را از کرمانشاه و کردستان و شیراز و همچنین چریک‌هایی از عشایر ایل قشقایی و فارسیمدان و کازرون به منطقه اعزام کند که در نهایت منجر به جنگ تنگ تامرادی شد.
جمعیت
جمعیت کنونی باوی مشخص نیست. بارون دوبد در سال ۱۲۵۷ ه.ش جمعیت این ایل را ۴۰۰۰۰۰ خانوار ذکر می‌کنند.[۷] فسائی باوی‌ها را ۱۵۰۰۰ خانوار ذکر کرده‌است.[۱] امام شوشتری ۱۲۰۰۰ خانوار تخمین زده‌است.[۹] طبق آخرین آمار جمعیتی از این ایل در سال ۱۳۴۷ جمعیت باوی‌ها ۵۴۶۱۰ خانوار بوده‌است.[۴]
دانش طب عامیانه
شرایط اقلیمی حاکم بر استان کهگیلویه و بویراحمد منجر به رویش گیاهان دارویی متنوعی در این استان شده است. شهرستان باشت و گچساران که محل سکونت ایل باوی است در استان کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد. مردم این ایل از دیرباز برای برطرف کردن نیازهای درمانی خویش از طب عامیانه بهره می‌جسته‌اند. عواملی مثل دسترسی کم به پزشک و آزمون‌ها و خطاهای فراوان در درمان بیماری‌ها توسط درمانگران بومی، منجر به آن شد که امروزه روش های درمانی متنوع و قابل تحقیقی در دسترس باشد.[۱۰] با توجه به ارزشمندی داده های طب عامیانه و فراموشی تدریجی این داده ها از یک سو و ضرورت توجه و بررسی باورهای طب عامیانه از نگاه دارویی و فرهنگی مطالعاتی بر طب عامیانه در این ایل اصیل صورت گرفته که مورد توجه مجلات علمی داخلی و خارجی قرار گرفته اند.[۱۱]
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ فصائی، حسن (۱۳۶۷). فارسنامه ناصری. ج. ۲. تهران: امیرکبیر. شابک ۹۶۴-۰۰-۵۴۴۰-۰۰ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: length (کمک). - ↑ فیلد، هنری (۱۳۹۶). مردم‌شناسی ایران. تهران: دنیای کتاب.
- ↑ لایارد، آستین (۱۳۷۱). سیری در قلمرو بختیاری و عشایر خوزستان. ترجمهٔ مهراب امیری. تهران: فرهنگسرا. شابک ۹۶۴-۴۳۰-۰۰۸-۴.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ جواد، صفی‌نژاد (۱۳۹۵). جمعیت و شناسنامه ایلات کهگیلویه. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۴۶-۴۵۸-۴.
- ↑ باور، محمود (۱۳۹۲). کهگیلویه و ایلات آن. ج. ۱. شیراز: نوید. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۹۲-۰۷۷-۶.
- ↑ پورکاظم، کاظم (۱۳۷۶). مدخلی بر شناخت قبایل عرب خوزستان. ج. ۱. تهران.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ دوبد، بارون (۱۳۸۴). سفرنامه خوزستان. ترجمهٔ محمدحسین آریا. تهران: علمی و فرهنگی. شابک ۹۶۴-۴۴۵-۷۱۲-۹.
- ↑ موسوی اصفهانی، محمدصادق (۱۳۹۰). تاریخ گیتاگشا. تهران: اقبال. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۰۶-۱۵۳-۰.
- ↑ امام شوشتری، محمدعلی (۱۳۳۱). تاریخ جغرافیایی خوزستان. تهران: امیرکبیر.
- ↑ Askari H. Data collection of folk and traditional medicine of Bavi tribe and consolidation of in vitro four selected sample (Pharm.D. thesis); 2012. [Persian].
- ↑ Amiri Ardekani, Ehsan; Askari, Hossein; Mohagheghzadeh, Abdolali (2020-03-25). "Memorial functional foods: a new concept from Bavi tribe". Journal of Ethnic Foods. 7 (1): 9. doi:10.1186/s42779-020-00046-4. ISSN 2352-6181.
منابع
- جواد، صفی‌نژاد (۱۳۹۵). جمعیت و شناسنامه ایلات کهگیلویه. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۴۶-۴۵۸-۴.
- فصائی، حسن (۱۳۶۷). فارسنامه ناصری. ج. ۲. تهران: امیرکبیر. شابک ۹۶۴-۰۰-۵۴۴۰-۰۰ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: length (کمک).