خشونت در محیط مدرسه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خشونت در مدرسه شامل خشونت بین دانش آموزان مدرسه و همچنین حملات دانش آموزان به کارکنان مدرسه می‌شود. این پدیده شامل خشونت فیزیکی، از جمله درگیری دانش آموز با دانش آموز و تنبیه بدنی، خشونت روانی مانند آزار کلامی و خشونت جنسی از جمله تجاوز جنسی و آزار جنسی و بسیاری از اشکال قلدری (از جمله قلدری رایانه‌ای) و حمل سلاح در مدرسه است.[۱][۲] به‌طور گسترده اعتقاد بر این است که خشونت در مدرسه در دهه‌های اخیر در بسیاری از کشورها به یک مشکل جدی تبدیل شده‌است. این مشکل به ویژه در کشورهایی که سلاح‌هایی مانند اسلحه یا چاقو در آن دخیل هستند حادتر است.

عوامل خطر[ویرایش]

اهمیت محیط[ویرایش]

محیط مدرسه[ویرایش]

تحقیقات محیط مدرسه را با خشونت مدرسه مرتبط کرده‌است.[۳][۴] تجاوز به معلمان با درصد بالاتری از اعضای هیئت علمی مرد، نسبت بیشتری از دانشجویان پسر، و نسبت بیشتری از دانشجویانی که ناهار رایگان یا با هزینه کمتر دریافت می‌کنند (شاخص فقر) مرتبط است. (در ایالات متحده)[۵] به‌طور کلی، جمعیت زیاد مردان، مقاطع تحصیلی بالاتر، سابقه مشکلات انضباطی بالا در مدرسه، نسبت دانش‌آموز به معلم بالا و موقعیت شهری با خشونت در مدارس مرتبط است.[۳][۶] در دانش آموزان، عملکرد تحصیلی با رفتار ضد اجتماعی رابطه معکوس دارد.[۷][۸] تحقیقات محققی به نام هیرشی[۹] و دیگران،[۱۰][۱۱][۱۲] که در بالا در بخش محیط خانه ذکر شد، همچنین با این دیدگاه سازگار است که عدم دلبستگی به مدرسه با افزایش خطر رفتار ضد اجتماعی مرتبط است.

محیط خانه[ویرایش]

تصور می‌شود که محیط خانه به خشونت در مدرسه کمک می‌کند. بنیاد «Constitutional Rights Foundation» پیشنهاد می‌کند که قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض خشونت با اسلحه، اعتیاد به الکل والدین، خشونت خانگی، سوء استفاده فیزیکی از کودک و سوء استفاده جنسی از کودکان به کودکان می‌آموزد که فعالیت‌های مجرمانه و خشونت‌آمیز قابل قبول هستند.[۱۳] انضباط خشن والدین با سطوح بالاتری از پرخاشگری در جوانان همراه است.[۱۰] شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض خشونت در تلویزیون[۱۴][۱۵] و تا حدی بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز[۱۶] با افزایش پرخاشگری در کودکان مرتبط است، که به نوبه خود ممکن است به مدرسه نیز منتقل شود. البته تحقیقات زیادی نیز وجود دارد که رابطه خشونت در تلویزیون و بازی‌های ویدیویی[۱۷] را با خشونت در دنیای واقعی به چالش کشیده.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ یونسکو (2017). خشونت و قلدری در مدرسه: گزارش وضعیت جهانی (PDF). یونسکو، پاریس. pp. 9, 110–111. ISBN 978-92-3-100197-0.
  2. ↑ Behind the numbers: ending school violence and bullying. UNESCO. 2019. ISBN 978-92-3-100306-6.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Limbos, M.A.P.; Casteel, C. (2008). "Schools and neighborhoods: Organizational and environmental factors associated with crime in secondary schools". Journal of School Health. 78 (10): 539–544. doi:10.1111/j.1746-1561.2008.00341.x. PMID 18808473.
  4. ↑ Meyer-Adams, N.; Conner, B.T. (2008). "School violence: Bullying behaviors and the psychosocial school environment in middle schools". Children and Schools. 30 (4): 211–221. doi:10.1093/cs/30.4.211.[پیوند مرده]
  5. ↑ Casteel, C.; Peek-Asa, C.; Limbos, M.A. (2007). "Predictors of nonfatal assault injury to public school teachers in Los Angeles City". American Journal of Industrial Medicine. 50 (12): 932–939. doi:10.1002/ajim.20520. PMID 17979131.
  6. ↑ Larsen, E. (2003). Violence in US public schools. ERIC Identifier: ED482921
  7. ↑ Hirschi, T.; Hindelang, M. J. (1977). "Intelligence and delinquency: A revisionist review". American Sociological Review. 42 (4): 571–587. doi:10.2307/2094556. JSTOR 2094556. PMID 900659.
  8. ↑ Centers for Disease Control and Prevention."School Health Policies and Programs Study 2006"[پیوند مرده], 2008. Retrieved April 20, 2009.
  9. ↑ Hirschi, T.W. (1969). Causes of delinquency. Berkeley: University of California Press. شابک ‎۰−۵۲۰−۰۱۴۸۷−۱
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Sampson, R. , & Laub, J. (1993). Crime in the making: Pathways and turning points through life. Cambridge, MA: Harvard University Press. شابک ‎۰−۶۷۴−۱۷۶۰۴−۹
  11. ↑ Borowsky, I. W.; Ireland, M.; Resnick, M. D. (2002). "Violence risk and protective factors among youth held back in school". Ambulatory Pediatrics. 2 (6): 475–484. doi:10.1367/1539-4409(2002)002<0475:VRAPFA>2.0.CO;2. PMID 12437395.
  12. ↑ Wiesner, M.; Windle, M. (2004). "Assessing covariates of adolescent delinquency trajectories: A latent growth mixture modeling approach". Journal of Youth and Adolescence. 33 (5): 431–442. doi:10.1023/B:JOYO.0000037635.06937.13.
  13. ↑ Constitutional Rights Foundation. (1997). Causes of school violence. Retrieved on April 20, 2009.
  14. ↑ Bushman, B. J. , & Huesmann, L. R. (2001). Effects of televised violence on aggression. In D. G. Singer & J. L. Singer (Eds.), Handbook of children and the media (pp. 223–254). Thousand Oaks, CA: Sage. شابک ‎۰−۷۶۱۹−۱۹۵۴−۶
  15. ↑ Paik, H.; Comstock, G. (1994). "The effects of television violence on antisocial behavior: A meta-analysis". Communication Research. 21 (4): 516–546. doi:10.1177/009365094021004004.
  16. ↑ Anderson, C. A.; Bushman, B. J. (2001). "Effects of violent video games on aggressive behavior, aggressive cognition, aggressive affect, physiological arousal, and prosocial behavior: A meta-analytic review of the scientific literature". Psychological Science. 12 (5): 353–359. doi:10.1111/1467-9280.00366. PMID 11554666.
  17. ↑ "Violence and video games". Wikipedia (به انگلیسی). 2022-08-30.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=خشونت_در_محیط_مدرسه&oldid=39204376»