غلامحسین فیض اللهی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
به جهت علاقه ای که به هنر به ویژه میناکاری داشت در سن ۱۸ سالگی به [[اصفهان]] رفت تا در این زمینه هنرآموزی کند. وی نزد استاد [[شکرالله صنیع زاده]] که از برجسته ترین میناساز آن زمان بود آموزش [[میناسازی]] دید و بیش از بیست سال در کارگاه وی فعالیت کرد. رابطه بین او و استادش رابطه ای صمیمی و مریدانه بود که نقش شگرفی در پرورش وی داشت. سپس کارگاه شخصی اش را ایجاد کرد و سالها به آفرینش آثار هنری مشغول بود. |
به جهت علاقه ای که به هنر به ویژه میناکاری داشت در سن ۱۸ سالگی به [[اصفهان]] رفت تا در این زمینه هنرآموزی کند. وی نزد استاد [[شکرالله صنیع زاده]] که از برجسته ترین میناساز آن زمان بود آموزش [[میناسازی]] دید و بیش از بیست سال در کارگاه وی فعالیت کرد. رابطه بین او و استادش رابطه ای صمیمی و مریدانه بود که نقش شگرفی در پرورش وی داشت. سپس کارگاه شخصی اش را ایجاد کرد و سالها به آفرینش آثار هنری مشغول بود. |
||
در زمانی که وی به میناسازی روی آورد این هنر در محدوده تزیین نگین انگشتری و دستبند گستره داشته که با تلاش و زحمت بسیاری که میناسازان آن زمان متحمل شدند پهنه این هنر سنتی را به حالت فعلی افزایش دادند. <ref> |
در زمانی که وی به میناسازی روی آورد این هنر در محدوده تزیین نگین انگشتری و دستبند گستره داشته که با تلاش و زحمت بسیاری که میناسازان آن زمان متحمل شدند پهنه این هنر سنتی را به حالت فعلی افزایش دادند. <ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://91.98.46.102:8080/Farhikhtegan/details.aspx?id=7203 |عنوان=غلامحسین فیض اللهی|ناشر= بنیاد ایران شناسی}}</ref> وی در سالهای آخر فعالیتش در کارگاهش که در بازار هنر، که در کنار مدرسه [[چهار باغ]] قرار داشت فعالیت می کرد. فیض اللهی علاوه بر [[میناسازی]] در رشته های [[نقاشی]] ، [[تذهیب]] و [[مینیاتور]] نیز مهارت بالایی داشت. از اینرو در تعاونی [[صنایع دستی]] [[اصفهان]] و شرکت تعاونی کشورهای اسلامی در [[پاکستان]] نیز عضویت داشت. |
||
غلامحسین فیض اللهی در نیمه شب هشتم آذر ماه ۱۳۷۶ از دنیا رفت و در گلشن نام آوران [[باغ رضوان]] [[اصفهان]] به خاک سپرده شد. |
غلامحسین فیض اللهی در نیمه شب هشتم آذر ماه ۱۳۷۶ از دنیا رفت و در گلشن نام آوران [[باغ رضوان]] [[اصفهان]] به خاک سپرده شد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.isfahanportal.ir/framework.jsp?SID=2454 |عنوان=باغر رضوان اصفهان|ناشر=پرتال استان اصفهان}}</ref> |
||
فرزندانش نیز در رشته های هنری فعالیت دارند و دختر بزرگ وی «زهره» نگارگر و تذهیب کار است. وی هنر میناسازی و آبگینه را نیز نزد پدرش فرا گرفته است. همچنین دو پسر استاد فیض اللهی به نامهای «غلامعلی» و «غلامرضا» از میناسازان اصفهانی می باشند که پسر بزرگ وی غلامعلی مدتی نیز در مقام رییس اتحادیه [[ صنایع دستی]] [[اصفهان]] فعالیت داشته است. |
فرزندانش نیز در رشته های هنری فعالیت دارند و دختر بزرگ وی «زهره» نگارگر و تذهیب کار است. وی هنر میناسازی و آبگینه را نیز نزد پدرش فرا گرفته است. همچنین دو پسر استاد فیض اللهی به نامهای «غلامعلی» و «غلامرضا» از میناسازان اصفهانی می باشند که پسر بزرگ وی غلامعلی مدتی نیز در مقام رییس اتحادیه [[ صنایع دستی]] [[اصفهان]] فعالیت داشته است. |
||
== آثار == |
== آثار == |
||
وی آثار زیبایی از خود در زمینه میناکاری بر گذاشته است که برخی از آنها در موزه های داخلی نگهداری می شوند. همچین در شهرهای [[نجف]] ، [[کربلا]] و [[دمشق]] و برای حرمهای مقدس [[شیعیان]] آثاری ساخته است. برخی از مهمترین آثار وی چنین می باشند: <ref> |
وی آثار زیبایی از خود در زمینه میناکاری بر گذاشته است که برخی از آنها در موزه های داخلی نگهداری می شوند. همچین در شهرهای [[نجف]] ، [[کربلا]] و [[دمشق]] و برای حرمهای مقدس [[شیعیان]] آثاری ساخته است. برخی از مهمترین آثار وی چنین می باشند: <ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.rasekhoon.net/Mashahir/Show-904440.aspx |عنوان=فیض اللهی، غلامحسین|ناشر=راسخون}}</ref> |
||
* درهایی برای حرم امام [[حسین]] (ع) ( با همراهی استاد [[شکرالله صنیع زاده]] ). |
* درهایی برای حرم امام [[حسین]] (ع) ( با همراهی استاد [[شکرالله صنیع زاده]] ). |
||
* ضريح [[امام رضا]] (ع) ( با همراهی استاد [[شکرالله صنیع زاده]] ). |
* ضريح [[امام رضا]] (ع) ( با همراهی استاد [[شکرالله صنیع زاده]] ). |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
== منابع == |
== منابع == |
||
* بروشور زندگی نامه غلامحسین فیض اللهی. |
* بروشور زندگی نامه غلامحسین فیض اللهی. |
||
* با استاد غلامحسین فیض الهی «هنرمند میناساز» ، ''كيهان فرهنگی'' ، سال هشتم، آذرماه ۱۳۷۰، شماره ۷۸ ص ۶۴. |
|||
* كيهان فرهنگی، سال هشتم، آذرماه ۱۳۷۰، شماره ۷۸. |
|||
* هندیانی، امین. ''سالنامه جاودانه های ایران''. |
* هندیانی، امین. ''سالنامه جاودانه های ایران''. |
||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۱، ساعت ۱۷:۳۰
| غلامحسین فیض اللهی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۰۷ چادگان |
| درگذشت | ۱۳۷۶ اصفهان |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | میناساز |
غلامحسین فیض اللهی (متولد ۱۳۰۷ چادگان، درگذشته ۱۳۷۶ اصفهان) از برجسته ترین میناسازان ایرانی است. وی نزدیک به شصت سال در این رشته فعالیت داشته و آثار منحصربفردی از خود باقی گذارده که برخی از آنان در موزه های مختلف می شوند.
زندگی
غلامحسین فیض اللهی در بهار سال ۱۳۰۷در چادگان بدنیا آمد. پدرش جعفرقلی نام داشت و به جهت علاقه به امام حسین (ع) وی را غلامحسین نامید. در کودکی و زمانی که هفت سال بیشتر نداشت پدرش را از دست داد و سرپرستی مادر و دو خواهرش را بر عهده گرفت. از همان زمان علاقه به هنر و ترسیم نقش و نگار در وی وجود داشت از اینرو با پول اندکی که بدست می آورد وسیله نقاشی تهیه می کرد. به جهت علاقه ای که به هنر به ویژه میناکاری داشت در سن ۱۸ سالگی به اصفهان رفت تا در این زمینه هنرآموزی کند. وی نزد استاد شکرالله صنیع زاده که از برجسته ترین میناساز آن زمان بود آموزش میناسازی دید و بیش از بیست سال در کارگاه وی فعالیت کرد. رابطه بین او و استادش رابطه ای صمیمی و مریدانه بود که نقش شگرفی در پرورش وی داشت. سپس کارگاه شخصی اش را ایجاد کرد و سالها به آفرینش آثار هنری مشغول بود.
در زمانی که وی به میناسازی روی آورد این هنر در محدوده تزیین نگین انگشتری و دستبند گستره داشته که با تلاش و زحمت بسیاری که میناسازان آن زمان متحمل شدند پهنه این هنر سنتی را به حالت فعلی افزایش دادند. [۱] وی در سالهای آخر فعالیتش در کارگاهش که در بازار هنر، که در کنار مدرسه چهار باغ قرار داشت فعالیت می کرد. فیض اللهی علاوه بر میناسازی در رشته های نقاشی ، تذهیب و مینیاتور نیز مهارت بالایی داشت. از اینرو در تعاونی صنایع دستی اصفهان و شرکت تعاونی کشورهای اسلامی در پاکستان نیز عضویت داشت.
غلامحسین فیض اللهی در نیمه شب هشتم آذر ماه ۱۳۷۶ از دنیا رفت و در گلشن نام آوران باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد.[۲] فرزندانش نیز در رشته های هنری فعالیت دارند و دختر بزرگ وی «زهره» نگارگر و تذهیب کار است. وی هنر میناسازی و آبگینه را نیز نزد پدرش فرا گرفته است. همچنین دو پسر استاد فیض اللهی به نامهای «غلامعلی» و «غلامرضا» از میناسازان اصفهانی می باشند که پسر بزرگ وی غلامعلی مدتی نیز در مقام رییس اتحادیه صنایع دستی اصفهان فعالیت داشته است.
آثار
وی آثار زیبایی از خود در زمینه میناکاری بر گذاشته است که برخی از آنها در موزه های داخلی نگهداری می شوند. همچین در شهرهای نجف ، کربلا و دمشق و برای حرمهای مقدس شیعیان آثاری ساخته است. برخی از مهمترین آثار وی چنین می باشند: [۳]
- درهایی برای حرم امام حسین (ع) ( با همراهی استاد شکرالله صنیع زاده ).
- ضريح امام رضا (ع) ( با همراهی استاد شکرالله صنیع زاده ).
- ضريح حرمهای کاظمین ، قم و شاهچراغ .
- میناکاری حاشيه گنبد حرم حضرت عباس (ع) به طول ۵۲ متر.
- كتيبه های دور ضريح حضرت زينب (س) در سوريه .
- نگهداری آثاری از وی در موزه هنرهای معاصر اصفهان
افتخارها
وی در طول بیش از پنجاه سال فعالیت هنری اش تقدیرنامه ها و نشانهای متعددی دریافت کرده که برخی از آنها چنین می باشند:
- لوح تقدیر در نمایشگاه قرآن و عترت استان اصفهان
- لوح تقدیر (علی به آیینه هنر اسلامی) از شهرداری اصفهان
- لوح تقدیر چهاردهمین نمایشگاه اجلاس صنایع دستی کشورهای آسیایی
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ «غلامحسین فیض اللهی». بنیاد ایران شناسی.
- ↑ «باغر رضوان اصفهان». پرتال استان اصفهان.
- ↑ «فیض اللهی، غلامحسین». راسخون.
منابع
- بروشور زندگی نامه غلامحسین فیض اللهی.
- با استاد غلامحسین فیض الهی «هنرمند میناساز» ، كيهان فرهنگی ، سال هشتم، آذرماه ۱۳۷۰، شماره ۷۸ ص ۶۴.
- هندیانی، امین. سالنامه جاودانه های ایران.