جواد بدیعزاده: تفاوت میان نسخهها
جز ربات: اصلاح ه/ی |
جز ربات: اصلاح ه/ی |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} |
}} |
||
'''سید جواد بدیع زاده''' از هنرمندان بزرگ عرصه موسیقی ایران در سال [[۱۲۸۱]] شمسی در [[تهران]] به دنیا آمد. پدرش «آقا سید رضا بدیع کاشانی» ملقب به «بدیع المتکلمین» روحانی مشروطهخواه روشناندیشی بود كه به سيد اناری شهرت داشت. وی فرزندش را نيز غالباً به مجالس وعظ و |
'''سید جواد بدیع زاده''' از هنرمندان بزرگ عرصه موسیقی ایران در سال [[۱۲۸۱]] شمسی در [[تهران]] به دنیا آمد. پدرش «آقا سید رضا بدیع کاشانی» ملقب به «بدیع المتکلمین» روحانی مشروطهخواه روشناندیشی بود كه به سيد اناری شهرت داشت. وی فرزندش را نيز غالباً به مجالس وعظ و روضهخوانی خود می برد تا با شيوه آوازخوانی مذهبی آشنا شود. بديع المتكلمين با تسلط کافی بر ردیف [[موسیقی]] ایرانی، پسر خود را نیز به فن آواز موذنی و روضه خوانی و تعزیه آشنا ساخت و او از تجربیات پدر استفاده کرد و به فراگیری گوشهها و ردیفهای موسیقی دستگاهی ایران پرداخت. جواد، موسيقی رديف سنتی و گوشههای بیشمار آن را از پدر و نيز از دایی خود «میرزا یحیی سعید واعظین» كه او نيز از واعظان خوش صدای زمان خود بود ، فرا گرفت. |
||
او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس فرانسویها و سپس [[دارالفنون]] به پایان رساند و از سال [[۱۳۰۴]] تا [[۱۳۳۱]] در مجلس شورای ملی استخدام شد و به عنوان نماینده خدمت کرد. |
او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس فرانسویها و سپس [[دارالفنون]] به پایان رساند و از سال [[۱۳۰۴]] تا [[۱۳۳۱]] در مجلس شورای ملی استخدام شد و به عنوان نماینده خدمت کرد. |
||
استاد بدیع زاده علاوه بر خوانندگی در امر آهنگسازی نیز از بزرگان موسیقی ما به شمار میآید. در سال [[۱۳۰۴]] كه كمپانی انگلیسی صفحه |
استاد بدیع زاده علاوه بر خوانندگی در امر آهنگسازی نیز از بزرگان موسیقی ما به شمار میآید. در سال [[۱۳۰۴]] كه كمپانی انگلیسی صفحه پركنی «هيز مسترزويس» به قصد تهیه و ضبط صفحه از نواختهها و خواندههای هنرمندان ایرانی نماینده خود را به ایران اعزام کرد و شعبهی خود را در تهران گشود، بدیع زاده به عنوان نخستين خواننده مرد، با معرفی و توصیه عبدالحسین خان شهنازی، انتخاب شد و اولین صفحه او با عنوان «جلوه گل» روانه بازار شد که شامل دو قطعه [[آواز]] و سه [[تصنيف]] از ساختههای خودش بود. از آن پس تا سال [[۱۳۱۴]] بديع زاده ۲۴ [[تصنيف]] ساخت كه همه روی صفحه ضبط شده است. او در سالهای بعد در سفرهایی به [[حلب]] و [[بيروت]] و [[برلين]] و شبه قاره [[هند]] ، بر شمار ضبط آهنگهای خود افزوده است. |
||
از ميان آفريدههای معروف او |
از ميان آفريدههای معروف او میتوان از سرود «ايران، كشور داريوش» و ترانه های جلوه گل، داد دل، دل افسرده، هديهی خاك، گل پرپر و «[[خزان عشق]]» ياد كرد. «خزان عشق» كه تا زمان ما جاذبهی خود را حفظ كرده در سال [[۱۳۱۳]] در پيوند با متنی عاشقانه از «[[رهی معیری]]» ساخته شده است. |
||
استاد بدیع زاده با افتتاح [[رادیو]] به جمع هیات [[ارکستر]] آن زمان رادیو پیوست و در کنار استادانی چون «[[حسین تهرانی]]»، «[[مرتضی نیداوود|مرتضی نی داوود]]»، «[[حبیب سماعی]]» و «استاد [[ابوالحسن صبا]]» آثار با ارزشی را در حوزهی موسیقی ایرانی پدید آورد. استاد بدیع زاده سالها عضو [[شعر]] و [[موسیقی]] رادیو تهران بود. |
استاد بدیع زاده با افتتاح [[رادیو]] به جمع هیات [[ارکستر]] آن زمان رادیو پیوست و در کنار استادانی چون «[[حسین تهرانی]]»، «[[مرتضی نیداوود|مرتضی نی داوود]]»، «[[حبیب سماعی]]» و «استاد [[ابوالحسن صبا]]» آثار با ارزشی را در حوزهی موسیقی ایرانی پدید آورد. استاد بدیع زاده سالها عضو [[شعر]] و [[موسیقی]] رادیو تهران بود. |
||
جواد بديع زاده، سرانجام در [[دی]] ماه سال [[۱۳۵۸]] در سن هفتاد و هشت |
جواد بديع زاده، سرانجام در [[دی]] ماه سال [[۱۳۵۸]] در سن هفتاد و هشت سالگی، بر اثر دومين سكته مغزی، در [[تهران]] چشم از جهان فرو بست. از او صفحات و نوارهای بسیاری بر جای مانده است که همهی از درخشانترین آثار موسیقایی است. |
||
{{افراد-خرد}} |
{{افراد-خرد}} |
نسخهٔ ۱۵ اوت ۲۰۱۰، ساعت ۲۲:۴۳
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
سید جواد بدیع زاده | |
---|---|
زاده | ۱۲۸۱ تهران |
درگذشته | ۱۰ دی ۱۳۵۸ تهران |
ژانر | موسیقی سنتی ایرانی |
سید جواد بدیع زاده از هنرمندان بزرگ عرصه موسیقی ایران در سال ۱۲۸۱ شمسی در تهران به دنیا آمد. پدرش «آقا سید رضا بدیع کاشانی» ملقب به «بدیع المتکلمین» روحانی مشروطهخواه روشناندیشی بود كه به سيد اناری شهرت داشت. وی فرزندش را نيز غالباً به مجالس وعظ و روضهخوانی خود می برد تا با شيوه آوازخوانی مذهبی آشنا شود. بديع المتكلمين با تسلط کافی بر ردیف موسیقی ایرانی، پسر خود را نیز به فن آواز موذنی و روضه خوانی و تعزیه آشنا ساخت و او از تجربیات پدر استفاده کرد و به فراگیری گوشهها و ردیفهای موسیقی دستگاهی ایران پرداخت. جواد، موسيقی رديف سنتی و گوشههای بیشمار آن را از پدر و نيز از دایی خود «میرزا یحیی سعید واعظین» كه او نيز از واعظان خوش صدای زمان خود بود ، فرا گرفت.
او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس فرانسویها و سپس دارالفنون به پایان رساند و از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۳۱ در مجلس شورای ملی استخدام شد و به عنوان نماینده خدمت کرد.
استاد بدیع زاده علاوه بر خوانندگی در امر آهنگسازی نیز از بزرگان موسیقی ما به شمار میآید. در سال ۱۳۰۴ كه كمپانی انگلیسی صفحه پركنی «هيز مسترزويس» به قصد تهیه و ضبط صفحه از نواختهها و خواندههای هنرمندان ایرانی نماینده خود را به ایران اعزام کرد و شعبهی خود را در تهران گشود، بدیع زاده به عنوان نخستين خواننده مرد، با معرفی و توصیه عبدالحسین خان شهنازی، انتخاب شد و اولین صفحه او با عنوان «جلوه گل» روانه بازار شد که شامل دو قطعه آواز و سه تصنيف از ساختههای خودش بود. از آن پس تا سال ۱۳۱۴ بديع زاده ۲۴ تصنيف ساخت كه همه روی صفحه ضبط شده است. او در سالهای بعد در سفرهایی به حلب و بيروت و برلين و شبه قاره هند ، بر شمار ضبط آهنگهای خود افزوده است.
از ميان آفريدههای معروف او میتوان از سرود «ايران، كشور داريوش» و ترانه های جلوه گل، داد دل، دل افسرده، هديهی خاك، گل پرپر و «خزان عشق» ياد كرد. «خزان عشق» كه تا زمان ما جاذبهی خود را حفظ كرده در سال ۱۳۱۳ در پيوند با متنی عاشقانه از «رهی معیری» ساخته شده است.
استاد بدیع زاده با افتتاح رادیو به جمع هیات ارکستر آن زمان رادیو پیوست و در کنار استادانی چون «حسین تهرانی»، «مرتضی نی داوود»، «حبیب سماعی» و «استاد ابوالحسن صبا» آثار با ارزشی را در حوزهی موسیقی ایرانی پدید آورد. استاد بدیع زاده سالها عضو شعر و موسیقی رادیو تهران بود.
جواد بديع زاده، سرانجام در دی ماه سال ۱۳۵۸ در سن هفتاد و هشت سالگی، بر اثر دومين سكته مغزی، در تهران چشم از جهان فرو بست. از او صفحات و نوارهای بسیاری بر جای مانده است که همهی از درخشانترین آثار موسیقایی است.