بخش قطور: تفاوت میان نسخهها
←قطور در پهنه تاریخ: ابرابزار برچسب: متن دارای ویکیمتن نامتناظر |
|||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
کمیسیون مرزی ایران و دولت عثمانی که در سالهای ۱۹۱۴–۱۹۱۱ میلادی تشکیل شد در مورد مسائل مرزی در محدوده آرارات به یک تفاهم کلی رسیدند و همین تفاهم سنگ بنای مرزهای کنونی قرار گرفت، البته [[جنگ جهانی اول]] تصویب نهایی رأی این کمیسیون را به تعویق انداخت. با پایان یافتن جنگ جهانی اول و فروکش کردن آشوبهای داخلی، ایران و ترکیه از ۱۳۰۱ش مجدداً به مذاکره بر سر مسئله مرزها پرداختند. توافقهای مرزی شوروی و ترکیه در ۱۹۲۱ که طی دو نشست در [[قارص]] ([[عهدنامه قارص]]) و [[مسکو]] ([[عهدنامه مسکو (۱۹۲۱)]]) با مبادله اراضی مرزهای خود را تغییر دادند، موجب تسلط ترکیه بر منطقه راهبردی آرارات شد. |
کمیسیون مرزی ایران و دولت عثمانی که در سالهای ۱۹۱۴–۱۹۱۱ میلادی تشکیل شد در مورد مسائل مرزی در محدوده آرارات به یک تفاهم کلی رسیدند و همین تفاهم سنگ بنای مرزهای کنونی قرار گرفت، البته [[جنگ جهانی اول]] تصویب نهایی رأی این کمیسیون را به تعویق انداخت. با پایان یافتن جنگ جهانی اول و فروکش کردن آشوبهای داخلی، ایران و ترکیه از ۱۳۰۱ش مجدداً به مذاکره بر سر مسئله مرزها پرداختند. توافقهای مرزی شوروی و ترکیه در ۱۹۲۱ که طی دو نشست در [[قارص]] ([[عهدنامه قارص]]) و [[مسکو]] ([[عهدنامه مسکو (۱۹۲۱)]]) با مبادله اراضی مرزهای خود را تغییر دادند، موجب تسلط ترکیه بر منطقه راهبردی آرارات شد. |
||
در ۱۳۱۰ش در دیدار وزیران خارجه ایران و [[ترکیه]]، [[کمیسیون]] مرزی دیگری شکل گرفت و قرار شد بخشی از اراضی دو کشور مبادله شود. بدین ترتیب آرارات کوچک به ترکیه واگذار شد و ترکیه از بخشی از ادعاهای خود در |
در ۱۳۱۰ش در دیدار وزیران خارجه ایران و [[ترکیه]]، [[کمیسیون]] مرزی دیگری شکل گرفت و قرار شد بخشی از اراضی دو کشور مبادله شود. بدین ترتیب [[آرارات]] کوچک به ترکیه واگذار شد و ترکیه از بخشی از ادعاهای خود در '''بخش قطور''' دست برداشت و این پایه شکلگیری بعدی مرزهای دو کشور شد. در سالهای ۱۳۱۳–۱۳۱۱ش کمیسیونی تحت سرپرستی ''مظفر اعلم'' این توافقنامه را به تصویب رساند.<ref>سخنرانی: شکلگیری مرزهای ایران و ترکیه (۱۳۰۰ تا ۱۳۱۲)، سخنران:[[کاوه بیات]]؛ |
||
مجله: کتاب ماه تاریخ و جغرافیا» اسفند ۱۳۸۰ - شماره ۵۳</ref> |
مجله: کتاب ماه تاریخ و جغرافیا» اسفند ۱۳۸۰ - شماره ۵۳</ref> |
||
نسخهٔ ۱۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۱۳
بخش قطور یکی از بخشهای تابعه شهرستان خوی در استان آذربایجان غربی در شمال غربی ایران است.[۱]
وجه تسمیه
نام قطور در گویش محلی ساکنان این منطقه «کوتول» نیز خوانده میشود.[نیازمند منبع] وجه تسمیه این شهر به روایتی به دوران تسلط امپراتوری عثمانی بر این منطقه برمی گردد که در آن زمان حاکم این منطقه سرداری به نام «قطور» بودهاست.[نیازمند منبع]
قطور در پهنه تاریخ
مهمترین مسئله در مورد تاریخ شهر قطور این است که حتی تا سالها پس از پایان جنگ میان حکومت صفوی و امپراتوری عثمانی، این شهر در تملک حکومت عثمانی باقی مانده و جزء خاک کشور کنونی ترکیه محسوب شدهاست.[نیازمند منبع] الحاق مجدد این شهر به کشور ایران به دوران رضاشاه برمی گردد.[نیازمند منبع] از نشانههای جالب در این مورد نام پل هوایی قطور میباشد که هنوز در بین اهالی محلی به نام «سینر» خوانده میشود[نیازمند منبع] که در زبانهای ترکی و کردی به معنی مرز میباشد[نیازمند منبع] و به این مسئله اشاره دارد که زمانی مرز ایران و ترکیه در این مکان بودهاست.[نیازمند منبع]
تاریخچه
کمیسیون مرزی ایران و دولت عثمانی که در سالهای ۱۹۱۴–۱۹۱۱ میلادی تشکیل شد در مورد مسائل مرزی در محدوده آرارات به یک تفاهم کلی رسیدند و همین تفاهم سنگ بنای مرزهای کنونی قرار گرفت، البته جنگ جهانی اول تصویب نهایی رأی این کمیسیون را به تعویق انداخت. با پایان یافتن جنگ جهانی اول و فروکش کردن آشوبهای داخلی، ایران و ترکیه از ۱۳۰۱ش مجدداً به مذاکره بر سر مسئله مرزها پرداختند. توافقهای مرزی شوروی و ترکیه در ۱۹۲۱ که طی دو نشست در قارص (عهدنامه قارص) و مسکو (عهدنامه مسکو (۱۹۲۱)) با مبادله اراضی مرزهای خود را تغییر دادند، موجب تسلط ترکیه بر منطقه راهبردی آرارات شد.
در ۱۳۱۰ش در دیدار وزیران خارجه ایران و ترکیه، کمیسیون مرزی دیگری شکل گرفت و قرار شد بخشی از اراضی دو کشور مبادله شود. بدین ترتیب آرارات کوچک به ترکیه واگذار شد و ترکیه از بخشی از ادعاهای خود در بخش قطور دست برداشت و این پایه شکلگیری بعدی مرزهای دو کشور شد. در سالهای ۱۳۱۳–۱۳۱۱ش کمیسیونی تحت سرپرستی مظفر اعلم این توافقنامه را به تصویب رساند.[۲]
جمعیت
بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت بخش قطور شهرستان خوی در سال ۱۳۸۵ برابر با ۲۷۰۰۰ نفر بودهاست.[۳]
تقسیمات کشوری
دهستانهای بخش قطور
- دهستان زری
- شهر قطور
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
- ↑ سخنرانی: شکلگیری مرزهای ایران و ترکیه (۱۳۰۰ تا ۱۳۱۲)، سخنران:کاوه بیات؛ مجله: کتاب ماه تاریخ و جغرافیا» اسفند ۱۳۸۰ - شماره ۵۳
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
- جغرافیای استان آذربایجان غربی جلد دوم ص ۳۴۴