سخنرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
افزودن مطلب برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کتاب=آیین سخنوری/محمد علی فروغی/انتشارات زوار/۱۳۸۷تهران'''،<ref>{{یادکرد فرهنگستان | مص=سخنرانی | بیگانه=lecture, conférence (fr.) | بیگانه در فارسی= | حوزه=عمومی | دفتر=نخست | بخش=فارسی | سرواژه=سخنرانی}}</ref> '''درس-گفتار'''<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ علوم انسانی|نام خانوادگی=آشوری|نام=داریوش|ناشر=[[نشر مرکز]]|سال=۱۳۹۵|شابک=۹۷۸-۹۶۴-۳۰۵-۸۶۵-۴|مکان=تهران|صفحات=۲۴۸|ویرایش=سوم|پیوند نویسنده=داریوش آشوری}}</ref> یا '''خطابه''' به عمل صحبت کردن یک فرد برای گروهی از [[مردم]] که [[مخاطب]] یا شنونده او هستند، با نیت خاصی مانند آگاهی بخشی، تحت تأثیر قرار دادن یا سرگرم نمودن، گفته می‌شود.سخنوری یا خطابه فنی است که به وسیله آن گویینده،شنونده را به سخن خود اقناع و بر منظور خویش ترغیب میکند.پس غرض از سخنوری همین دو نتیجه است که شنونده سخن گوینده را بپذیرد و بر منظور او برانگیخته شود.گوینده ای که این فن را به کار میبرد،خطیب و سخنور یا سخنران نامند و سخنی را که این فن در آن به کار برده شود خطبه،خطابه،نطق و گفتار خوانند.سخنرانی عموماً به معنای ارتباط چهره به چهره با مخاطب بوده و در اغلب موارد برای اقناع مخاطبین انجام می‌شود. این مفهوم در [[زبان انگلیسی]] بسیار شبیه به مفهوم Presentation یا [[ارائه]] میباشد با این تفاوت که مفهوم اخیر بیشتر در مورد فعالیتهای تجاری به کار می‌رود. سخنران معمولاً مستقیماً برای مردم یا رسانه‌ها به صورت عمومی صحبت میکند و دیدگاه شخصی یا گروه خاصی را بیان می کند. |
کتاب=آیین سخنوری/محمد علی فروغی/انتشارات زوار/۱۳۸۷تهران'''،<ref>{{یادکرد فرهنگستان | مص=سخنرانی | بیگانه=lecture, conférence (fr.) | بیگانه در فارسی= | حوزه=عمومی | دفتر=نخست | بخش=فارسی | سرواژه=سخنرانی}}</ref> '''درس-گفتار'''<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ علوم انسانی|نام خانوادگی=آشوری|نام=داریوش|ناشر=[[نشر مرکز]]|سال=۱۳۹۵|شابک=۹۷۸-۹۶۴-۳۰۵-۸۶۵-۴|مکان=تهران|صفحات=۲۴۸|ویرایش=سوم|پیوند نویسنده=داریوش آشوری}}</ref> یا '''خطابه''' به عمل صحبت کردن یک فرد برای گروهی از [[مردم]] که [[مخاطب]] یا شنونده او هستند، با نیت خاصی مانند آگاهی بخشی، تحت تأثیر قرار دادن یا سرگرم نمودن، گفته می‌شود.سخنوری یا خطابه فنی است که به وسیله آن گویینده،شنونده را به سخن خود اقناع و بر منظور خویش ترغیب میکند.پس غرض از سخنوری همین دو نتیجه است که شنونده سخن گوینده را بپذیرد و بر منظور او برانگیخته شود.گوینده ای که این فن را به کار میبرد،خطیب و سخنور یا سخنران نامند و سخنی را که این فن در آن به کار برده شود خطبه،خطابه،نطق و گفتار خوانند.سخنرانی عموماً به معنای ارتباط چهره به چهره با مخاطب بوده و در اغلب موارد برای اقناع مخاطبین انجام می‌شود. این مفهوم در [[زبان انگلیسی]] بسیار شبیه به مفهوم Presentation یا [[ارائه]] میباشد با این تفاوت که مفهوم اخیر بیشتر در مورد فعالیتهای تجاری به کار می‌رود. سخنران معمولاً مستقیماً برای مردم یا رسانه‌ها به صورت عمومی صحبت میکند و دیدگاه شخصی یا گروه خاصی را بیان می کند. |
||
اولین سند مکتوب در تاریخ درمورد فن خطابه کتاب رتوریک(ریطوریقا) میباشد که توسط ارسطو نگاشته شده و به یادگار مانده است.در این اثر که مشتمل بر سه دفتر است در آغاز اینگونه شروع میکند که خطابه همان جدل است با استفاده از وسایل اقناعی جهت برانگیختن مستمع...که این تعریف تعیین کننده اساس سخنرانی در ذات خود میباشد. |
|||
== سخنورانِ نمونه == |
== سخنورانِ نمونه == |
||
نسخهٔ ۱۸ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۴۹
کتاب=آیین سخنوری/محمد علی فروغی/انتشارات زوار/۱۳۸۷تهران،[۱] درس-گفتار[۲] یا خطابه به عمل صحبت کردن یک فرد برای گروهی از مردم که مخاطب یا شنونده او هستند، با نیت خاصی مانند آگاهی بخشی، تحت تأثیر قرار دادن یا سرگرم نمودن، گفته می‌شود.سخنوری یا خطابه فنی است که به وسیله آن گویینده،شنونده را به سخن خود اقناع و بر منظور خویش ترغیب میکند.پس غرض از سخنوری همین دو نتیجه است که شنونده سخن گوینده را بپذیرد و بر منظور او برانگیخته شود.گوینده ای که این فن را به کار میبرد،خطیب و سخنور یا سخنران نامند و سخنی را که این فن در آن به کار برده شود خطبه،خطابه،نطق و گفتار خوانند.سخنرانی عموماً به معنای ارتباط چهره به چهره با مخاطب بوده و در اغلب موارد برای اقناع مخاطبین انجام می‌شود. این مفهوم در زبان انگلیسی بسیار شبیه به مفهوم Presentation یا ارائه میباشد با این تفاوت که مفهوم اخیر بیشتر در مورد فعالیتهای تجاری به کار می‌رود. سخنران معمولاً مستقیماً برای مردم یا رسانه‌ها به صورت عمومی صحبت میکند و دیدگاه شخصی یا گروه خاصی را بیان می کند. اولین سند مکتوب در تاریخ درمورد فن خطابه کتاب رتوریک(ریطوریقا) میباشد که توسط ارسطو نگاشته شده و به یادگار مانده است.در این اثر که مشتمل بر سه دفتر است در آغاز اینگونه شروع میکند که خطابه همان جدل است با استفاده از وسایل اقناعی جهت برانگیختن مستمع...که این تعریف تعیین کننده اساس سخنرانی در ذات خود میباشد.
سخنورانِ نمونه
رهبرانی همچون آدولف هیتلر، مارتین لوتر کینگ جونیور، وینستون چرچیل و احمد سوکارنو نمونه‌هایی از سخنرانانِ خوب هستند که سخنوری آنها با تاثیر قابل توجهی در جامعه همراه بود.
ابزارها
تریبون کاغذهای سخنور را نگاه می‌دارد و سیستم صوتی عمومی یا میکروفون و بلندگو به رساتر شدنِ صدای سخنور یاری می‌رساند.
ارزش علمی سخنرانی
در سخنرانی به علت ایراد سخن بدون امکان بازنگری پسین در آن، خطا در اظهار نظریات بیش از ارائه مکتوب اثر و نظریه است. از این جهت در بحث ارزشگذاری استناد به نظرات افراد، یکسان دانستن اعتبار علمی نوشته شخص با سخنرانی وی خطاست.[۳]
در ایران
- به فردی که در نماز جمعه به سخنرانی می‌پردازد، خطیب گفته می‌شود.
- سخنگویی که از سوی دولت مسئول بیان نظر هیئت دولت است را سخنگوی دولت می‌گویند
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ واژهٔ مصوب فرهنگستان در حوزهٔ عمومی هم‌ارزِ «lecture, conférence (fr.)»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ سخنرانی)
- ↑ آشوری، داریوش (۱۳۹۵). فرهنگ علوم انسانی (ویراست سوم). تهران: نشر مرکز. صص. ۲۴۸. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۰۵-۸۶۵-۴.
- ↑ آفات پژوهش، محمدعلی نجفی، صفحه 142-145
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Public speaking». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ بهمن ۱۳۹۲.