جماعت تبلیغ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز اصلاح نویسه نادرست با استفاده از AWB
جز ←‏منابع: اصلاح برچسب بر پایه HTML5 + تمیزکاری با استفاده از AWB
خط ۷۵: خط ۷۵:


[[رده:اسلام در بنگلادش]]
[[رده:اسلام در بنگلادش]]

[[رده:اسلام در پاکستان]]
[[رده:اسلام در پاکستان]]

[[رده:اسلام در هند]]
[[رده:اسلام در هند]]

[[رده:بنیان‌گذاری‌شده‌ها در ۱۹۲۷ (میلادی) در هند]]
[[رده:بنیان‌گذاری‌شده‌ها در ۱۹۲۷ (میلادی) در هند]]

[[رده:دیوبندی]]
[[رده:دیوبندی]]

[[رده:سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی]]
[[رده:سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی]]

[[رده:سازمان‌های سنی]]
[[رده:سازمان‌های سنی]]

[[رده:سازمان‌های مذهبی بنیان‌گذاری‌شده در ۱۹۲۶ (میلادی)]]
[[رده:سازمان‌های مذهبی بنیان‌گذاری‌شده در ۱۹۲۶ (میلادی)]]

[[رده:گروه‌های اسلام‌گرا]]
[[رده:گروه‌های اسلام‌گرا]]

[[رده:مقاله‌های ایجاد شده توسط ایجادگر]]
[[رده:مقاله‌های ایجاد شده توسط ایجادگر]]

نسخهٔ ‏۱۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۵۰

Tablighi Jamaat
تبلیغی جماعت
2009 Malaysian Annual Congregation of Tablighi Jamaat
Sepang Selangor, Malaysia
بنیانگذار
Muhammad Ilyas
مناطق دارای جمعیت قابل توجه
 بنگلادش
 هند
 پاکستان
 بریتانیا
 اندونزی
 مالزی
 آفریقای جنوبی
 سری‌لانکا
 یمن
 قرقیزستان
 روسیه
 سومالی
 نیجریه
 کانادا
 مکزیک
 هنگ کنگ
 فرانسه
 آلمان
دین‌ها
اسلام
کتاب‌های مقدس
قرآن، حدیث
زبان‌ها
Liturgical: زبان عربی
In Bangladesh: زبان بنگالی
In India & Pakistan:زبان اردو
In the diaspora: In UK: Respective regional languages

تبلیغی جماعت(به اردو: تبلیغی جماعت‌، به عربی: جماعة التبلیغ، به بنگالی: तबलीगी जमात)یکی از جنبش های اسلامی معاصر، در سال ۱۹۲۶ مولانا محمدالیاس این جنبش را به منظور تبلیغ اسلام، از منطقه ای در نزدیکی دهلی، هند آغاز کرد و به تدریج در سراسر هند و بعدها شبه قاره و حتی سایر کشورها گسترش یافت؛ به گونه ای که امروزه در جهان شناخته شده است.

حرکت جماعت تبلیغ به این صورت است که چند نفر با لباس ساده معمولاً با رنگ سفید ، پیراهن بلند و گشاد، شلوار گشادی که لبه آن بالاتر از قوزک پا قرار می گیرد، سرِ پوشیده با کلاه یا عمامه مخصوص ، ریش بلند و معمولاً سبیل های تراشیده ، و حمل لوازم خواب بر روی شانه ها و ساک به دست با ظرف هایی برای غذا خوردن و آشپزی هنگام سفر ، با محوریت یک امیر ، برای دعـوت به یکی از روستاها می روند. در آنجا تقسیم کار می کنند . عده ای مؤظف به تمیز کردن مکان اقامت، و افراد باقی‌مانده به کوچه و بازار و خانه ها، می روند و مردم را به شنیدن سخنان امیر جماعت می کنند. هنگامی که وقت بیان فرا رسید همه جمع می شوند، به صحبت های امیر جماعت گوش می دهند بعد از ختم بیان، کسانی که در مجلس حاضر اند در حلقه های مختلف دور هم می نشینند و هر دعوت گر برای یکی از حلقه ها شروع به صحبت می کند، برای بخشی از آنان وضو، یا سوره فاتحه، نماز و تلاوت قرآن آموزش می دهند و این کار را چند روز تکرار می کنند. منبع اصلی این اصول کتاب فضائل اعمال نوشته مولانا محمدزکریا است.

منابع

فضایل اعمال حضرت مولانا محمد زکریا صاحب