وست ونکوور

مختصات: ۴۹°۲۲′ شمالی ۱۲۳°۱۰′ غربی / ۴۹٫۳۶۷°شمالی ۱۲۳٫۱۶۷°غربی / 49.367; -123.167
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از ونکوور غربی)
ونکوور غربی
District of West Vancouver
لقب(ها): 
West Van
ونکوور غربی در کانادا واقع شده
ونکوور غربی
ونکوور غربی
مختصات: ۴۹°۲۲′ شمالی ۱۲۳°۱۰′ غربی / ۴۹٫۳۶۷°شمالی ۱۲۳٫۱۶۷°غربی / 49.367; -123.167
کشور کانادا
استان بریتیش کلمبیا
منطقهلوئر مین‌لند
ناحیهمترو ونکوور
تأسیس۱۵ مارس ۱۹۱۲
مدیریت
 • شهردارپاملا گلدسمیت-جونز
مساحت
 • کل۸۷٫۴ کیلومتر مربع (۳۳٫۷ مایل مربع)
جمعیت
 • کل۴۲٬۱۳۱
منطقه زمانییوتی‌سی ۸- (PST)
 • تابستانی (DST)یوتی‌سی ۷- (PDT)
پیش‌شماره(های) تلفن۶۰۴ , ۷۷۸
وبگاه

وِست ونکوور یا ونکوور غربی (به انگلیسی: West Vancouver) یک منطقه شهری در ونکوور بزرگ واقع در استان بریتیش کلمبیا در کشور کانادا است. وست ونکوور در شمال غرب ونکوور بزرگ در ساحل انگلیش بی قرار دارد. طبق آمار سرشماری سال ۲۰۰۱ جمعیت وست ونکوور ۴۱٬۴۲۱ نفر بوده‌است[۱] و زبان مادری ۳۴۰۰ نفر معادل ۳/۴٪ از اهالی این شهر (۸/۱٪ از کسانی که به زبان‌های غیررسمی تکلم می‌کنند) فارسی است.[۲]

از نظر هزینه مسکن، این شهر گران‌ترین منطقه در ونکوور بزرگ به‌شمار می‌آید.

تعدادی از رشته‌های اسکی آزاد و اسنوبردینگ المپیک زمستانی ۲۰۱۰ در پارک استانی سایپرس در شمال این شهر برگزار شد.

وست ونکوور به عنوان پایتخت فرهنگی کانادا در سال ۲۰۰۶ نامگذاری شد.[۳]

املاک بریتانیا[ویرایش]

املاک بریتانیا یکی از مناطق مسکونی در وست ونکوور است.[۴] منطقه ۴۰۰۰ هکتاری توسط شهرداری وست ونکوور به شرکت بریتانیایی املاک اقیانوس آرام در سال ۱۹۳۱ فروخته شد، که تا به امروز به توسعه زمین ادامه می‌دهد.[۵]

این توسعه با شروع تبدیل آهسته وست ونکوور از یک منطقه ساحلی به سبک استراحتگاه و تنها با دسترسی به کشتی، به یک جامعه حومه‌ای سرسبز با جاده‌ها، پارک‌ها و مراکز خرید گسترش پیدا کرده‌است.[۶]

این محله به‌خاطر سیاست‌های سختگیرانه سفیدپوستی معروف بود. عناوین دارایی شامل میثاق‌هایی مانند ممنوعیت فروش به «هر شخص یا افراد با نژاد آفریقایی یا آسیایی یا آفریقایی‌تبار یا آسیایی‌تبار»[۷] یهودیان نیز همچنین مستثنی شده بودند.[۸] این ممنوعیت تا سال ۱۹۵۵ برقرار بود.[۹]

در سال ۱۹۷۸، بخش ۲۲۲ به قانون مالکیت زمین بریتیش کلمبیا معرفی شد که هر عهد و پیمانی که بر اساس جنسیت، نژاد، ملیت، اصل و نسب یا محل مبدأ تبعیض قائل می‌شود، را باطل می‌سازد. با این وجود هنوز قراردادهای ملکی ای باقی مانده‌اند که زبان نژادپرستانه را حفظ کرده‌اند، علی‌رغم اینکه قابل اجرا نیستند.[۱۰]

در دوران مدرن، جمعیت ساکن به دلیل ارزش دارایی و سایر عوامل جذب سرمایه‌گذاران آسیایی و بین‌المللی متنوع شده‌است.[۶] در نهایت، اولین کنیسه در غرب ونکوور در مقابل ورودی املاک بریتانیا ساخته شد.[۸] گفته می‌شود که ساکنان به همان اندازه که انگلیسی صحبت می‌کنند به زبان فارسی یا چینی ماندارین صحبت می‌کنند.[۸]

منابع[ویرایش]

  1. Statistics Canada. "2006 Community Profiles - Census Subdivision". Retrieved 2008-10-11.[پیوند مرده]
  2. [۱], Focus on Geography Series, 2011 Census-Census subdivision of West Vancouver- British Columbia
  3. «Minister Frulla Announces Cultural Capitals of Canada for 2006». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱ ژوئن ۲۰۱۶.
  4. "British Properties (community)". BCGNIS. Retrieved May 8, 2014.
  5. Davis, Chuck. "Brief History of Greater Vancouver". The History of Metropolitan Vancouver. Archived from the original on 10 April 2014. Retrieved May 22, 2014.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ "Project builds on storied history". Vancouver Sun. December 17, 2011. Archived from the original on May 22, 2014.
  7. Hopper, Tristan (May 16, 2014). "B.C. property titles bear reminders of a time when race-based covenants kept neighbourhoods white". National Post.
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Ditmars, Hadani (November 27, 2009). "In Vancouver, a Rancher revival". Globe & Mail. Retrieved May 22, 2014.
  9. "B.C. property titles bear reminders of a time when race-based covenants kept neighbourhoods white". nationalpost (به انگلیسی). 2014-05-16. Retrieved 2023-10-06.
  10. Boynton, Sean (2020-01-22). "West Vancouver land titles bar African and Asian residents. This councillor wants to change that — BC". Global News (به انگلیسی). Retrieved 2023-10-06.