وزغ بیل‌پای معمولی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

وزغ بیل‌پای معمولی
محدودهٔ زمانی: روپلین–اکنون،[۱] ۳۳٫۹ تا ۰ میلیون سال پیش
Pelobates fuscus fuscus
Pelobates fuscus insubricus
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: دوزیستان
راسته: قورباغه
تیره: وزغ بیل‌پای اروپایی
(لورنتی، ۱۷۶۸)
سرده: وزغ بیل‌پای اروپایی
نام دوبخشی
Pelobates fuscus

وزغ بیل‌پای معمولی (نام علمی: Pelobates fuscus) گونه‌ای از وزغ از خانواده وزغ بیل‌پای اروپایی است که بومی مناطقی از اروپای مرکزی تا غرب آسیا است. این جانور با نام‌های بیل‌پای معمولی، وزغ سیر و وزغ بیل‌پای معمولی اروپایی نیز شناخته می‌شود.

ویژگی‌ها[ویرایش]

طول بدن بیل‌پای معمولی تقریباً ۶٫۵ سانتیمتر (۲٫۶ اینچ) در نرها و ۸ سانتیمتر (۳٫۱ اینچ) در ماده‌ها است. رنگ پوست، بسته به زیستگاه، جنسیت و منطقهٔ جغرافیایی، متفاوت است اما معمولاً در سطح پشتی، خاکستری روشن تا قهوه‌ای است. پوست دارای خال‌ها و لکه‌های مختلف و تیره‌تر است که بین افراد این گونه، متفاوت است. پوست ناحیهٔ شکم، سفید است و گاهی دارای لکه‌های خاکستری است. از این جانور، نمونه‌های آلبینو نیز مشاهده شده‌است.

در گذشته، دو زیرگونه برای این جانور، به‌طور سنتی در نظر گرفته می‌شدند: Pelobates fuscus fuscus (از اروپای مرکزی) و Pelobates fuscus insubricus (از شمال ایتالیا) اما در واقع هیچ ویژگی فیزیکی یا رفتاری برای تشخیص و تمایز این زیرگونه‌های فرضی وجود ندارد. اخیراً یک مطالعه نشان داده که هیچ‌گونه تفکیک هاپلوتایپی برای جمعیت‌های شمال ایتالیا وجود ندارد.[۲]

این جانور دوزیست، برای دادن هشدار، صدای بسیار بلندی را منتشر می‌کند (صدای زنگ هشدار) و می‌تواند ترشحات آزاردهنده‌ای را ترشح کند که بوی سیر می‌دهد، از این رو، نام وزغ سیر نیز از نام‌های رایج وزغ بیل‌پای معمولی است.

زیستگاه‌ها[ویرایش]

نخستین یافته‌ها در مورد محل تولید مثل و نوزادان وزغ بیل‌پای معمولی در بوسنی و هرزگوین و کرواسی و در کنار رودهای مورا، دراوا و ساوا ثبت شد.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. Martín, C. & Sanchiz, B. (2014). "Pelobates fuscus (Laurenti, 1768)". Lisanfos KMS. Version 1.2. Online reference accessible at http://www.lisanfos.mncn.csic.es/. Museo Nacional de Ciencias Naturales, MNCN-CSIC, Madrid (Spain). Archived from the original on 4 March 2014. Retrieved 3 March 2014. {{cite web}}: External link in |work= (help)
  2. Angelica Crottini; Franco Andreone (2007). "Conservazione di un anfibio iconico: lo status di Pelobates fuscus in Italia e linee guida d'azione" (PDF). Quad. Staz. Ecol. Civ. Mus. St. Nat. Ferrara. 17: 67–76.
  3. Ćurić, Ana; Adnan, Zimić; Bogdanović, Tomislav; Jelić, Dušan (June 2018). "New data and distribution of common spadefoot toad Pelobates Fuscus (Laurenti, 1768) (Anura: Pelobatidae) in Western Balkans". North-Western Journal of Zoology. 14 (1): 50–59.